محمد حیدری‌پور: پدگر به کسی گفته می‌شود که رد گمشده‌ها را می‌گیرد و انسان و حیوان را از روی ردّ پای آنها پیدا می‌کند. مستند «پدگر» ساخته محمدرضا خوش فرمان یکی از آن مستندهایی است که احتمالا در جشنواره هفدهم سینماحقیقت نظر مخاطبان و منتقدان را به خود جلب می‌کند.
این مستند، پدگری را دنبال می‌کند که سال‌هاست قسم خورده دیگر پدگری نکند. او به دلیل پیدا کردن دزدها و قاتلان همواره مورد رجوع مردم بوده اما این کار همیشه دردسر داشته و حالا سال‌هاست که قسم خورده دیگر این کار را انجام ندهد. مستند با پدگر محمد همراه می‌شود و داستان‌های او درباره کاری که بسیار در آن خبره است را پی می‌گیرد. اما یک اتفاق باعث می‌شود که همه چیز برای او تغییر کند.
مستند «پدگر» ایده بسیار جذابی دارد. از آن دست ایده‌هایی که می‌تواند تماشاگر را با خود تا انتها همراه کند. در این میان خصلت‌های عارفانه شخصیت اول هم مزید بر علت می‌شود تا فضای پدگری او با تم‌های عارفانه و نریشن کاملا متناسب با چنین رویکردی همراه شود و مستندی متفاوت از دیار بلوچستان را روانه سینماحقیقت هقدهم کند.
یکی از ویژگی‌های کلیدی این مستند آن است که به طور نامحسوسی ما را در بخش مهمی از طبیعت استان سیستان و بلوچستان حرکت می‌دهد و تقریبا در پایان مستند می‌توانیم با بخش زیادی از طبیعت منطقه و المان‌های شکل‌گیری آن آشنا شویم.
شکل بیان روایت در این فیلم بر اساس نریشن و همراهی با شخصیت اصلی است. دیالوگ‌ها معمولا بین آدم‌ها رد و بدل می‌شود و قرار نیست سخن بیش از حدی در این مستند گفته شود. مستند «پدگر» آغاز و پایان ویژه‌ای هم دارد و با همین رویکرد است که به فیلمی قابل تامل و آماده برای گفتگو تبدیل شده است. داستان «پدگر» داستان انسان و نوع روایت او از جنون در جهانی است که انسان تنها موجودی است که در آن مجنون می‌شود. محمدرضا خوش‌فرمان فیلم ستایش شده «اسپانک» را در کارنامه دارد و با توجه به این سابقه، می‌توان پیش بینی کرد «پدگر» که موضوعی تازه دارد از پربیننده‌های «سینماحقیقت» باشد.
