او زاده شهر لندن و یک آیکان مد بود که برای رابطه رمانتیک و موسیقایی با خواننده فرانسه سرژ گنزبور شهرت داشت. ترانه‌های مشترک آنها شامل ترانه محبوب Je t’aime moi non plus(دوستت دارم، من نیز) می‌شود. صدای باریتون برکین با ته لهجه انگلیسی در این دوئت در سال ۱۹۶۹ به شهرت او کمک کرد. اما این ترانه در ایتالیا ممنوع شد پس از آنکه در روزنامه ای در واتیکان به آن تاخت.
سبک پوشش برکین در دهه شصت و ابتدای هفتاد میلادی ، موهای بلند، شلوارهای جین و بلوزهای بندی یا دامن های کوتاه و کیف حصیری مد شد برکین فعال سیاسی بود و در مبارزه علیه بیماری ایدز، جنبش دموکراسی میانمار، عفو بین الملل فعالیت می کرد. امانوئل مکرون پس از درگذشت برکین او را یک هنرمند تمام و کمال توصیف کرد. او نوشت جین برکین یک نماد فرانسوی بود چون او تجسم آزادی بود، زیباترین کلمات زبان ما را خواند، وزیر فرهنگ فرانسه ریما عبدل الملک در توصیف برکین او را فرانسوی‌ترین فرد انگلیسی خواند و نماد یک دوره کامل دانست که هرگز از مد خارج نشد.
در عرصه سینما فیلم‌های ابتدای کارنامه برکین شامل «آگراندیسمان»(۱۹۶۶) می‌شود. دو سال بعد او با گنزبور آشنا شد . در «استخر»(۱۹۶۹) با آلن دلون همبازی شد. سال ۱۹۹۱ در فیلم ژاک ریوت، «مزاحم زیبا» با میشل پیکولی و امانوئل بئار همکاری کرد. حتی پس از طلاق ، جین الهام بخش گنزبور باقی ماند. این زوج دختر بازیگری به نام شارلوت گنزبور دارند. فرزند دیگر برکین، کیت، از آهنگساز جیمز باند جان بری بود که سال ۲۰۱۳ در سن ۴۶ سالگی درگذشت. برکین در سال‌های پایانی عمر به بیماری متعددی مبتلا شد.
