کمتر هوادار پرسپولیسی پیش‌بینی می‌کرد که نیم فصل اول، آنقدر موفق باشند که در نیم‌فصل دوم دل‌شان برای پنجره‌های بسته و تیم بدون بازیکن تنگ شود. تیم برانکو در نیم‌فصل دوم هنوز شباهتی به تیم همیشگی‌اش ندارد. نه تیمی که توانست مقابل پدیده به پیروزی برسد و نه تیمی که مقابل فولاد شکست خورد، هیچ کدام در حد و اندازه‌های پرسپولیس همیشگی نبود.

عملکردی که می‌توان آن را حاصل نمایش ستاره‌هایی دانست که با سروصدای زیاد تیم آمدند و قرار بود پرسپولیس را رویایی‌تر کنند اما فعلا ناامیدکننده ظاهر شدند. در این میان سروش رفیعی را به دلیل این که در سه بازی در ترکیب پرسپولیس قرار داشته بیشتر از بقیه خریدها می‌توان مورد بررسی قرار داد. او در این سه بازی که در ترکیب اصلی قرار داشته هیچ عملکرد مثبتی را ثبت نکرده است. او عدد صفر را مقابل گل، پاس گل و پاس کلیدی قرار داده است.

سروش رفیعی این فصل را بد شروع کرد. بازیکنی که با سروصدای زیاد به لیگ برتر ایران بازگشت و با قراردادی دلاری راهی فولاد شد حضورش در این تیم به چند هفته بیشتر نیانجامید. او دومین بازی‌اش را مقابل پرسپولیس انجام داد و بد بودن او در این بازی حاشیه‌های زیادی را پیرامون او ایجاد کرد و خیلی ها کیفیت او را به بازی مقابل تیم نیم‌فصل دومش ارتباط دادند.

رفیعی چند ماه بعد و باز هم در بازی پرسپولیس و فولاد و این بار با پیراهن پرسپولیس نشان داد که حاشیه‌هایی که ابتدای فصل برای او ایجاد شده بود درست نبوده است. کیفیت رفیعی ارتباطی به پیراهنی که او برتن کرده و ندارد و گویا بازی در حاشیه خلیج‌فارس اثر خود را گذاشته و چهره‌ای دیگر از رفیعی را به لیگ برتر بازگردانده است. چهره‌ای که شباهتی به شماره ۷ سابق سرخ‌ها که فرمانده میانه میدان بود ندارد.