همچنین، مقدار فراوانی فیبر دارند که در کنار اسیدهای چرب ضروری خطر بروز حملههای قلبی را کاهش میدهد، در بهبود عملکرد رودهها نقش دارد و فشار خون را تنظیم میکند. مصرف این دانهها در کنترل قند خون مبتلایان به دیابت نیز موثر است. وجود مقدار فراوان کلسیم، پتاسیم، اسیدفولیک و ترکیبات آنتیاکسیدانی نیز از دیگر خواص این دانههاست.
روشهای مصرف دانههای چیا
دانههای خشک:
یکی از سادهترین روشها، مصرف دانههای چیا به شکل خشک است. این دانههای ترد، سفت نیستند و بهراحتی میتوان همراه داشت و با انواع غذا و سالاد میل کرد.
پودر چیا:
افرادی که تمایل به مصرف دانههای کامل چیا ندارند، بهتر است پودر آن را مصرف کنند. پودر قابلیت بیشتری برای افزودن به انواع خوراکیها دارد و میتواند جایگزین آرد و ادویه در تهیه سوپ، سس، پودر و نوشیدنیها شود. پودر چیا انتخاب خوبی برای افزودن به غذاهای کودکان نیز خواهد بود.
دانههای خیسشده:
پرکاربردترین روش برای مصرف خام دانههای چیا این است که دانهها را در نوشیدنیهای مختلف خیس کرد. دانهها پس از ۳۰ دقیقه تا یک ساعت متورم شده و حالت لعابدار پیدا میکند. برای افزایش خواص حتما لازم نیست دانهها را آسیاب کنید، زیرا پوسته بیرونی دانهها بسیار متخلل است که هضم آنها توسط بزاق و شیره گوارشی و در نتیجه جذب را تسهیل میکند.
جوانه چیا:
دانههای چیا را میتوان همانند انواع دانهها خیس و از جوانه آنها استفاده کرد. البته همانند خاکشیر، بذر کتان و… نباید دانههای چیا را برای این منظور در ظرف آب خیس کرد؛ بلکه پارچهای روی بشقاب نسبتا گودی بکشید و دانهها را روی آن بریزید. با اسپری یک تا دو بار در روز دانهها را مرطوب کنید. دانهها پس از دو تا سه روز جوانه میزنند و پس از یک هفته که حدود ۳ سانتیمتر رشد کرد میتوان میل کرد. جوانه چیا همراه با سالاد و غذاهای گوشتی طعم خوبی خواهد داشت.
چه مقدار دانه چیا مصرف کنیم؟
بهطور کلی، برای بهرهمندی از خواص چیا توصیه میشود روزانه ۲۵ تا ۴۰ گرم دانه در رژیم غذایی گنجانده شود. البته مصرف چیا در بعضی افراد زمینهساز بیماریهای گوارشی مانند دردهای شکم میشود که معمولا بهخاطر عدمسازگاری سیستم گوارش برای دریافت فیبر به این شکل است. در این موارد توصیه میشود مقدار مصرف چیا بهتدریج اضافه شود و کسانی که نسبت به دیگر دانهها مانند کنجد حساسیت دارند نیز بهتر است در خوردن این دانه احتیاط کنند.