با دیدن فصلی که به دلیل همه‌گیری کرونا با ورزشگاه‌های خالی به پایان رسید و تا ماه ژوئیه ادامه یافت، ما عجیب و غریب‌ترین اتفاقاتی که ممکن است در یک فصل لیگ برتر روی دهد را دیده‌ایم.
اما فصل اخیر هم ماجراهای عجیب و غریب کم نداشت؛ از جمله می‌توان به ایجاد وقفه در میانه مسابقات به دلیل برگزاری جام جهانی زمستانی و همین‌طور اخراج‌های پرشمار مربیان اشاره کرد، هرچند که این فقط نوک کوه یخ به شمار می‌آید.
رکورد تغییر سرمربی
این فصلی ناخوشایند برای مربیان لیگ برتر بود و در مجموع ۱۴ مورد تغییر مربی را در گران‌ترین لیگ فوتبال جهان شاهد بودیم. چلسی، لیدز یونایتد و ساوتهمپتون تیم‌هایی بودند که هرکدام دو مربی را اخراج کردند.
با در نظر گرفتن سرمربیان موقت و افرادی که کمی پس از حضور روی نیمکت مجبور به ترک آن شدند، ۳۹ نفر دست‌کم یک بار مربی‌گری در فصل اخیر لیگ برتر را تجربه کرده‌اند.
فقط اگر بخواهیم نگاهی وضعیت یک مربی بیندازیم، اوضاع این گونه بود: گراهام پاتر از برایتون به چلسی رفت، در کمتر از ۷ ماه اخراج شد و به این ترتیب دو مورد از چهارده تغییر سرمربی لیگ برتر را به خود اختصاص داد.
در فصل اخیر فقط نه تیم از بیست تیم حاضر در لیگ برتر انگلیس، فصل را با همان مربی آغاز فصل‌شان تمام کردند.
لسترسیتی، لیدز یونایتد و ساوتهمپتون، هر سه تیم سقوط کرده به دسته پایین‌تر، فصل را با مربیان کوتاه مدتی شروع کردند که قراردادشان تا پایان فصل اعتبار داشت.
چلسی قرار است فصل آینده را با مائوریتسیو پوچتینو آغاز کند. این در حالی است که این تیم، فصل را با فرانک لمپارد تمام کرد؛ مردی که فصل را روی نیمکت اورتون آغاز کرد. روی هاجسون و رایان میسون نیز با اتمام فصل به پایان قراردادهایشان با کریستال پالاس و تاتنهام رسیدند.
فصل افتضاح چلسی
عملکرد فصل ۲۳-۲۰۲۲ چلسی مدت‌ها در خاطره بسیاری خواهد ماند؛ البته نه از جنبه مثبت.
آبی‌پوشان لندن برای اولین بار از فصل ۶-۱۹۹۵ فصل را در نیمه دوم جدول لیگ برتر (رتبه دوازدهم) تمام کردند.
از پایان فصل قبل که تاد بولی مالک چلسی شد، این باشگاه ۵۸۳ میلیون پوند خرج کرد و در این فصل از چهار سرمربی مختلف (شامل سرمربی موقت) استفاده کرد.
بیش از ۳۰۰ میلیون هزینه در ژانویه و ۲۷۰ میلیون پوند در پنجره تابستانی، این تیم را در جایگاه اول و سوم بیشترین هزینه در یک مهلت نقل و انتقالاتی قرار داده؛ رئال مادرید با ۲۹۲ میلیون پوندی که سال ۲۰۱۹ خرج کرد، در رتبه دوم ایستاده است.
بولی، توماس توخل که چلسی را قهرمان لیگ قهرمانان اروپا کرده بود، اخراج کرد و ۲۱ میلیون پوند هم برای لغو قرارداد گراهام پاتر و کادر فنی‌اش خرج کرد و او را با قراردادی پنج ساله از برایتون به استمفورد بریج برد.
هفت ماه بعد پاتر هم اخراج شد و برونو سالتور به عنوان سرمربی موقت جای او نشست. دوران او یک بازی دوام آورد و سپس بولی تصمیم گرفت فرانک لمپارد را به چلسی برگرداند؛ این در حالی است که لمپارد چند سال قبل از همین تیم اخراج و جایش را به توخل داده بود. لمپارد راهی چلسی شد و در یازده بازی فقط یک پیروزی بدست آورد.
به هر حال توخل فصل را در حالی به پایان رساند که همراه با بایرن مونیخ قهرمان بوندس لیگا شد و پوچتینو در فصل آینده روی نیمکت چلسی می‌نشیند.
چلسی در ژانویه آنقدر بیشتر از نیازش بازیکن خرید که پی‌یر امریک اوبامیانگ (که در ترکیب ثابت تیم در مرحله گروهی لیگ قهرمانان بود)، بنوا بادیاشیله، نونی مادوئکه، دیوید داترو فوفانا و آندری سانتوس، از ترکیب تیم برای مرحله حذفی لیگ قهرمانان کنار گذاشته شدند.
