دولت تاکید می‌کند سرخابی‌ها به فروش می‌رسند. اما با بدهی‌هایی که هیچکس توان پرداخت آن‌ها را ندارد، چه کسی می‌تواند در تهران باشگاه داشته باشد؟
تاکید وزارت ورزش در نیم سال دوم سال ۹۷، بر واگذاری استقلال و پرسپولیس بوده است. قیمت‌گذاری پانصد میلیارد تومانی، در ابتدا غیرمنطقی به نظر می رسید اما وقتی هزینه های نقل و انتقالاتی پرسپولیس و استقلال مشخص شد، به نظر نمی رسید پانصد میلیارد تومان رقم عجیبی برای خرید سرخابی ها باشد.
پرسپولیس و استقلال در جهانی فارغ از بقیه تیم های فوتبال ایرانی، همیشه هزینه های هگفتی کرده اند. فوتبال دولتی ایران اما در زمستان ۹۷ حساب جداگانه‌ای روی استقلال و پرسپولیس باز کرده بود و جذب چهار بازیکن خارجی در یک زمستان شاید برای سرخابی ها هم غیرمعمول بود. آن هم در شرایط اقتصادی فعلی که کشورمان به دلیل تحریم ها از تجارت با کشور های خارجی محروم شده و ارز های خارجی با کمترین ارزش در کشورمان خرید و فروش می شوند. آیا واقعا این همه هزینه برای استقلال و پرسپولیس آن هم در روز های سخت فعلی، لازم است؟
پرسپولیس؛ درآمدی که واریز نمی‌شود
نمی توان به پرسپولیس در زمستان ۹۷ خرده گرفت. آن ها پس از دو سال محرومیت نقل و انتقالاتی بالاخره اجازه جذب بازیکنان دیگر را دریافت کردند. پرسپولیسی ها در این دو سال تعداد زیادی از بازیکنانشان را از دست داده بودند. برخی از آن ها مثل وحید امیری، فرشاد احمدزاده و صادق محرمی راهی لیگ های اروپایی شدند و حتی یک ریال هم برای پرسپولیس درآمدزایی نکردند. در واقع خرید های پرسپولیس در نیم فصل جاری، بدون هیچ پشتوانه مالی انجام شده بود. تنها منبع درآمد پرسپولیسی ها در این روز ها، اسپانسر و پاداش های فیفایی است که البته پرسپولیسی ها معتقدند رقم زیادی از آن ها به تیمشان نرسیده است. مدیران پرسپولیس اعتقاد داشتند ۴۰ میلیارد تومان از لیگ قهرمانان آسیا درآمد داشته‌اند و ۴۰ میلیارد تومان هم از اسپانسرشان طلب دارند. اما گفته می شود آن ها با رقم زیادی بودیمیر را به تیم شان آورده اند.شایعات درباره این بازیکن زیاد است و پرسپولیسی ها معتقدند که این بازیکن خودش رضایت نامه اش را گرفته است.علاوه بر این، ظاهرا پرسپولیسی ها بیش از یک میلیارد تومان هم برای جذب مهدی ترابی هزینه کردند. این هزینه ها تنها بخشی از پول هایی است که پرسپولیس خرج می کند. هزینه های باشگاه و حقوق هایی که هرگز به طور شفاف مشخص نمی شوند هم بخشی از خروجی های پرسپولیس است که واضح نیست. پرسپولیس برای حضور بازیکنان شان در جام جهانی هم ۸۴۰ هزار دلار پاداش دریافت کرده اند که هیچ صحبت شفافی هم درباره آن وجود ندارد. با این حال آن ها اعتقادی به محدودیت ها ندارند و با وجود تاکیدشان به شرایط سخت اقتصادی، از هزینه ها کم نمی کنند.
استقلال؛ ولخرجی در عصر اقتصاد مقاومتی
شرایط استقلال شاید خلاصه ای از همه وضعیت های سخت کشور باشد؛ نابه‌سامانی و ولخرجی. آن ها از ابتدای تابستان ۲۸ بازیکن جذب کرده‌اند. همین انتقال ها به تنهایی سرشار از ارقام نجومی است که البته به شکل واضحی هم پنهان می شود.
استقلالی ها برای انتقال منشا از پرسپولیس، سیصد هزار دلار هزینه کردند. آبی ها برای جذب آیاندا پاتوسی هم حدود ۲۰ میلیون رند (واحد پول آفریقای‌جنوبی) که معادل هشت میلیارد تومان است. به این دو مهاجم گرانقیمت، ایسما را هم اضافه کنید تا مجموع سه خرید خارجی استقلال از ۲۰ میلیارد تومان هم عبور کند. این در حالی است که استقلالی ها معتقدند درآمد آن ها از اسپانسرشان تا قرن آینده هزینه شده و هیچ آمار واضحی هم از هزینه های تیم وجود ندارد. آن هم در حالی که ملکی، رییس هیئت مدیره استقلال، قبلا گفته بود ۵۲ میلیارد تومان قرارداد حامی مالی آن ها است. درآمد استقلالی ها از جام جهانی و لیگ قهرمانان آسیا را هم باید اضافه کنیم تا رقم نجومی را برای هزینه های استقلال منطقی بدانیم؟
در چنین شرایط پیچیده‌ای، وزارت ورزش استقلال و پرسپولیس را در لیست شرکت های سودده سال ۹۸ قرار داده تا نشان دهد هنوز هم برای فروش این تیم ها انگیزه زیادی دارد. اما مسئله خصوصی‌سازی در چند سال اخیر نشان داده شرکت های سودده معمولا نقشی در این سیاست‌گذاری ندارند.
کاش مدیران استقلال و پرسپولیس بدانند با این درآمد های نجومی که تقریبا تمام آن شفاف‌سازی نمی شود، نمی توانید باشگاه‌داری کنید. این هزینه های هنگفتی که خرج بازیکن های به پایان‌خط‌رسیده کروات می شود، این پول هایی که برای بازیکن محروم آفریقای‌جنوبی می شود و این دلار هایی که با تغییر به پول آفریقای‌جنوبی از کشور خارج می شود، می توانیم یک آکادمی ارزشمند برای هر دو باشگاه بسازیم. یک ورزشگاه و اتوبوس اختصاصی و شاید هم یک کمپ تمرینی مجهز. با این شرایط به واقع غم‌انگیز استقلال و پرسپولیس، هر موفقیتی موقت خواهد بود. در شرایطی که ورزشگاه انزلی حتی یک سکوی سالم هم ندارد، چه لزومی به هزینه های هنگفت در خرید های نجومی است؟ در شرایطی که پس از سال ها از مسقف کردن استادیوم های تازه تاسیسمان ناتوان مانده‌ایم، چرا باید چهل میلیارد خرج استقلال و پرسپولیس کنیم؟ خرج هایی که البته به زیرساخت تیم ها هم نمی رسد و تنها به بازیکنان و باشگاه های خارجی پرداخت می شود.
فوتبال ایران با هزینه هایی که در این روز های سخت جامعه ایران به باد می‌رود، هیچ پیشرفتی نمی کند. اما پرسشی که در این میان بی پاسخ می ماند؛ آیا این هزینه ها واقعا برای فوتبال است؟ و آیا این پول ها با هدف ورزشی به جیب خارجی ها می رود؟
