زهرا لطف‌آبادی درباره عدم دعوت به تیم ملی گفت: سرمربیگری سلیقه‌ای است و حتما در سلیقه مربی نبودم و احترام می‌گذارم. هر بازیکنی با امید و آرزو تلاش می‌کند مزد زحماتش را بگیرد ولی بعضی وقت‌ها بی‌انصافی‌های بزرگی در حقش می‌شود.
وقتی درباره حضور یک دروازه‌بان ایرانی در اسپانیا بحث می‌شود همه یاد امیر عابدزاده می‌افتند که دو فصل اخیر عضو تیم پونفرادینا اسپانیا بوده است. با این حال عابدزاده تنها نماینده گلرهای ایرانی در فوتبال اسپانیا نیست؛ حالا یک سالی می‌شود زهرا لطف‌آبادی، دروازه‌بان فوتسال زنان هم راهی اسپانیا شده و در همین مدت کم توانسته توانایی‌های خودش را نشان دهد. او هفته گذشته با تیم اتلتیکو تورکال اسپانیا به مقام قهرمانی لیگ دسته یک فوتسال اسپانیا رسید و امیدوار است با موفقیت در بازی‌های پلی‌آف همراه با تیمش راهی بالاترین سطح مسابقات باشگاهی فوتسال زنان اسپانیا شود.
لطف‌آبادی که با رویای تبدیل شدن به بهترین دروازه‌بان فوتسال جهان راهی اسپانیا شده، درباره آخرین وضعیتش در این کشور، تفاوت‌های فوتسال ایران و اسپانیا و سختی‌هایی که کشیده صحبت کرد که در ادامه آمده است:
اول از همه قهرمانی در مرحله گروهی فوتسال اسپانیا را تبریک می‌گویم. کمی در خصوص آخرین وضعیتی که در اسپانیا داری و عملکردت در این فصل بگو.
در اسپانیا چهار گروه چهارده تیمی داریم که هفته گذشته ما آخرین بازی را انجام دادیم و توانستیم با ۶۶ امتیاز قهرمان شویم. با تیم دوم گروه ۱۲ امتیاز هم اختلاف داشتیم. الآن به مرحله پلی‌آف رسیده‌ایم که چهار تیم قهرمان هر گروه در آن قرار دارند و ۳ تیم به لیگ دسته یک که بالاترین سطح لیگ اسپانیاست صعود می‌کنند.
چی شد که اصلا راهی فوتبال اسپانیا شدی؟ از چه تیم‌هایی پیشنهاد داشتی؟
من سال ۲۰۱۸ با تیم ملی در تورنمنت روسیه شرکت کردم. در آن مسابقات ایران، روسیه، پرتغال و اسپانیا حضور داشتند و با عملکرد خوبی که داشتم بهترین گلر آن مسابقات شدم. اعضای کادر اسپانیا معرف من بودند و با پیگیری‌های خودم و معرفی آن‌ها با سالا ساراگوسا قرارداد بستم.
آن اوایل حضورت سخت نبود؟ چطور توانستی جا بیفتی و چه سختی‌هایی داشتی؟
چرا خیلی سخت بود. به خاطر اینکه تفاوت فرهنگی داریم و هر کسی سرش در کار خودش بود و توجهی به اینکه خارجی هستم، نداشتند. اینکه مثلا بگویند تو خارجی هستی و به چه چیزی نیاز داری و بخواهند کمک کنند نبود. مردم اسپانیا خیلی خوب هستند متاسفانه در تیمی که من حضور داشتم کمی شرایط سخت و دشوار بود. مشکل زبان هم بود به خصوص که اصلا به انگلیسی تسلط نداشتم. من سعی می‌کردم زبان اسپانیایی یاد بگیرم.
الان چقدر زبان اسپانیایی بلدی؟ با توجه به پستت لازم است خیلی با بازیکنان در زمین صحبت کنی و بلد بودن زبان تاثیرگذار است.
الآن خدا را شکر خیلی بهتر شده و می‌توانم ارتباط برقرار کنم. چون واقعا لازمه کارم است. هم برای روحیه و دوام آوردن در تیم و هم برای ارتباط گرفتن با سایر بازیکنان در زمین و خارج زمین خیلی تاثیرگذار است و در روند اعتماد به نفس من هم خیلی موثر است. به خصوص برای من که دروازه‌بان هستم و خیلی نیاز دارم اعتماد به نفسم بالا باشد.
