فریبرز گلبن، از تهیهکنندگان پیشکسوت رادیوست و تا به امروز تهیهکنندگی برنامههای مختلفی را در رادیو بر عهده داشتهاست. از برنامههای او میتوان به جمعه من، چه فرصتی و چه شبی و… اشاره کرد. نکته قابل تامل این است که با وجود این که او پیشکسوت این رسانه است اما همچنان با علاقه برای جوانان برنامهسازی میکند و برنامههایش با استقبال مخاطبان روبهرو میشود. وی سال ۱۳۴۸ وارد رادیو شد که در آن زمان ۱۹ سال بیشتر نداشت. وی درباره حضورش در رادیو عنوان میکند: رادیو همیشه برای من جوان میماند و هرگز پیر نمیشود. من با رادیو زندگی کرده و کار میکنم. همه چیز ما رادیوییها رادیوست. وی که بیش از پنج دهه است در رادیو کار میکند، تصریح میکند: هر روز با شور و علاقه در رادیو کار میکنم. مگر میشود در رادیو کار کرد و بیانگیزه بود. البته در آن زمان این طور نبود که سریع وارد استودیو شویم؛ باید کارآموزی میکردیم. ابتدا در دورههای کارآموزی تهیهکنندگی رادیو شرکت کردم و بعد از گرفتن لیسانس، تهیهکنندگی برنامههای مختلفی را بر عهده گرفتم. اعتقاد دارم هر برنامهای که برای مخاطب تهیه میکنیم، باید ویژه باشد. تا به امروز هم برنامههای متنوعی کار کردهام. گلبن در پاسخ به این پرسش که چرا همیشه برای جوانان برنامهسازی میکنید، توضیح میدهد: به دلیل این که من احساس مسنبودن ندارم حس میکنم جوان هستم و باید برای جوانان کار کنم. جامعه ما جوان است و از ایدههای نو استقبال میکند. من هم از طرحهای خوب استفاده میکنم و تلاش دارم برنامههایی متنوع برای آنها تهیه کنم. از سوی دیگر خلاقیت و نوآوری حرف اول را در رادیو میزند.
این تهیهکننده با اشاره به این که مردم رسانه گرم و صمیمی رادیو را دوست دارند، میگوید: امیدوارم همیشه این رسانه بین مردم گرم بماند. وی درباره این که چه زمانی بازنشسته میشود، بیان میکند: هیچ وقت نمیشود این را از یک نقاش، نویسنده یا هنرمند پرسید که سن بازنشستگی چه زمانی است.