کارشناس فوتبال ایران درخصوص عملکرد تیم ملی فوتبال ایران به همراه کارلوس کی روش در جام جهانی قطر صحبت کرد.
عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی قطر به همراه کارلوس کی روش با کسب سه امتیاز از پیروزی مقابل ولز و شکست برابر آمریکا و انگلیس، با یک پیروزی به پایان رسید.
عملکرد شاگردان کی روش مانند دیگر مسابقاتی که همراه این سرمربی در آن شرکت کرده بودند، با انتقادات فراوانی از سوی کارشناسان و اهالی فوتبال همراه شده است.
مشروح صحبت‌های مجید جلالی، کارشناس فوتبال درباره عملکرد تیم ملی در جام جهانی را می‌خوانید:
ما اگر جای ژاپن بودیم چه اتفاقی می‌افتاد؟
فوتبال ما را به هیچ‌وجه با ژاپن مقایسه نکنید. ما به هیچ‌وجه نمی‌توانیم جای آنها باشیم چرا که دیدگاه‌شان بسیار متفاوت، تخصصی و در سطح کلان است. من چون در بعضی سمینارها حضور داشتم و از برنامه‌های‌شان مطلع هستم این حرف را می‌زنم.
بیشتر توضیح می‌دهید؟
در یکی از این سمینارها برنامه‌ای برای ۴۰ سال آینده ارائه دادند و هدفگذاری‌شان میزبانی جام جهانی در سال ۲۰۵۰ و دستیابی به قهرمانی بود. در حالی که شاید خیلی از آن‌هایی که این برنامه را برای کشورشان نوشتند در سال ۲۰۵۰ در قید حیات نباشند. جالب‌تر این بود که وقتی نقشه راه را ترسیم می‌کردند شما کاملاً متوجه می‌شدید که برای هر روزشان برنامه مشخص و مدونی دارند.
به نظر شما ژاپن شگفتی‌ساز جام است؟
شگفتی یک بار می‌شود. وقتی ژاپن آلمان را شکست می‌دهد و بعد از آن هم اسپانیا را از پیش رو برمی‌دارد این دیگر نامش شگفتی نیست. شگفتی مثل نتیجه‌ای که عربستان مقابل آرژانتین به دست آورد. هرچند آنها هم با آن بازی زیرساخت آینده‌شان را به نمایش گذاشتند. کاری که ژاپن کرد باعث خواهد شد ۴ سال آینده تیم‌هایی که با آنها همگروه می‌شوند احساس نگرانی کنند. شما مطمئن باشید که عربستان هم تیم بسیار بهتری می‌شود.
با این شرایط رویارویی تیم‌های آسیایی با ژاپن هم در مسابقات آسیایی سخت‌تر می‌شود.
قطعاً سخت‌تر می‌شود. برای اینکه هدفگذاری ژاپن برای فوتبال قاره آسیا نیست و شاید در جام ملت‌های آسیا با تیم متحول شده‌ای به مسابقات بیایند. آنها هدف‌های بزرگی را نشانه گرفته‌اند و فوتبال امروزشان گواه این ادعا است.
آنها برخلاف عربستانی‌ها تعطیل رسمی اعلام نکردند و…
برای اینکه طبق برنامه و انتظارشان حرکت کردند و به همین دلیل هم ذوق زده نشدند. من مصاحبه سرمربی آلمان را می‌دیدم که می‌گفت مشکلی که امروز فوتبال آلمان با آن دست به گریبان شده مربوط به سال‌های گذشته است. دقیقاً عکس همین کار را ژاپنی‌ها داشتند و از سال‌های گذشته برنامه‌ریزی کرده‌اند.
بعضی بازیکنان مدعی شده‌اند از نظر بدنی آماده نبودند.
این ادعای بازیکنان جای بحث و تأمل دارد. اینکه شما در تورنمنتی مثل جام جهانی که باید هر چهار روز یک بار بازی کنید و آن هم در حالی که چیدمان بازی دوم و سوم‌تان خیلی تفاوت ندارد باید از نظر ریکاوری ذهنی کاملاً آماده باشید. اما موضوعی که واقعیت محض است اینکه کی‌روش بیش از ۹-۸ سال در فوتبال ما بوده و با تفکراتش آشنا هستیم.
در بازی دوم بسیار متفاوت نسبت به بازی اول حضور داشتیم.
بله، در بازی اول ایشان طراحی‌شان طوری بود که منجر به شکست سنگین تیم ملی شد. در واقع ارائه فوتبالی بر اساس همان تاکتیکی که سال‌ها از ایشان سراغ داشتیم. اما بعد از بازی با انگلستان و تا قبل از بازی با ولز همه تلاشش را کرد تا از نظر ذهنی و ریباند ذهنی تیم را برگرداند که در این زمینه بسیار موفق عمل کرد. اما در حوزه فنی بازیکنان را در اختیار خودشان گذاشت.
چطور؟
در بازی با ولز ما یک فوتبال کاملاً ایرانی را با شاخصه‌های خاص خودش دیدیم. فوتبالی برآمده از عشق، احساس، قلب، اراده و بر پایه خلاقیت فردی. در واقع ما در بازی با ولز فوتبال کی‌روش را ندیدیم. اما در بازی سوم مقابل امریکا دوباره برگشتیم به فوتبال کی‌روش، فوتبالی محتاطانه و بسیار پر رفت و آمد که فاقد بازی جسورانه بود.
البته باز هم امریکا نسبت به ما برتری نداشت، همانطور که ما خیلی صاحب فرصت نشدیم.
به نظر من هم توجیه بود. البته زمانی که شما در بازی اول به آن شکل نتیجه را واگذار می‌کنید و باید برای دو بازی مهم دیگر به فاصله ۸-۷ روز آماده باشید، این وظیفه سرمربی است که به تیمش روحیه داده و آن را حفظ کند. به اعتقاد من کی‌روش باید این کار را می‌کرد و کارش هم درست بود. من با توجه به ظرفیت فوتبال ولز و امریکا اعتقاد دارم که می‌توانستیم برای اولین مرتبه از گروهمان صعود کنیم.
بعد از حذف تیم ملی صحبت‌هایی مبنی بر آینده کاری کی‌روش در ایران مطرح شده است.
ما باید از همین امروز برنامه توسعه و پیشرفت را برای ۴ سال آینده طراحی کنیم و آن وقت باید ببینیم چه کسی می‌تواند مجری این برنامه باشد. اما اگر بگوییم ایشان فوتبال ما را می‌شناسد یعنی اینکه ما برنامه‌ای برای آینده نداریم. ما با فوتبال دنیا زندگی می‌کنیم و اگر ایشان از تیم ملی ما جدا شود در حوزه مربیگری پیشنهاد خوبی نخواهد داشت. طبیعی است که در این شرایط دوست دارد با ما ادامه دهد. اما ما باید برای ۴ سال آینده برنامه‌ریزی کنیم و به فکر فوتبال خودمان باشیم. این برنامه را هم می‌توان با تعدادی از نخبگان در عرض یک ماه آماده کرد. بر اساس ظرفیت‌های‌مان باید فوتبال ملی را آسیب‌شناسی کنیم. آنچه مسلم است ما یکی از پیرترین تیم‌های حاضر در جام جهانی بودیم، پس باید خیلی چیزها را تغییر دهیم که این در قالب یک برنامه‌ریزی اصولی است.
کدام تیم قهرمان می‌شود؟
چهار تیم برزیل، آرژانتین، اسپانیا و انگلستان مدعی هستند. من شخصاً طرفدار آرژانتین هستم اما برزیل را تیم بهتری دیدم.
