فصل جدید رقابت باشگاهی در فوتبال ایران از امروز آغاز می‌شود. این درحالی است که وضع برخی قوانین ازجمله ایجاد سقف بودجه باشگاهی یا تغییرات در لیست تیم‌ها یا حتی افزایش سهمیه بازیکنان خارجی باعث شده است تا احتمالا در این موارد لیگ کاملا متفاوتی را شاهد باشیم. از سوی دیگر نوع و نحوه بسته شدن تیم‌ها این نشانه را به همراه دارد که مدعیان قهرمانی در فصل بیست‌وسوم رقابت‌ها همان تیم‌هایی هستند که هرساله در کورس قرار گرفته و درنهایت قهرمان این فصل از رقابت‌ها از دل این چند تیم بیرون خواهد آمد.
درخصوص فصل جدید رقابت‌ها مشکلات و محدودیت‌ها و قوانین جدید وضع‌شده دقایقی با مجید جلالی، کارشناس فوتبال ایران به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.
فصل جدید رقابت‌ها امروز درحالی آغاز می‌شود که با توجه به تغییر مقررات و قوانین می‌توان انتظار فصلی متفاوت را داشت. به نظر شما هم می‌توان فصل جدید را با فصول گذشته مقایسه کرد؟
بله. تفاوت معناداری را می‌توانید در لیگ آینده شاهد باشید. آن هم به‌خاطر مقررات جدیدی هست که درخصوص لیست تیم‌ها و به‌طور ویژه درباره لیست بزرگسالان باشگاه‌ها ایجاد شده است. به نظرم این اقدام خوبی محسوب شده و می‌تواند متوسط سنی لیگ برتر را پایین آورده و به سمت جوانگرایی سوق بدهد چراکه این فضا ایجاد می‌شود که جوان‌تر‌ها بتوانند فرصت نشان دادن خود را پیدا کرده و خودی نشان بدهند. در هر صورت از لیست بزرگسالان هر باشگاهی دو نفر کم شده است و این یعنی در مجموع حدود ۵۰ نفر از این لیست کاهش پیدا کرده و این درحالی است که باید جای این نفرات را بازیکنان جوان پر کنند. به عقیده بنده این یک اقدام خوب، مناسب و سازنده‌ای به شمار رفته و قطعا اثرات آن را در پایان فصل خواهید دید.
به‌صورت مشخص در پایان فصل چه اتفاقی می‌افتد؟
شما خواهید دید که پدیده‌هایی خواهند آمد که آنها درحال حاضر هیچ نام و نشانی ندارند اما سال بعد همین موقع همین دسته از بازیکنان را به‌عنوان بازیکنان بزرگی می‌شناسید که ده‌ها میلیارد تومان قیمت خواهند داشت. بنابراین با این اتفاق فضا برای این بچه‌ها باز شده و آن تفاوت معناداری که می‌گویم منظورم همین اتفاق خواهد بود. در غیر این صورت سایر قوانینی که درباره بودجه و… مصوب شده بعید است تفاوتی را ایجاد کند چراکه در گذشته هم شاهد آن بودیم که با توجه به وضعیت کلی که فوتبال ما دارد این دسته از مقررات و قوانین خیلی تاثیرگذار نخواهد بود.
به سقف بودجه اشاره کردید. این موضوع تا چه اندازه می‌تواند در مبارزه با دلالیسم و در مقابله با قراردادهای نجومی تاثیرگذار باشد.
