فاصله ورود مویزه کین به زمین مسابقه تا دیدن کارت قرمز جلوی چشمانش، نزدیک به ۴۰ ثانیه زمان برد.
برای زنده نگه داشتن امیدهای کسب سهمیه اروپایی، یوونتوس در یک جدال ۶ امتیازی و در تقابل با یکی از رقبای مستقیم خود، به دنبال پیروزی در استادیوم المپیکو شهر رم بود ولی این اتفاق رخ نداد و بیانکونری با یک شکست تلخ، زمین مسابقه را ترک کرد.
اما عجیب ترین اتفاق این دیدار، به اخراج مضحک و خنده دار ستاره یوونتوس مربوط می شود. بازیکنی که قرار بود برای به تساوی کشاندن بازی و فرار تیمش از شکست وارد زمین مسابقه شود اما مدت زمان حضور او در میدان، به یک دقیقه هم نرسید!
در دقایق پایانی این بازی بود که ماسیمیلیانو آلگری آخرین تعویض تیمش را انجام داد و مویزه کین تازه نفس برای کمک به خط حمله تیمش و به ثمر رساندن گل تساوی، وارد زمین شد. به طور دقیق، در شرایطی که ۸۸:۵۹ دقیقه از زمان بازی سپری شده بود، کین وارد زمین شد تا مانع از شکست تیمش شود.
لحظاتی بعد بود که دی ماریا با یک پاس زمینی، توپ را به مویزه کین سپرد. در شرایطی که جیانلوکا مانچینی مزاحم کین بود، بازیکن یووه در چالش بر سر توپ با کاپیتان جالوروسی درگیر شد و در شرایطی که او شورت ورشی مانچینی را گرفته بود و روی زمین افتاد و سپس از زمین برخاست و ضربه ای را با پای راست به پشت پای مانچینی وارد کرد.
مانچینی نیز پس از این برخورد، خودش را روی زمین انداخت و کمی هم دست به بزرگنمایی زد اما همان لگدی که مویزه کین به کاپیتان رم وارد کرد، کافی بود تا فابیو مارسکا قاضی میدان دست به جیب شده و مویزه کین را در دقیقه ۸۹:۳۹ از زمین بازی اخراج کند.
مورد عجیبی که می تواند به یکی از سریعترین اخراج های بازیکنان تعویضی در تاریخ سری آ تبدیل شود. مویزه کین که به امید گلزنی برای یووه و جلوگیری از شکست تیمش وارد زمین شده بود، کلا ۴۰ ثانیه در زمین حضور داشت و احتمالا با محرومیت های سنگینی نیز روبرو شود.
این حرکت مویزه کین، شباهت عجیبی به خطای خشن فرانچسکو توتی به روی ماریو بالوتلی داشت. جایی که در فینال جام حذفی ایتالیا در سال ۲۰۱۰، اسطوره جالوروسی دقایقی مانده به پایان مسابقه، ضربه مشابهی را به پشت پای بازیکن اینتر وارد کرد و از زمین مسابقه اخراج شد.
در آن زمان توتی اعلام کرد که از حرکتش پشیمان نیست چرا که بالوتلی در طول بازی بارها به او فحاشی کرده است. اینتر در آن دیدار با تک گل دیه‌گو میلیتو از سد رم گذشت و به مقام قهرمانی جام حذفی رسید. همان سالی که نراتزوری به عنوان تنها تیم ایتالیایی، موفق به کسب سه گانه شد.
