در بازار تابستانی گذشته لیگ که آبی‌ها پس از، از دست دادن قایدی و محبی به‌شدت در خط حمله لنگ می‌زدند، نکونام پس از آنالیزها و تحقیقات فراوان، نهایتا مهاجمی ۳۲ ساله و آرژانتینی به نام بلانکو را به خدمت گرفت!
وقتی وسواس شدید نکونام، حرص زدنش در خرید مهاجم و کشمکش‌هایش با خطیر بر سر همین موضوع را می‌دیدیم، قطعا خیال‌مان این بود که جواد در پی کشف مروارید است و فکر آوردن فوق ستاره‌ای را به لیگ در سر دارد. این مهاجم که با سر و صدای فراوان به استقلال پیوست، در چند بازی اولش درخشش از خودش نشان نداد که این از عدم آمادگی شدید او و دوری ذهنش از فضای مسابقه حکایت می‌کرد. سینه‌چاکان و طرفداران نکونام که می‌خواستند همه جوره پشت این سرمربی باشند، به نیمه پر و اندک لیوان گیر داده و تنها با چند دقیقه دویدن او در زمین، فرم و سبک‌بازی‌اش را به ۷ ابدی یعنی فرهاد مجیدی تشبیه می‌کردند. قیاسی که مع‌الفارق و عجیب بود اما باز برخی اصلا از بیان آن کوتاه نمی‌آمدند.
نکونام که همچنان به این بازیکن اعتقاد داشت و انتخابش را نمی‌خواست زیرسوال ببرد، او را به عنوان زوج تمام مهاجمانش تست کرد اما هر کار می‌کرد ساق‌‌های او بوی گل نمی‌گرفت. درنهایت در هفته دهم لیگ و باخوش‌شانسی این مهاجم، یک ارسال از جناح چپ به دروازه تراکتوری‌ها روی سر پسر ریو خوابید، تا بلانکو بالاخره رنگ گل را ببیند و از زیر فشار رسانه‌ای دربیاید. گلی که سبب شد دوباره صدای حامیان نکونام دربیاید و بیش از پیش روی کیفیتِ به ظهور نرسیده این بازیکن تاکید کنند. بی‌باروتی خط آتش استقلال اما درنهایت موجب شد آنها در ۶ جدال پایانی نیم‌فصل ۴ تساوی بدهند و با ازدست‌دادن بیخودی امتیازات، قهرمان‌شدن‌شان در نیم فصل در هاله‌ای از ابهام فرو برود. اما بی‌شک در نامطمئن بودن خط حمله استقلال نکونام مقصر است، چرا که باوجود آگاهی از اوضاع بی سر و سامان استقلال در خط جلو، بر گرفتن مهره‌ای درجه چند پافشاری کرد که درنهایت موجب شد تعداد گل‌های این خرید حتی از بسیاری از مدافعان لیگ هم کمتر باشد. در شرایطی که همه هجمه‌ها روی نبیل باهویی و هماهنگ نبودنش با ترکیب یحیی در پرسپولیس زوم شده، اما یک مهاجم چندصدهزار دلاری در تیم رقیب آنها، فارغ از هرنوع هنرنمایی خاصی، در بازی‌های تیمش قدم می‌زند، پاس عرضی ساده می‌دهد و یک‌تنه خیال مدافعان حریف را از خط حمله استقلال راحت می‌کند. او هم مثل هزار نمونه دیگر چون الحاجی گرو، ژستد، اوساگونا، براندائو و … آمد، پول درشتش را گرفت، توسط ده‌ها هزار هوادار هورا شد و احتمالا درنهایت بی‌هیچ نمایش خاصی در آینده‌ای نزدیک ساک رفتن از ایران را ببندد. بازیکنی که در ابتدای پیوستن به فرهاد مجیدی ثانی تشبیه می‌شد، حتی نسخه درجه چند و بنجلی هم از او نبوده است و این از تلخی‌های فوتبالِ حاضری خور ماست!