این اتفاق مثل تعیین قیمت ارز در کشور است که مثلا در اتاقی می‌نشینند و بخشنامه‌ای را تنظیم می‌کنند که باید قیمت ارز پایین بیاید و هیچ وقت کاهش پیدا نکرده است. این‌طور مسائل دستوری و بخشنامه‌ای نیستند. اینها مواردی هستند که وقتی به عمل و اجرا می‌رسید می‌بینید که تابع یک‌سری قواعد خاص هستند. این قواعد درحال حاضر به هیچ وجه قابل تغییر نیست و شما باید تابع آن باشید. چه بخواهید و چه نخواهید این تغییرات و شتابی که در رشد قیمت‌ها و هزینه‌ها می‌گیرد باعث می‌شود تا به‌تبع آن شاهد رشد قراردادها باشیم. شما نمی‌توانید وقتی قیمت ارز ۵ برابر می‌شود، بودجه را دوبرابر کنید. اصلا چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. در فوتبال شما با تمامی کشورها در ارتباط هستید و باید در وضع قوانین این مورد را لحاظ کرده و آن را در نظر گرفت. به‌خصوص اینکه در منطقه ما، در آسیا شاهد اتفاقاتی هستیم که فوتبال آنها را به سمت و سوی دیگری می‌برد و ما هم باید تابعی از فوتبال در منطقه باشیم. وقتی سطح قرارداد کشورهای همسایه را می‌بینیم، وقتی قرار باشد که سطح قرارداد بازیکنان ایرانی پایین باشد این بچه‌هایی که یک مقدار فوتبال بلد هستند همه از فوتبال خودمان می‌روند و اصلا کسی اینجا نمی‌ماند. در واقع این اتفاق یعنی تعیین سقف بودجه باعث می‌شود تا فوتبال ما خالی‌تر از ستاره و پدیده‌ها شود. بنابراین شما مجبورید که از شرایط فوتبال در منطقه تبعیت کنید. نمی‌توانیم در کشور خودمان بگوییم که مثلا به بازیکن یک میلیارد بیشتر ندهید این درحالی است که یک میلیارد تومان ده سال پیش یک میلیون دلار بوده اما امروز می‌شود ۲۰ هزار دلار! بنابراین شما نمی‌توانید بگویید که قراردادها روی همین رقم باقی بماند و هرگز این دسته از اتفاقات امکان‌پذیر نخواهد بود. همین بچه که می‌تواند در فوتبال ایران روزی به‌عنوان یک ستاره و پدیده مطرح شود مثلا می‌تواند به کشورهای خیلی معمولی با فوتبالی به مراتب ضعیف‌تر مثل ویتنام یا همین کشورهای همسایه شمالی خودمان با رقمی ماهیانه ۲۵ هزار دلار ترانسفر شده و به همین دلیل است که معتقدم فوتبال‌مان با این دست از قوانین خالی از ستاره خواهد شد. بنابراین نمی‌شود و این‌طور موارد اصلا دستوری نیستند. اگر شما بخواهید دست به این کارها بزنید از یک جاهایی مشکلات دیگری بیرون خواهد زد و موجب فساد خواهد شد.
در هر صورت باشگاه‌ها می‌خواهند بازیکن درجه اول و تاپ بخرند و به نظر می‌رسد با توضیحاتی که شما می‌دهید باید شاهد دور زدن قانون باشیم. مثل مباحثی که می‌شنویم از جمله پرداخت زیرمیزی‌هایی مانند آپارتمان در ترکیه یا پرداخت سکه و زمین و… به بازیکنان به جز مبالغ قراردادی که روی کاغذ ثبت می‌شود، هرچند می‌توان به آپشن‌های عجیب‌وغریب برخی بازیکنان هم اشاره کرد.
بله درست است. در قدیم هم یادم می‌آید همین قانون سقف قراردادها وجود داشت و وقتی بازیکن می‌خواست به تیم صنعتی برود قبل از بستن قرارداد دو سه ماشین یا حواله آن را می‌گرفت و تازه می‌آمد قرارداد می‌بست. یا به‌طور مثال یک مقدار آهن می‌گرفت و تازه قرارداد را از اول می‌بست. بنابراین به‌هیچ‌وجه این کارها و وضع این دسته از قوانین و قواعد قابل اجرا نیستند.
