فارغ از تمام مسائل حاشیه‌ای که تیم ملی را در جام جهانی در برگرفته بود، نگاه از دریچه فنی به این بازی یک واقعیت بزرگ و انکارناپذیر را در برابرمان قرار داد.
واقعیت این است: کارلوس کی‌روش در انتخاب ترکیب اصلی تیم ملی دچار اشتباهات فاحش و مرگبار شد!
سرمربی تیم ملی ترکیبی را به میدان بازی انگلیس رهسپار کرد که در مخیله هیچ کارشناسی نمی‌گنجید. به بازی گرفتن چشمی در خط دفاع! بازی گرفتن از پورعلی گنجی ناآماده در کنار چشمی و بردن حاج صفی به خط میانی در حالی که تصور می‌شد بواسطه تجربیاتش در دفاع چپ بازی کند.
کی‌روش به حدی با تصمیم‌هایش عذاب‌آور بود که حتی خروج نابهنگام علیرضا بیرانوند را نیز نمی‌توان دلیلی بر این باخت بزرگ دانست. تردیدی نیست با این حجم از بی‌تفاوتی اگر بیرانوند نیز تا پایان بازی در ترکیب تیم ملی باقی می‌ماند تیم ملی شکست تلخی را تجربه می‌کرد و شاید تنها قدری از تعداد گل‌های خورده تیم ملی کاسته می‌شد.
کی‌روش در مهم‌ترین بازی تاریخ دوران مربیگری خود تصمیماتی اتخاذ کرد که دست انگلیسی‌ها را برای به دست آوردن بردی بزرگ مقابل تیم ملی فوتبال ایران باز بگذارد و با نتیجه‌ای تحقیرکننده صحنه تقابل با فوتبال ایران را ترک کنند.
بواقع اگر کی‌روش در انتخاب ترکیب دقت می‌کرد چه بسا تیم او همچون جام جهانی روسیه یا جام جهانی برزیل با نتایج آبرومندانه و امیدبخشی میدان بازی با تیم‌های بزرگ را ترک می‌کرد اما انگار سرمربی تیم ملی پیش از شروع بازی و آن زمان که در حال انتخاب ترکیب اصلی بود، هرگز تمرکز کافی را نداشت و ما را به نقطه‌ای برد که بعد از پایان نیمه اول دیگر نای تماشای بازی در نیمه دوم را نداشتیم.
استراتژی نامناسب حتی حلاوت گل‌هایی که مهدی طارمی مقابل انگلیس به ثمر رساند را از یادمان برده است و حالا این سؤال کلیدی در برابر سرمربی تیم ملی قرار دارد که آیا در بازی‌های آتی هم قصد دارد با این حجم از اشتباهات کشنده تیم ملی را مقابل ولز و امریکا ارنج کند؟!
آیا کی‌روش از زیر سایه سنگین این شکست بزرگ خارج خواهد شد یا باز هم با اشتباهات مهلک فوتبال ایران را در مسیر حذف از جام قرار خواهد داد؟ منتظر پاسخ سرمربی تیم ملی می‌مانیم…
