دانشمندان در مطالعه قبلی، دریافتند که به نظر میرسد سلولها از طریق یکی از دو فرآیند خاص پیر میشوند و در واقع به یک مسیر متعهد میشوند. یک مسیر شامل کاهش پایداری دیانای و دیگری کاهش میتوکندری است که برای سلول ها انرژی تولید می کند. در هر صورت، نتیجه نهایی یکسان است( مرگ سلولی).
تیم برای مطالعه جدید، روشی را برای کند کردن پیری سلولی با اجازه دادن به سلولها در چرخش بین این دو فرآیند مختلف ایجاد کردند. برای درک بهتر فرض کنید اگر یک مسیر را مستقیم تا انتها دنبال کنید، سریعتر به مقصد نهایی خود (مرگ سلولی) خواهید رسید، اما با دویدن به جلو و عقب بین این دو، زمان بسیار بیشتری طول خواهد کشید.
دانشمندان این مداخله را در سلولهای مخمری آزمایش کردند و دریافتند که آنهایی که تحت کنترل یک نوسانگر ژن هستند، حدود ۸۲ درصد بیشتر از سلولهای مخمری که به طور طبیعی پیر میشوند، عمر میکنند. این بارزترین افزایش طول عمر از هر مداخله ژنتیکی یا شیمیایی قبلی ضد پیری است که اغلب با تلاش برای بازگرداندن سلول ها به حالت جوان تر عمل می کند.البته، انسانها دارای سلولهای مخمری نیستند اما این تیم اکنون به دنبال استفاده از این روش برای سلولهای انسانی، از جمله سلولهای بنیادی و نورونها هستند.