شیدا یوسفی:چون سر کار بودم، «سرجوخه» را کامل ندیدم

شیدا یوسفی با مجموعه «ممنوعه» به کارگردانی امیر پورکیان و فصل اول «بچه مهندس» در نمایش خانگی و قاب تلویزیون دیده شد، اما نقش‌آفرینی او در مجموعه کمدی «نون خ» اثر سعید آقاخانی باعث شد این بازیگر به چهره‌ای شناخته شده تبدیل شود. او  در فصل اول و سوم این مجموعه محبوب حضور داشته است. شیدا یوسفی از سوم دی‌ با سریال «تمام رخ» ساخته معظمی بار دیگر به تلویزیون آمده و با مسابقه «پدرخوانده» نیز در راه نمایش خانگی است. به همین بهانه با این بازیگر گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

کاراکتر «فرناز» که برای دفاع از حق خود همه تلاشش را می‌کند و همچنین فیلم نامه را دوست داشتم. ضمن این که آقای معظمی از کسانی بودند که در گذشته با ایشان کار کرده بودم و تجربه خوبی داشتم. به نظرم چفت و بست قصه درست بود و کار، بخش‌های متنوعی داشت. قسمتی از سریال را در لوکیشن ترکیه تصویربرداری کرده بودند و داستان خاص خودش را داشت. بخش پلیسی داستان هم صرفا پلیسی نبود، یک قصه درام بین «پیمان» و «برژیت» اتفاق می‌افتاد و از این طرف هم ماجراهای خانواده «شیبانی» و این که برای گرفتن حق‌مان تلاش می‌کردیم، قصه «ناهید» که بعد از مدت‌ها درصدد انتقام بود و درگیری‌ او با خانواده‎‌اش، به نظرم هرکدام از این داستانک‌ها جذاب بود و این جزئیات، کلیاتی را تشکیل می‌داد که خروجی‌اش این سریال شد.

مهم‌تر از همه این که از گرفتن حقش کوتاه نمی‌آید. با این که همسرش با او همراه نیست و کلاهبردار است، اما او به تنهایی تلاش می‌کند.

من در او ویژگی منفی نمی‌بینم، می‌خواهد حقش را بگیرد و واقعا حق با «ناهید» نیست. پدرش در گذشته کاری انجام داده و الان خانواده او در این شرایط زندگی می‌کنند و در این سطح از زندگی قرار گرفتند، نمی‌توانند اجازه بدهند که به راحتی حق‌شان خورده شود.

حتما از واقعیت الهام گرفتند. وقتی می‌خواهند چنین سریال‌هایی بسازند، به خصوص خود آقای محمود معظمی خیلی تحقیق می‌کنند، مابه‌ازای واقعی را پیدا می‌کنند و بر اساس آن پیش می‌روند. اکنون هم مشغول ساخت یک سریال دیگر به نام «محرمانه» هستند که درباره کروناست، مابه‌ازای واقعی کاراکتر ‌قصه را درآوردند، کاملا درباره زندگی این شخصیت تحقیق کردند و با توجه به آن سریال را ساختند، فکر می‌کنم «تمام رخ» هم همین طور بوده است.

چون سر کار بودم، «سرجوخه» را کامل ندیدم، اما بخش‌هایی از آن را تماشا کردم.

به نظر من شباهتی ندارد. این سریال به موضوعی پرداخته که به مسئله امروز جامعه ما مربوط است. من دوستی دارم که دکتر داروساز است و اتفاقا در بخش‌های چوگان جزو سوارکارهای ما بود و کمک‌مان می‌کرد، می‌گفت واقعا الان دارو نیست و پیدا کردن دارو سخت شده است. نبود دارو در ایران و مشکلاتی که بسیاری از بیماران ممکن است داشته باشند، به طور مثال،مجبور هستند مشابه‌ یک دارو را مصرف کنند، این بحث جدیدی است و فکر نمی‌کنم تاکنون مطرح شده باشد یا شاید هم مطرح شده و من نمی‌دانم.

شاید، چون این موضوع واقعیت دارد و این طور نفوذ می‌کنند، به ناچار نمی‌شد که شبیه نباشد، نمی‌دانم.

در ایران، کمدی برای بازیگران زن محدودیت‌های خاص خودش را دارد، بازیگر دستش باز نیست و نمی‌تواند طنازی کند، اما دست آقایان بازتر است. شاید قبلا، زمانی که سریال «ساختمان پزشکان» ساخته شد، اجازه بیشتری برای طنازی بازیگران زن می‌دادند، اما الان خیلی محدود شده و بسیار سخت است. اگر شرایط تا حدودی شبیه آن زمان شود که «ساختمان پزشکان» و سریال‌های مشابه ساخته شد، خیلی دلم می‌خواهد کمدی کار کنم. نه فقط در ژانر کمدی، به عنوان یک بازیگر دوست دارم بسیاری از ژانرها و کارهای متفاوت را تجربه کنم.

برای مخاطب تلویزیون بله، اما در نمایش خانگی کارم را با «ممنوعه» شروع کردم که خیلی بازخورد خوبی داشت.

تجربه شیرینی بود. ایشان در این زمینه با تجربه هستند، خیلی کار کردند، بسیار باهوش هستند و همه ابعاد کار را می‌شناسند. در یک لحظه هم کارگردانی می‌کنند، هم خودشان بازی  و بازیگران را هدایت می‌کنند.

خیر،اتفاقا خوب است، چون بیشتر بازیگر را درک می‌کند. یعنی چون خودش به عنوان بازیگر در آن فضا هست، شرایط را بهتر درک می‌کند، مثلا اگر هوا خیلی سرد باشد، حواسش هست و می‌داند که جلوی دوربین هم باید بستر را فراهم کند.

خیر، گاهی شرایط قصه ایجاب می‌کند که یک سری کاراکترها باشند و گاهی نباشند. در این فصل روال قصه این طور پیش رفت.

درچند سریال نمایش خانگی «ملکه گدایان»، «عقرب عاشق» که به دلیل شرایط اجتماعی پخش نشده و «سووشون» بازی کردم. آن‌جا بستر بازتر و خط قرمز قصه‌ها، کمی کمتر است. شرایط بهتری فراهم است و با تلویزیون فرق دارد.

صددرصد «پدرخوانده»، چون سناریوی آن خیلی جذاب است، البته «شب‌های مافیا» هم خوب بود، اما جذابیت «پدرخوانده» بیشتر است.

بله، به دلیل تمریناتی بود که انجام دادیم. حدود ۸ یا ۱۰ جلسه تمرین کردم.