جامع‌ترین تحقیقات در مورد سلامت روان نشان می‌دهند که علائم خفیف تا متوسط افسردگی، اضطراب و ناراحتی روانی ممکن است با افزایش فعالیت بدنی درمان شوند و طبق تحقیقات آن‌ها، ورزش از نظر درمانی ۱.۵ برابر بیشتر از توصیه‌های پزشکی و دارو موثر است.
این مطالعه نشان داده است که گنجاندن ورزش در برنامه روزانه برای یک دوره ۱۲ هفته‌ای یا کمتر به طور قابل توجهی علائم اختلالات سلامت روان را کاهش می‌دهد. اختلالات سلامت روان یکی از دلایل اصلی مشکلات سلامتی در سراسر جهان است و به طور کلی بر سطح سلامت شخصی و جامعه تأثیر می‌گذارد، به گونه‌ای که مطالعات اخیر نشان داده اند از هر ۵ نفر ۱ نفر در میانسالی از سطح بالایی از ناراحتی روانی رنج می‌برد.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که بیماران مبتلا به افسردگی، اضطراب یا سایر اختلالات روانی ممکن است از ورزش به همان اندازه روان‌درمانی یا دارودرمانی بهره‌مند شوند؛ البته علی رغم وجود دلایلی که اثرگذاری ورزش برای سلامت روان را ثابت می‌کند، اما هنوز به طور گسترده به عنوان اولین درمان مورد استفاده قرار نگرفته است.
سینگ و همکارانش در UniSA نوع گسترده‌تری از مطالعه به نام مرور جامع را برای ارزیابی این که چگونه همه انواع ورزش بر درمان افسردگی، اضطراب و پریشانی روانی در بزرگسالان تأثیر می‌گذارد، انجام دادند.این بررسی جامع همه مطالعاتی را که به تأثیر فعالیت بدنی در درمان افسردگی پرداخته اند، شامل می‌شود. به عبارت ساده، این مطالعه پوشش جامعی از تمام مطالعات برای ارائه یک ایده یکپارچه در مورد موضوع ارائه می‌کند.
هنگام مقایسه تأثیر ورزش با تأثیر سایر درمان‌های معمول – مانند گفتار درمانی یا دارو درمانی – در درمان شرایط سلامت روان، آن‌ها دریافتند که ورزش علائم افسردگی، اضطراب و پریشانی روانی را بیش از یک و نیم برابر بهبود می‌بخشد.
سینگ گفت: ما همچنین دریافتیم که همه انواع فعالیت‌های بدنی و ورزش از جمله تمرینات هوازی مانند پیاده روی، تمرینات مقاومتی، پیلاتس و یوگا در بهبود سلامت روان مفید هستند.به نظر می‌رسد انواع خاصی از ورزش به روش‌های مختلف کمک می‌کند. به عنوان مثال، یوگا و سایر تمرینات ذهن و بدن بیشترین کمک را به کاهش اضطراب داشتند؛ در حالی که تمرینات مقاومتی بیشترین کمک را به درمان افسردگی کردند.
سینگ توضیح داد: تمرین‌هایی که نیاز به تلاش زیادی دارند و نتایج رضایت‌بخشی را در مدت زمان کوتاهی به دست می‌آورند، در مقایسه با ورزش‌هایی که به زمان زیاد و تلاش کمی نیاز دارند، تأثیر بسزایی در درمان اضطراب و افسردگی دارند.زنان باردار، افراد افسرده، افراد مبتلا به HIV، بیماران کلیوی و حتی افراد سالم بیشترین استفاده را از ورزش منظم خواهند برد.
محققان می‌گویند: این یافته‌ها نشان می‌دهند که افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب ممکن است سطوح پایین تری از فعالیت بدنی داشته باشند و در نتیجه در مقایسه با افرادی که تحت مراقبت مستقیم پزشکی نیستند، شانس بیشتری برای بهبود سلامت روان خود دارند.لازم به ذکر است که اکثر شواهد موجود افسردگی خفیف تا متوسط را با بررسی‌های کمتری در مورد اضطراب و پریشانی روانی توصیف می‌کنند. تحقیقات بیشتر در زمینه‌های مختلف سلامت روان ممکن است به نتایج دقیق تری منجر شود.
نتایج، اثربخشی این شیوه درمانی با استفاده از دارو و درمان با یک متخصص بهداشت روان را رد نمی‌کند؛ اما طبق بررسی‌های تحقیقاتی، ورزش نیز مهم بوده و مستحق تمرکز مجدد است.در نهایت، محققان افزودند: نشان داده شده است که ورزش برای بهبود علائم افسردگی، اضطراب و غم در طیف وسیعی از بزرگسالان مانند افراد سالم، افراد مبتلا به اختلالات سلامت روان و افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن بسیار مفید است.
