فاکتور‌های خاصی وجود دارد که ممکن است فرد را در معرض اقدام به خودکشی قرار دهد. برخی فاکتور‌هایی که ممکن است این خطر را افزایش دهند شامل اختلالات شخصیتی، اختلالات مربوط به مصرف مواد و الکل، احساس ناامیدی، رفتار‌های پرخاشگرانه، سابقه تروما یا ابتلا به برخی بیماری‌ها میشود.طبق اعلام کالج پزشکان اورژانس آمریکا از دیگر فاکتور‌های تاثیرگذار در افزایش خطر اقدام به خودکشی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: سابقه اقدام به خودکشی، سابقه خانوادگی اقدام به خودکشی، ناکامی، عدم برخورداری از حمایت اجتماعی و عدم دسترسی به مراقبت‌های درمانی.
همچنین علائم هشداردهنده اقدام به خودکشی شامل صحبت در مورد تمایل به مردن، احساس ناامیدی یا سربار بودن است. در عین حال فردی که قصد خودکشی دارد ممکن است به مصرف الکل یا مواد مخدر روی بیاورد، رفتار‌های مخاطره آمیز داشته باشد یا همیشه برای خوابیدن مشکل داشته باشد.به گفته کارشناسان، گوشه گیری ناگهانی از خانواده یا دوستان، بروز تغییرات خلقی شدید، خشم، بروز رفتار‌های انتقام جویانه و تجربه میزان غیرطبیعی از اضطراب یا آشفتگی از دیگر علائم هشدار است.به گزارش مدیکال اکسپرس، اشمیتز گفت: یکی از موثرترین راه‌ها برای پیشگیری از خودکشی، اولویت بندی و مورد بررسی قرار دادن وضعیت سلامت روان پیش از تبدیل شدن به یک وضعیت اضطراری است.
