چرا تیم ملی «باید» ژاپن را ببرد و چرا دستیابی به این مهم آنقدرها دور از دسترس نیست؟
اگر همه‌‌چیز مطابق برنامه پیش می‌رفت، تیم ملی ایران امروز در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا باید رودرروی کره‌جنوبی می‌ایستاد و جدال احتمالی با ژاپن باقی می‌ماند برای فینال. با این حال نتایج مرحله گروهی به شکل شگفت‌انگیزی جای کره و ژاپن را عوض کرد تا نبرد با سامورایی‌ها دو گام جلوتر بیاید و برنامه تیم ملی را سخت‌تر کند. به هر جهت اما ایران امروز سخت‌ترین بازی‌اش در جام و دشوارترین مسابقه‌اش از زمان حضور امیر قلعه‌نویی را برگزار خواهد کرد؛ مسابقه‌ای که شاید اغراق نباشد اگر از آن به‌عنوان «فینال یک نسل» نام ببریم.
طارمی؛ غایب سنتی
شاید بدترین اتفاقی که می‌توانست قبل از بازی با ژاپن برای ایران رخ بدهد، غیبت علیرضا بیرانوند یا مهدی طارمی بود. از این بین، طارمی نبرد با سامورایی‌ها را از دست داد؛ همانطور که در دوره قبلی جام ملت‌های آسیا هم با دریافت یک کارت زرد ناشیانه مقابل چین، بازی با ژاپن در نیمه‌نهایی را از کف داد. اینکه از نظر فنی غیبت طارمی تا چه اندازه می‌تواند برای تیم ملی مضر باشد، توضیح واضحات است. توانایی‌های فوتبالی این بازیکن بر کسی پوشیده نیست؛ او می‌تواند موقعیت خلق کند، سطح بازی نفرات کناری‌اش را ارتقا بدهد و انرژی بسیار زیادی از مدافعان تیم حریف بگیرد. حالا اما طارمی در این بازی غایب است و کادرفنی باید با این مسئله کنار بیاید.
بردن ژاپن «افسانه» نیست
بدون هیچ مقاومتی باید اعتراف کرد ژاپن در حال حاضر بهترین تیم قاره آسیا به شمار می‌آید. اثبات این فکت هم نیاز چندانی به چانه‌زنی ندارد. همه می‌دانند تیمی که ۱۸ مسابقه پیاپی است گل می‌زند و می‌تواند آلمان را ۴تایی کند، چه جایگاه فنی برجسته‌ای دارد. بنابراین بازی با ژاپن ساده نیست و هر ادعایی غیراز این، گواه بر ناآشنایی با بدیهیات فوتبال تلقی می‌شود. با این حال لازم هم نیست که از آن سوی بام بیفتیم. ژاپن «هیولا» نیست و نباید آن را تیمی بدانیم که تحت هیچ شرایطی شکست نمی‌خورد. اصلا چرا راه دور برویم؟ مگر در مسابقات همین دوره، عراقی‌ها با شایستگی فنی تمام موفق به شکست ژاپن نشدند؟ چرا تیم ملی ایران نتواند این کار را انجام بدهد؟ چه چیز این تیم از عراق کمتر است؟ از سوی دیگر عالم و آدم می‌دانند که خط دفاعی ضعیف پاشنه آشیل ژاپن به شمار می‌آید. با گذشت ۴بازی از جام ملت‌های آسیا، این تیم هنوز نتوانسته کلین‌شیت داشته باشد و مثل مسابقه با بحرین حتی اگر رقیب توانایی گل زدن به آبی‌ها را نداشته باشد، خود آنها زحمتش را خواهند کشید! بنابراین با ارائه یک نمایش منطقی و هوشمندانه می‌توان از سد سامورایی‌ها گذشت و به نیمه‌نهایی رسید.
خودتان را ثابت کنید
در نهایت اما بازی با ژاپن یک فرصت مهم برای این گروه از بازیکنان تیم ملی است که در آخرین گام‌های دوران حرفه‌ای‌شان، نشان بدهند آنطور که خود می‌گویند شایسته دریافت عنوان «نسل طلایی» هستند. تیم ایران در دوره این گروه از بازیکنان ۲مرتبه به جام‌جهانی رسیده که واقعا کار مهمی نبوده و در همان مرحله گروهی هم حذف شده است. ۲نوبت حذف از جام ملت‌های آسیا هم در کارنامه این گروه به ثبت رسیده که مرتبه دوم با شکست سنگین مقابل همین ژاپن بوده است. بنابراین آنها امروز، هم باید انتقام بگیرند و هم ثابت کنند چیزی از سامورایی‌ها کم ندارند. بدون یک کار بزرگ، هرگز نمی‌توان این تیم را نسلی متمایز در تاریخ فوتبال ایران دانست.
