شعبانی خاطرنشان کرد: در سال‌های اخیر و در قرن جدید به نظر من سینما به اندازه اقتصاد حائز اهمیت است. هر کشوری تلاش می‌کند که صاحب سینما شود، حتی می‌بینیم کشورهای عربی منطقه که تا این سال‌ها سینما ندارند هم تلاش می‌کنند که سینما داشته باشند. برای رسیدن به این هدف برنامه‌ریزی دارند و این کشورها در تلاش هستند که فیلم بسازند تا صاحب هویت شوند و این نشان می‌دهد که آن‌ها متوجه اهمیت سینما شده‌اند و ما هم باید این اهمیت را بیشتر از قبل درک کنیم.
وی افزود: مدیران فرهنگی باید به شدت از سینماگران و افرادی که دغدغه‌مند هستند و می‌خواهند برای آگاه‌سازی جامعه و به خصوص نسل جدید فیلم بسازند، حمایت کنند. متأسفانه این مسئله که فرهنگ باید حداقل در اولویت‌های سوم و چهارم باشد، هیچ‌گاه مدنظر دولت و مسئولان کشور نبوده است. من می‌پذیرم که در شرایط حاضر اقتصاد باید در اولویت اول مسائل باشد اما فرهنگ و هنر هم نباید در رده‌های دهم و یازدهم قرار بگیرد.
این تهیه‌کننده در ادامه تأکید کرد: به اعتقاد من؛ همانطور که بدن ما به غذا نیاز دارد، روح و روان ما نیز به غذا نیاز دارد و هنر غذای روح است، نباید در شرایطی که دغدغه‌های اقتصادی بسیار پر رنگ‌تر از دیگر دغدغه‌ها است، مسئله فرهنگ و هنر را به فراموشی بسپاریم. مدیران فرهنگی با حمایت از فیلمسازان و همچنین سوژه‌های خاص که وجودشان برای سینما و جامعه مفید است می‌توانند از رشد اندیشه و تفکر حمایت کنند. نکته دیگر این است که باید توجه داشته باشیم؛ علاوه بر اینکه سینما برای ما یک علاقه و عشق است ما از این طریق امرار معاش می‌کنیم و سینما برایمان یک شغل و حرفه هم هست.
وی افزود: عده زیادی از اهالی سینما زندگی‌شان از این طریق می‌گذرد و این باعث ایجاد مشاغل زیادی برای دیگر افراد در دیگر حرفه‌ها نیز می‌شود. وقتی یک فیلم در مرحله تولید قرار می‌گیرد، حتی افرادی در شغل نجاری، ساختمان‌سازی، طراحان دکور، راننده، آشپز و… هم سرکار می‌روند. نمی‌توان با نادیده گرفتن سینما تعداد زیادی از افراد را که کاری جز همین حرفه بلد نیستند و بسیاری از مشاغل دیگر را تعطیل کرد و به آن‌ها گفت که باید شغل دیگری پس از این همه سال انتخاب کنند.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «منصور» درباره نقش اتفاقاتی چون تحریم جشنواره فیلم فجر در سینمای ایران، گفت: من فکر نمی‌کنم که سینما با این تحریم‌ها تعطیل شود. فعالیتی که شبکه‌های آن سوی آب‌ها دارند و می‌خواهند کاری کنند که سینمای ایران به تعطیلی کشیده شود، قطعاً موفق نخواهد بود و نهایت تأثیری که خواهند داشت کند شدن روند بهبودی مشکلات سینما یا تأثیرگذاری بر رفتار و افکار برخی افراد است.
سینما دوباره به جریان خود ادامه می‌دهد، همانطور که پس از انقلاب سینما تعطیل نشد و راه خود را پیدا کرد و به مسیر خود ادامه داد امروز هم سینما راه خود و آدم‌های خود را پیدا می‌کند و پیش می‌رود. به نظر من این برخوردهای قهرآمیز با سینما برای خودِ اهالی سینما خطرناک است و باعث می‌شود که آن‌ها شغل‌شان و علاقه‌مندی‌شان را از دست بدهند و دیگر نتوانند حرف‌شان را در قالب هنر بیان کنند و مجبور می‌شوند که زبان دیگری برای بیان پیدا کنند اما مطمئناً امروز زبانی بهتر از زبان سینما نمی‌توان پیدا کرد.
این تهیه‌کننده در پایان درباره اقدامات لازم سازمان سینمایی در شرایط حاضر اظهار داشت: به نظر من؛ تنها کاری که باید سازمان سینمایی انجام دهد حمایت از افراد دغدغه‌مند است که می‌خواهند فیلم بسازند. متأسفانه در کشور ما هر کس که داد می‌زند به او بیشتر توجه می‌شود ولی هر کس که سرش را پایین می‌اندازد به او توجهی نمی‌شود. مسئولان فرهنگی باید بدانند که صرفاً به کسی که اعتراض می‌کند توجه نداشته باشند و اگر کسی مسیر خود را می‌رود بهتر است به او هم توجه شود و کمک کنند که او در مسیری که قرار دارد بتواند موفق عمل کند و به درستی پیش برود.
