والیبال ایران در این روزها وضعیت چندان باثباتی را دنبال نمی‌کند. در سال ماقبل المپیک حواشی فراوانی در این رشته پرطرفدار وجود دارد که همگان را نسبت به آینده‌اش با تردید روبه‌رو کرده است. مصطفی کارخانه به‌عنوان سرمربی سابق تیم ملی و یکی از قدیمی‌ها و پرافتخارترین مربی‌های والیبال در گفت‌وگو با «فرهیختگان» در این‌باره صحبت‌های جالب و تکان دهنده‌ای را مطرح کرد که در ادامه می‌خوانید.
لیگ برتر والیبال را تا به اینجا چگونه دیده‌اید؟
نسبت به بضاعتی که داریم می‌توانم بگویم مسابقات بدی را ندیده‌ایم. یک‌سری از تیم‌ها زودتر کارشان را شروع کردند و وضعیت بهتری دارند. تیم ورامین بازیکنان خوبی را به خدمت گرفت. حمایت هوادارانش را هم دارد و با یک کادر فنی مجرب مجموعه ایده‌آلی را دور هم جمع کرده است.
پیکان هم به‌رغم تغییرات فراوانی که داشته با آقای ترکاشوند تیم خوبی را به مسابقات فرستاده است. اردکان نوسان داشته اما بازهم در بین تیم‌های بالانشین قرار دارد. کاله مازندران و تیم مشهد هم نمایش نسبتا خوبی داشته‌اند. فراموش نکنیم که تیم سیرجان هم با آقای دامغانی مسیر صعودی در پیش گرفته است. سایپا هم مهره‌های خوبی همراه خود دارد اما نوسان داشته است.
جای خالی شما و تیم بانک سرمایه هم به‌شدت احساس می‌شود.
ما تیمی داشتیم که هدفمند جلو می‌رفت. به دنبال قهرمانی آسیا و جهان بودیم. تیم سرمایه مبنا را روی تبلیغات گذاشته بود و می‌خواست دیده شود. به خاطر همین مساله هزینه می‌کرد و تیم را قوی می‌بستیم. متاسفانه برخلاف همه جای دنیا در کشور ما تیم‌های پرستاره را از بیخ و بن می‌زنند و نابود می‌کنند.
حال والیبال چندان خوب نیست. فدراسیون، رئیس ندارد و سرمربی تیم هم مشخص نیست و نتایج اخیر هم نگران‌کننده بوده. در سال ماقبل المپیک چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است؟
برای اینکه والیبال به جایگاه کنونی‌اش برسد خیلی بها داده شده است. ما در یکی دو سال اخیر افت کرده‌ایم. حاشیه‌ها و تنش‌ها روزبه‌روز بیشتر می‌شود. یازدهم بودیم و بعد سیزدهم شدیم و مدام جایگاه ما در جهان پایین‌تر می‌آید. از طرفی انتظارات مردم از والیبال بالاست و کاملا هم این انتظار بحق است.
فدراسیون جهانی اگر می‌دانست که چنین افتی در راه است اصلا به ما فرجه هفت هشت ساله برای حضور در لیگ جهانی را نمی‌داد. سن و سال بازیکنان ما در حال بالا رفتن است و باید با منطق جلو برویم. وزارت ورزش باید حساسیت نشان بدهد. والیبال اینقدر محبوب شده که حضرت آقا، درباره این رشته سوال می‌کنند و این جایگاه والیبال را نشان می‌دهد.
عادل غلامی در یک پست اینستاگرامی اعلام کرد که بعد از رفتن ولاسکو والیبال مدام افت کرد و به این روز رسید. درباره کولاکوویچ صحبت کنید. با ایشان می‌توانیم روزهای خوب گذشته را تکرار کنیم؟
یک ایراد بزرگ ما ایرانی‌ها این است که در گذشته هستیم. ولاسکو رفته و دیگر بر نمی‌گردد اما او درس بزرگی به ما داد؛ آن هم درس باهم بودن و متحد بودن است. او گفت اگر اتحاد نداشته باشید به مشکل می‌خورید؛ دقیقا مانند الان. یک زمانی ضعیف بودیم. بعد متوسط شدیم و سپس به درجه خوبی رسیدیم.