درباره همین قوانین وضع‌شده هم شاهد هستیم برخی از همین دسته از قانونگذاران یا افراد وابسته به آنها درخصوص اجرای این قوانین مقاومت می‌کنند یا به‌نوعی به دنبال دور زدن قوانین وضع شده هستیم.
یک‌سری مسائل وجود دارد که باید به‌دقت به آنها توجه کرد. به‌طور مثال اینکه ما در جام‌جهانی پیرترین تیم این رقابت‌ها بودیم و این یک موضوع کاملا هشدار‌دهنده است. باید برای این موضوع به اندازه کافی فکر کرده و برای آن هرچه سریع‌تر راهکار پیدا کرد، این درحالی است که حالا می‌خواهیم به جام ملت‌های آسیا برویم. آیا با همان تیم مسن و با میانگین سنی بالا می‌توانیم برویم؟ آن تیم پیر است. نمی‌توانیم هم نفرات را عوض کنیم چون کسی را جدید نداریم. ببینید اینها مسائلی هستند که باید به آنها بپردازیم و برایش راهکار پیدا کنیم. بنابراین به نظر من این اقدام بسیار کار سنجیده و خوبی بوده است. حتی اگر من تصمیم‌گیرنده بودم لیست بزرگسالان تیم‌ها را که الان ۱۹ نفر تعیین شده است، ۲ نفر دیگر هم کاهش داده و به ۱۷ نفر می‌رساندم.
جالب اینکه در این خصوص هم شاهد بودیم که برخی تیم‌ها به دنبال آن بودند که سهمیه بزرگسالان افزایش پیدا کند.
به نظر من باید این سهمیه حتی کمتر هم شده و به تعداد جوان‌های زیر ۲۳ سال اضافه شود. وقتی شما یک چنین قانون خوبی که گذاشتید ناخواسته و غیرمستقیم چرخه تولید بازیکن در کشور فعال می‌شود جای اینکه شما یک‌سری بازیکن مسن و تاریخ‌مصرف‌گذشته را به شیوه‌های واسطه‌گری بتوانید با قیمت‌های بالا در تیم‌های مختلف هر ساله بچرخانید.
قهرمان فصل جدید دوباره از دایره محدود تیم‌های مدعی سنتی که سابقه قهرمانی در لیگ برتر را دارند مشخص خواهد شد یا اینکه باید شاهد قهرمانی جدید به‌عنوان یک پدیده از خروجی فصل بیست‌وسوم رقابت‌ها باشیم؟
به‌طور طبیعی و منطقی پاسخ منفی هست و معتقدم به‌هیچ‌وجه امکان این امر وجود ندارد. اتفاق امکان دارد بیفتد اما اسمش اتفاق است. در برترین لیگ‌های دنیا هم شاهد هستیم که تیمی مانند لستر قهرمان می‌شود، این صرفا یک اتفاق است. یا به‌طور مثال در لیگ خودمان هم تیمی مانند استقلال خوزستان قهرمان می‌شود. نمی‌خواهم ارزش کار این دسته از تیم‌ها را زیر سوال ببرم و پایین بیاورم. آنها کار بزرگی کرده‌اند اما صرفا این دسته از موارد اتفاقات فوتبالی هستند. اما به‌طور طبیعی این‌طور نیست چراکه همان تیمی که قهرمان شده بعدا از دور رقابت‌های لیگ برتر حذف شده و راهی لیگ دسته اول شده است به‌خاطر اینکه این امر برآمده از یک سیر طبیعی و برنامه‌ریزی‌شده نیست و یک اتفاق است. بنابراین در کشور ما هم فعلا درحال حاضر با توجه به شرایطی که هست و قوانینی که وجود دارد و حمایت‌هایی که می‌شود کماکان به نظر می‌رسد دایره قهرمانی از بین همان سه یا چهار تیم که از آنها به‌عنوان مدعیان سنتی نام برده می‌شود مشخص خواهد شد.
