ضعف تیم ملی در سمت چپ خط دفاعی در بازی‌های جام جهانی قطر، شگفتی حذف یک بازیکن را بیشتر کرد.
طبیعی است که وقتی تیمی نتایج لازم را به‌دست نمی‌آورد، پرس‌وجوها در مورد انتخاب بازیکنان و کم و کیف عملکرد کادرفنی افزایش می‌یابد. این وضعیت در مورد تیم ملی ایران هم پس از حذف از مرحله گروهی جام‌جهانی به‌وجود آمده است و حالا خیلی‌ها از فهرست انتخابی کارلوس کی‌روش ایراد می‌گیرند. شاید اگر او یک نشست خبری تشکیل می‌داد، خودش می‌توانست در مورد این مسائل توضیح بدهد، اما نه پیش از اعزام تیم به قطر و نه پس از بازگشت از دوحه شاهد برپایی چنین نشستی نبودیم. در نتیجه عمده ابهامات بی‌پاسخ ماند و منتقدان چاره‌ای جز طرح سؤالات بی‌جواب ندارند.
یکی از این پرسش‌ها، مربوط می‌شود به چرایی حذف امید نورافکن از تیم ملی. او که در ۳ سال گذشته پای ثابت اردوها بود و می‌توانست در پست‌هایی مثل دفاع چپ، دفاع وسط و هافبک تدافعی به بازی گرفته شود، در حالی از لیست تیم ملی کنار گذاشته شد که فهرست کی‌روش یک جای خالی هم داشت، اما او به بازیکن جوان سپاهان اعتماد نکرد. از قضا پست تخصصی امید یعنی دفاع چپ، به یکی از نقاط ضعف تیم ملی در قطر تبدیل شد؛ جایی که در هر ۲ شکست در برابر انگلستان و آمریکا، بازی ضعیف میلاد محمدی حسابی به چشم آمد. در دیدار سرنوشت‌ساز با ایالات متحده، با آنکه همه می‌دانستند این تیم در کناره‌ها و بحث دورزدن مدافع تبحر دارد، شاهد بدترین عملکرد ممکن از سوی محمدی بودیم تا آخرش هم کسی نفهمد چرا نورافکن مسافر قطر نشد.