مهم‌ترین هدفت از لژیونر شدن چه بوده است؟
واقعا این بود که بتوانم کاندیدای بهترین‌ها باشم و بهترین دروازه‌بان دنیا شوم. هر سال نامزدهایی از هر کشور انتخاب می‌شوند ولی بهترین‌ها بین اسپانیا و پرتغال است. اینکه لزیونر شوم تنها راهی بود که می‌توانستم در بین نامزدها قرار بگیرم و توجه بقیه را نسبت به خودم جلب کنم. امسال خب سال اول من بود و به چیزی که می‌خواستم نرسیدم. شرایط سخت است ولی الآن مسلط‌تر شدم و می‌دانم که باید چیکار کنم.
رئال مادرید و بارسلونا هم در فوتسال زنان تیم دارند؟
نه در فوتسال زنان تیم ندارند و فقط در فوتبال هستند. اگر هم تیمی داشته باشند در لیگ نیستند و فقط به صورت آکادمی فعالیت دارند.
وضعیت قراردادها در آنجا چطور است؟ چقدر با فوتسال ایران تفاوت دارد؟ هم از نظر مبلغ هم مفاد و شرایط قرارداد بازیکنان.
خیلی تفاوت زیادی ندارد و شاید فقط یک پله فرق داشته باشد. اینجا به صورت ماهانه پرداخت می‌شود و نیازی نیست بازیکن دنبال مربی و مدیرعمل بدود که بگوید پول لازم دارد. اینجا خوشبختانه سر وقت پرداخت می‌کنند. اینجا هم البته بعضی تیم‌ها مثل تیم قبلی خودم ساراگوسا هستند که من هیچ دریافتی نداشتم و هرچی که داشتم را خودم خرج می‌کردم. در اروپا یک قانونی هست که بازیکن هزینه ایاب و ذهاب و خوراکش با خودش است و فقط به صورت ماهیانه حقوق می‌گیرد و از عهده باشگاه خارج است. در ایران ولی اینطوری نیست و هزینه خورد و خوراک و … با باشگاه است. البته اینجا مبالغ بالاتر بوده و طبیعی است که با بازیکن باشد.
اخیرا حسین طیبی و مسلم اولادقباد در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسیدند. چقدر امید داری که روزی بتوانی عناوین اروپایی را هم کسب کنی؟
واقعا افتخار بزرگی بود و اینجا وقتی می‌گویم ایرانی هستم بلافاصله از حسین طیبی و بقیه بازیکنان اسم آورده می‌شود. برای من باعث افتخار است که آن‌ها را می‌شناسند و از آن‌ها حساب می‌برند. کلا در سطح اروپا حساب ویژه‌ای روی ایرانی‌ها باز می‌کنند.
به نظر خودت سطح فوتسال زنان ایران با اسپانیا چقدر فاصله دارد؟
با توجه به تجربه خودم می‌توانم بگویم ما بازیکنان خیلی تکنیکی داریم. بازیکنانی که شاید در اروپا مشابه تکنیک آن‌ها نباشد ولی در بحث تاکتیک همیشه خیلی ضعیف بوده‌ایم. مربیانی داریم که در طول فصل خیلی سعی می‌کنند شرایط تاکتیکی تیم را بهبود ببخشند ولی در ایران فقط چند تیم هستند که می‌توانند تاکتیک خوبی داشته باشند. بقیه با خلاقیت بازیکنان نتیجه می‌گیرند. ما در تاکتیک فوق‌العاده ضعیف هستیم و در این قسمت باید کار کنیم تا بتوانیم مقابل تیم‌های بزرگ بایستیم و فقط دفاع نکنیم. این به مرور می‌تواند فاصله ما را با آن‌ها کم کند. ما اگر از نظر تاکتیکی بتوانیم خودمان را بالا بکشیم فکر نکنم تفاوت زیادی با تیم‌هایی مثل اسپانیا داشته باشیم.
نکته عجیب این بود که به تیم ملی دعوت نشدی. ماجرا چیست؟ چقدر امید داری با درخشش در اسپانیا به تیم ملی برگردی؟
از قبل حضور در اسپانیا دعوت نمی‌شدم. بعد از آخرین اردو در سال ۲۰۱۸ ما چند سال تیم فوتسال زنان نداشتیم و همه چیز خاموش بود و اردو و سرمربی و مسابقه نداشتیم. بعد از آن منتظر برگزاری اردو بودیم. من با اینکه در ایران بودم و درخشش خوبی هم در تیمم داشتم به تیم ملی دعوت نمی‌شدم. هیچوقت هم دلیل آن را متوجه نشدم و دلیلش را هم پیگیری نکردم. سرمربیگری سلیقه‌ای است و حتما در سلیقه مربی نبودم و احترام می‌گذارم. هر بازیکنی با امید و آرزو تلاش می‌کند مزد زحماتش را بگیرد ولی بعضی وقت‌ها بی‌انصافی‌های بزرگی در حقش می‌شود. من هم جدا از هر کسی از این قضیه مستثنی نبودم و شامل حالم شد.
