حسام منظور؛ آن مرد با سبیل آمد!

حسام منظور از رده بازیگرانی که به رسم این سالها کشف تلویزیون در تئاتر محسوب می شود، آدمی است که گویی این سینما و تلویزیون نمونه اش را کم داشت. او نه فریبرز عرب نیاست در «سلطان» و نه محمدرضا فروتن در «فریاد»؛ اما با این جنس بازی و حفظ راکورد مو و سبیل از سریال «بانوی عمارت» تا این مجموعه جدیدش «برادر جان» یادآور قهرمانان بزن بهادر، کله شق و کاریزماتیک سینمای مسعود کیمیایی است. سعید نعمت الله نویسنده سریال «برادر جان» که ادبیات فیلمنامه هایش یادآور قلم کیمیایی است هم بی شک با درک همین ویژگی او را برای این پروژه دعوت کرده است. حسام منظور با این سبیل و آرایش مو می تواند در آینده به تکرار بیفتد و مدام پیشنهاد های مشابه را از واهمه فراموش شدن بپذیرد و یا راه خودش را بیابد و ماندگار شود. جای او می تواند در فیلمی از کیمیایی یا کارگردانی نزدیک به این چهره و بازی خالی باشد و با یک پیشنهاد ایده آل محقق شود.
او اگر شانس بیاورد و استارت خوبی در سینما داشته باشد، می تواند حضورش را با قدرت تداوم بخشد و اگر گرفتار یک انتخاب نامناسب شود، موقعیت مطلوب فعلی اش در تلویزیون هم شاید دستخوش آسیب شود.
سبیل به عنوان امتیازی جذاب خوب روی صورت او نشسته و در سریال «برادر جان» و همبازی شدن با کامران تفتی که او هم چهره اش با سبیل ماهیتی فتوژنیک پیدا می کند، این همزیستی باید جالب از آب دربیاید. بویژه که اینجا حسام منظور مقابل علی نصیریان هم بازی دارد که نوید خلق لحظات دراماتیک دلنشینی را می دهد.