اما دیگر ساکن ماندیم و حالا رو به سقوط حرکت می‌کنیم. به یک نفر نیاز داریم تا ما را از خوب به عالی برساند، نه اینکه به متوسط برگردیم. کولاکوویچ آدم متشخص و با رزومه‌ای است. او تا دو سال دیگر با ما قرارداد دارد و نمی‌توانیم کاری کنیم.
نباید انرژی منفی بدهیم اما به‌عنوان یک مربی که ۴۰ است والیبال کار می‌کند می‌گویم هنر مربیگری به کوچینگش هنگام مسابقه است. تمرین دادن را همه بلد هستند. باید به دنبال کسی باشیم که کوچینگ خوبی داشته باشد و بتواند از بضاعت ما استفاده کند. باید بدانیم همه ایرادات متوجه کولاکوویچ نیست. بازیکنان هم در آن نقش دارند. یک جاهایی بازیکن نیاز به هل دادن دارد که آن را مربی باید انجام دهد.
برخی بازیکنان گفته‌اند در صورتی که خوش‌خبر بر نگردد؛ خداحافظی می‌کنند. آیا واقعا یک بازیکن در جایگاهی هست که بخواهد این حرف را بزند؟
این مساله هم خوب هست و هم بد. اینکه یک نفر توانسته اینقدر با بازیکنان رابطه خوبی برقرار کند بسیار قابل توجه است. از طرفی این ضعف ما را نشان می‌دهد که نتوانستیم جانشین پروری کنیم. من هم مخالف دخالت بازیکن در این حد هستم. اما آقای خوش‌خبر را قبول دارم. ایشان در جهان شناخته شده هستند. فوت و فن سرپرستی را می‌دانند. من مشکل اصلی را در بی‌رئیس بودن فدراسیون می‌دانم.
احترام زیادی برای آقای داوری قائلم. ایشان به معنای کلمه «اوستا» هستند اما فدراسیون بعد از یک سال پرتنش با حضور آقای ضیایی به آرامش و ثبات نیاز دارد. شاید اصلا رئیس بعدی نخواست با این سرمربی کار کند. تا خردادماه مسابقه ملی نداریم و باشگاه‌ها تا فروردین درگیر لیگ هستند. باید از این فرصت استفاده کنیم و زمان را از دست ندهیم. وزارت ورزش باید دست به کار شود.
می‌دانیم به‌شدت فوتبالی هستید. مسابقات جام ملت‌ها در جریان است و همچنین حاشیه‌های زیادی پیرامون ماندن یا رفتن کی‌روش مطرح شده. شما چه نظری دارید؟
من همزمان با والیبال یک فوتبالیست حرفه‌ای بودم. با علی جباری، پرویز مظلومی، حسین فرکی، غفور جهانی و… بازی می‌کردم. آخرین قهرمانی‌مان در جام ملت‌ها در سال ۱۹۷۶ را به یاد دارم. عادل غلامی درباره کی‌روش و ولاسکو صحبتی را مطرح کرد و من موافقم.
کی‌روش به فوتبال ما شخصیت داده است. پیش از او نمی‌توانستیم ۱۰ تا پاس به هم بدهیم اما الان بازیکنان ما ۳۰ پاس به هم می‌دهند. دوندگی بازیکنان ما به استاندارد جهانی نزدیک شده است. تیم‌های فوتبال ما همیشه بیشترین حاشیه را در سطح ملی داشتند اما الان خبری از بی‌نظمی در تیم ملی نیست. کی‌روش را باید حفظ کنیم. او ما را به قله رساند و حالا وقت در قله ماندن است. ولاسکو رفت و الان حسرت می‌خوریم. اجازه ندهیم کی‌روش هم برود تا حسرت بخوریم.