در واقع بازیکنانی (اوبامیانگ، بادیاشیله، میخایلو مودریک، مادوئکه، فوفانا و کارنی چوکواومکا) که در فصل ۲۳-۲۰۲۲ حدود ۱۶۸ میلیون پوند برای چلسی خرج برداشتند، در مجموع این فصل کمتر از ۱۰۰۰ دقیقه برای این تیم بازی کردند.
رویکرد عجیب ناتینگهام فارست
چلسی با خریدهایش در جست‌وجوی کیفیت (البته بیشتر روی کاغذ تا در عمل) بود اما رویکرد ناتینگهام فارست در این زمینه کمی بود.
پس از این که بسیاری از بازیکنانی که همراه با فارست در فصل ۲۲-۲۰۲۱ به لیگ برتر صعود کرده بودند، تیم را ترک کردند، ناتینگهام فارست ۲۹ بازیکن جذب کرد.
حتی پایان مهلت نقل و انتقالات هم این باشگاه را متوقف نکرد و در سپتامبر و فوریه هم بازیکنانی که قراردادشان با باشگاه‌های سابق تمام شده بود، به عنوان بازیکن آزاد جذب شدند.
با در نظر گرفتن ۱۴ مورد تغییر مربی، استیو کوپر خیلی خوش شانس بود که نامش در میان اخراجی‌ها نبود. زمانی که فارست پس از هشت بازی در رتبه آخر جدول قرارداشت، بسیاری از اخراج او صحبت می‌کردند، اما باشگاه همان زمان تصمیم گرفت که قراردادش را تمدید کند.
در آوریل یک بار دیگر زمزمه‌های اخراج کوپر قوت گرفت، اما باشگاه با انتشار بیانیه‌ای از او حمایت کرد. این ترفند البته جواب داد و فارست در لیگ ماند، در حالی که هر چهار تیمی که بالای آن بودند، مربیانشان را تغییر دادند.
جدالی نزدیک برای بقا
این فصل رقابت برای بقا در لیگ برتر هم بسیار مهیج و نزدیک بود.
۳۱ مارس و در حالی که ده-یازده بازی تا پایان فصل باقی مانده بود، تفاوت ۹ تیم ته جدول فقط ۴ امتیاز بود: کریستال پالاس که در رتبه دوم بود ۲۷ امتیاز داشت و ساوتهمپتون در قعر جدول ۲۳ امتیازی بود.
جایگاه تیم‌ها خیلی سریع تغییر کرد؛ ساوتهمپتون البته سرجایش باقی ماند اما کماکان برای اولین بار از فصل ۱۸-۲۰۱۷ سقوط هیچ تیمی تا پایان هفته سی و پنجم قطعی نشد.
دو تا از تیم‌های سقوط کرده تا پایان ماه مارس تصمیم به تغییر مربی گرفتند. لستر، دین اسمیت را استخدام کرد و لیدز سراغ سم آلاردایس و کارل رابینسون رفت؛ این دو نفر البته در صورت نگه داشتن تیم در لیگ برتر جوایزی هنگفت می‌گرفتند، ولی خب پول لیدز سر جایش باقی ماند.
در آخرین هفته لیگ برتر فوتبال انگلیس، از میان اورتون، لستر و لیدز، دو تیم به دسته پایین سقوط می‌کردند و اورتون به لطف تک گل عبدلله دوکوره در بازی مقابل بورنموث از خطر سقوط جست.
مشکلات بازبینی ویدئویی
مسئولان داوری فوتبال انگلیس در این فصل مدت زیادی را صرف عذرخواهی بابت اشتباهات بازبینی ویدئویی، کردند.
در یکی از شنبه‌های فوریه، آن‌ها مجبور به عذرخواهی از برایتون و آرسنال در دو بازی جداگانه شدند؛ در هر دو مورد بازبینی ویدئویی در مورد ترسیم خط آفساید درست عمل نکرد.
در سپتامبر اعلام شد که بازبینی ویدئویی به اشتباه گل‌های نیوکاسل و وستهم را به دلیل خطا مردود اعلام کرده و هر دو گل در شرایط قانونی زده شده بودند و مسئولان عذرخواهی کردند.
اشتباهات همیشگی با عذرخواهی همراه نبودند و تمامی معذرت‌خواهی‌ها هم به صورت علنی انجام نشدند، به همین دلیل نمی‌توان به طور دقیق گفت که چند مورد تصمیم اشتباه گرفته شده است؛ هرچند که مثلا ما می‌دانیم از برایتون سه بار عذرخواهی شده است.
