این مجسمه که اکنون در موزه ملی علوم و فناوری استکهلم به نمایش گذاشته شده است، ۱۵۰ سانتی‌متر ارتفاع و ۵۰۰ کیلوگرم وزن دارد.هدف از طراحی این مجسمه خلق اثر هنری واحد با ترکیب سبک پنج مجسمه‌ساز نامداری بود که هر کدام در دوره حیات خودشان سرآمد بودند: «میکل‌آنژ»(ایتالیا، ۱۵۶۴-۱۴۷۵)، «آگوست رودن»(فرانسه ،۱۹۱۷-۱۸۴۰)، «کته کلویتس»(آلمان، ۱۹۴۵-۱۸۶۷)، «کوتارو تاکامورا»(ژاپن، ۱۸۸۳-۱۹۵۶) و «آگوستا سویج»(ایالات متحده آمریکا، ۱۸۹۲-۱۹۶۲).
بدن ورزیده این مجسمه الهام‌گرفته شده از هنر «میکل‌آنژ» و دستی که گوی را نگه داشته و با الهام از هنر «تاکامورا» ساخته شده است، از جمله مواردی به شمار می‌روند که در این مجسمه جلب توجه می‌کنند. مهندسان، هوش مصنوعی را با کمک تصاویری از مجسمه‌های این پنج هنرمندی به سمتی سوق دادند که این مجسمه را خلق کند. نرم‌افزار در بخشی از روند خلق این مجسمه چندین عکس دو بعدی را تولید کرد که ابعاد اصلی هنر هر یک از این هنرمندان را به تصویر می‌کشند.
مهندسان در نهایت این تصاویر دو بعدی را در قالب یک مدل سه بعدی کنار هم گذاشتند.اما این سوال مطرح می‌شود که آیا این هنر است یا قدرتنمایی در فناوری؟ «جولیا اولدریس»، مسوول توسعه محتوای موزه ملی علوم و فناوری استکهلم در این زمینه توضیح داد: «فکر نمی‌کنم که بتوان هنر را توصیف کرد. این مسئله به تک تک انسان‌های مخاطب آن بستگی دارد و مخاطب باید درباره آن تصمیم‌گیری کند.»