شرایط تمرین و امکاناتی که در لیگ اسپانیا داری چقدر با ایران تفاوت دارد؟
شرایط اینجا متفاوت است.ما ۲-۳ روز اول هفته و صبح و بعد از ظهر تمرین داشتیم و اینجا شاید تمرینات تکراری باشد ولی خیلی روی تاکتیک کار می‌کنند و بدنسازی را هم قبل از شروع فصل بیشتر کار می‌کنند و در طول فصل فقط یک روز در هفته تمرین بدنسازی داریم. بیشتر تمرکز روی کار تاکتیکی و کرنر و اوت است.
چیکار کنیم تا فوتسال زنان ما پیشرفت کند؟
امسال اتفاقات خوبی در سوپرلیگ فوتسال ایران رخ داد. اینکه خیلی از مسابقات پخش زنده می‌شود و خودم هم نگاه می‌کردم که حس خیلی خوبی بود. همین که در بازی‌ها را آنلاین می‌بینیم و رسانه‌ها پوشش خبری دارند می‌تواند اسپانسر جذب کند و می‌تواند استعدادهای ما را به کل کشور نشان دهد. پیشرفت ما می‌تواند در قسمت تاکتیکی باشد که به همت بچه‌ها و مربیان نیاز دارد. رسانه‌ها هم خیلی می‌توانند در بحث جذب اسپانسر کمک کنند تا مبالغ بالاتری دریافت شود. مبلغ قرارداد بازیکنان فوتسال زنان با مردان اصلا قابل مقایسه نیست ولی خب نسبت به مبلغی که در فوتبال زنان پرداخت می‌شود هم خیلی ناچیز است. امیدوارم این موضوع حل شود.
استقلالی هستی یا پرسپولیسی؟
من پرسپولیسی هستم ولی خیلی فرصت نمی‌کنم بازی‌ها را ببینم و بیشتر نتایج را دنبال می‌کنم.
الگوی خودت بین گلرهای فوتبال و فوتسال خارجی و داخلی کیست؟
من در شروع کارم خیلی دسترسی به همه چیز نداشتم و بیشتر کلیپ‌های مصطفی نظری را نگاه می‌کردم و از ایشان یاد می‌گرفتم. الگوهای من تراشتگن، دروازه‌بان بارسلونا و دیداک گلر فوتسال بارسا هستند. معمولا همه گلرها را دنبال می‌کنم و تلاشم این است از همه یاد بگیرم.
آن زمان که می‌خواستی وارد فوتسال شوی واکنش خانواده‌ات چه بود و چقدر حمایت کردند؟
خیلی به من کاری نداشتند و به تصمیماتم احترام می‌گذاشتند ولی خب به خاطر زمان تمرین که ۲ تا ۴ بعد از ظهر بود و ساعت خطرناکی محسوب می‌شد، مادرم کمی مخالفت داشت. ولی وقتی در حیاط را قفل می‌کرد و من از بالای در می‌پریدم و به باشگاه می‌رفتم متوجه شد نمی‌تواند جلوی من را بگیرد و چیزی بود که آلوده‌اش شده بودم و باید آن را ادامه می‌دادم.
از اول در فوتسال بودی یا فوتبال هم بازی کردی؟
من اول فوتسال کار می‌کردم و در تیم ملی فوتبال هم بودم ولی همیشه مسابقات و تمریناتم در فوتسال بوده است.
به نظر خودت الان چه موانعی مقابل دخترانی که می‌خواهند وارد فوتسال شوند وجود دارد؟
به نظرم تنها مانع بحث هزینه‌هاست. هزینه باشگاه‌ها، ورودی تیم‌ها و البسه و کفش زیاد است. به نظرم این باعث می‌شود خیلی‌ها نتوانند وارد فوتسال شوند. امیدوارم این داستان‌ها زودتر حل شود و بتوانیم استعدادهایی که در ایران وجود دارند دیده شوند.
حرف پایانی؟
شاید همه از بیرون فکر کنند باید با پارتی‌بازی به جایی رسید و باید کسی هوایت را داشته باشد ولی من می‌توانم بگویم گرچه این مسائل وجود دارد ولی بدون آن هم می‌توان موفق شد و من نمونه بارز آن هستم که خودم را به اینجا کشاندم. ممنون از شما.