پس از ۳۰ بازی، ۱۰ مورد از مداخله‌های بازبینی ویدئویی اشتباه بوده، ۱۹ مورد بود که باید در بازی دخالت می‌شد اما نشد و همچنین «وی ای آر» ۳۰ مورد از برخوردهای داخل زمین را از دست داد. در این مدت بازبینی ویدئویی ۸۳ مورد دخالت درست داشت.
تازه در این موارد اشاره‌ای به داوری که با آرنج به صورت اندی رابرتسون، مدافع لیورپول، ضربه زد و واکنش یورگن کلوپ به داور چهارم بازی که موجب مصدومیت کشاله رانش شد، نشده است.
وقفه در میانه فصل
به دلیل برگزاری جام جهانی قطر در میانه زمستان اروپا، تیم‌های لیگ برتری از اواسط نوامبر تا ۲۶ دسامبر، شش هفته را بدون برگزاری مسابقه گذراندند.
بعضی از تیم‌ها به بازیکنانی که به جام جهانی نرفته بودند از چند روز تا چند هفته استراحت دادند، در حالی که تعدادی دیگر برای برگزاری اردو در هوای خوب به آنسوی دنیا رفتند.
امارات متحده عربی، استرالیا، عربستان سعودی، اسپانیا و پرتغال از مقاصد تیم‌های لیگ برتری بودند، در حالی که تقریبا نیمی از این تیم‌ها در این مدت بازی‌های دوستانه انجام دادند.
لیورپول و آرسنال در سوپر جام دبی بازی کردند، اورتون در جام سیدنی شرکت کرد، اورتون میزبان بوتافوگوی برزیل بود، تعدادی از تیم‌هایی لیگ برتری به مصاف حریفان لالیگایی رفتند و اورتون یک هفته مانده به کریسمس در لندن با وستهم مسابقه‌ای دوستانه برگزار کرد.
جدول هم پس از آن وضعیتی کاملا متفاوت داشت: آرسنال در کریسمس صدرنشین بود، چلسی فقط به دلیل تفاضل گل از سهمیه اروپایی دور مانده بود و وولوز در رتبه آخر جدول قرار داشت. و البته کریستیانو رونالدو هم برای منچستر یونایتد بازی می‌کرد.
به نظر می‌رسد شمار زیاد بازیکنان لیگ برتری حاضر در جام جهانی، تاثیر منفی قابل توجهی برای تیم‌هایشان نداشته است. ۱۶ بازیکن درجه اول منچسترسیتی در جام جهانی بازی کردند، ولی این تیم در پایان قهرمان انگلیس شد. در حالی که حضور تنها دو بازیکن از ساوتهمپتون هم نتوانست مانع سقوط این تیم به دسته پایین شود.
کورس قهرمانی معقول
در بخش عمده‌ای از فصل به نظر می‌رسید آرسنال پس از «قهرمانی شکست‌ناپذیر فصل ۴-۲۰۰۳» بار دیگر قهرمان لیگ برتر خواهد شد.
آرسنال (البته با یک بازی بیشتر) در حالی وارد آوریل شد که ۸ امتیاز از منچستر سیتی بیشتر داشت. آن‌ها ۲۸ هفته در صدر جدول باقی ماندند.
اما «توپچی‌ها» با همان مشکلی که لیورپول در سال‌های اخیر گرفتارش بوده، روبرو شدند و نتوانستند پا به پای بردهای پیاپی سیتی در نیمه دوم فصل، پیش بروند.
بازیکنان میکل آرتتا ۲۴۸ روز در صدر جدول باقی ماندند (این بیشترین زمان صدرنشینی بدون کسب قهرمانی در بالاترین سطح فوتبال انگلیس است) و با این حال سیتی سه هفته مانده به پایان مسابقات قهرمانی‌اش را قطعی کرد.
از زمان حضور پپ گواردیولا در منچستر سیتی این تیم در ده بازی آخر لیگ برتر بین ۲۱ تا ۳۰ امتیاز گرفته است؛ یعنی به طور متوسط ۲/۴۳ امتیاز در هر مسابقه.
منچسترسیتی از فصل ۱۶-۲۰۱۵ همواره جزو بخت‌های اصلی قهرمانی در لیگ برتر بوده است، در حالی که آرسنال در آغاز رقابت‌های فصل اخیر با شانس قهرمانی یک به پنجاه، بخت ششم قهرمانی بازی‌ها بود.
منچستر سیتی، قهرمان لیگ برتر فوتبال انگلیس حالا به دنبال کسب سه‌گانه است و برای رسیدن به این افتخار باید طی دو شنبه آینده با منچستر یونایتد در فینال جام حذفی انگلیس و اینترمیلان در فینال لیگ قهرمانان اروپا مصاف دهد. با پیروزی در این دو مسابقه سیتی می‌تواند اولین تیم انگلیسی پس از منچستر یونایتد الکس فرگوسن در فصل ۹-۱۹۹۸ شود که سه‌گانه برده است.
