رکابزنان ایران در مسابقات پیست قهرمانی آسیا عملکرد ضعیفی از خود به جا گذاشتند و حتی به مدال هم نزدیک نشدند تا نشان دهند شکاف بوجود آمده بین ایرانی‌ها و دیگر کشورها در هر ساله در حال گسترش است.
تیم ملی دوچرخه‌سواری پیست ایران در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۴ عملکرد خوبی از خود به نمایش نگذاشت و هیچ سهمی از مدال های توزیع شده نداشت.
نکته مهم این است که حتی رکابزنان ایران به مدال هم نزدیک نشدند و اکثر نتایج هفتم به بعد بود. این نشان می‌دهد شکافی که بین رکابزنان ایران و دیگر کشورها ایجاد شده، هر روز در حال بیشتر شدن است. شرایط اکنون به گونه‌ای است که حتی عربستان هم صاحب مدال می‌شود اما دست رکابزنان ایران خالی ماند.
تیم ملی ایران با هشت رکابزن مرد و زن در دو رده سنی جوانان و بزرگسالان به این مسابقات رفت و نفراتی در این اعزام حضور داشتند که که از شانس بیشتری برای گرفتن مدال بهره‌مند بودند اما همان نفرات هم راه به جایی نبردند.
گزارش نادرست کادرفنی
رسول اسدی رییس فدراسیون در واکنش به عملکرد ضعیف رکابزنان در قهرمانی آسیا بیان کرد: در بخش جوانان انتظار مدال داشتم چون فکر می‌کنم نسبت به سال‌های قبل در رده جوانان خوب کار کردیم. حتی برای اعزام تیم دغدغه نداشتیم و با آرامش نسبی تیم را فرستادیم اما نتیجه نگرفتند.
او ادامه داد: قصد توجیه نتایج را نداریم و خودم هم از نتایج ناراحت هستم. در بخش جوانان و در مورد عملکرد شینا واحدی انتظار بیشتری داشتم چون کادرفنی قبل از مسابقات گزارشی به من داد که متفاوت از نتایج به دست آمده، بود. نتایج جوانان را واقعا تقصیر مربیان می‌دانم چون جدا از بحث نگرفتن مدال، کلا عملکردشان ضعیف بود و حتی به مدال هم نزدیک نشدند. هیچ دخالتی در بحث فنی نداشتم و هر چیزی خواستند را در حد توان برایشان فراهم کردم و با اختیار تام این نفرات را انتخاب کردند. یکی از ایرادهایی که وارد است، کادرفنی گزارش درستی از وضعیت ورزشکاران به من نداد یا ارزیابی آنها درست نبوده است چون گفتند این نفرات مدال می‌گیرند اما نزدیک مدال هم نشدند و این مسئله من را ناراحت می‌کند.
ایراد کار کجا است؟
اسدی در پاسخ به این پرسش که راه حل فدراسیون برای حل وضعیت به وجود آمده در بخش پیست چیست؟ تصریح کرد: برخی مسائل وجود دارد که با مدیریت کوتاه مدت نمی‌توان حل کرد. مانند نداشتن پیست چوبی یا تجهیزات به روز. شما در قهرمانی آسیا ورزشکاری را پیدا نمی‌کنید که مدال گرفته باشد اما در کشورش پیست چوبی نداشته باشد. پیست های ما روباز است که نه تنها در زمستان حتی در تابستان هم غیر قابل استفاده است. از طرفی تجهیزات باید به روز باشد و تجهیزات ما برای هشت سال قبل است. با توجه به تعدد رشته ها نیاز است ورودی انبار فدراسیون سالانه ۱۰۰ هزار یورو باشد.
فدراسیون چه برنامه‌ای برای وضعیت پیست دارد
رییس فدراسیون در پاسخ به این پرسش که با علم وجود چنین مشکلاتی که حل کردن آن هم در شرایط کنونی سخت است چه راه حل جایگزینی دارد؟ تاکید کرد: ما با چند جا صحبت کرده‌ایم که پیست چوبی ساخته شود اما در کوتاه‌مدت اتفاق نمی‌افتد. باید تیم پایه را احیا کنیم که این کار در حال انجام شدن است. نباید انتظار داشت پنج ماهه و یا حتی یک‌ساله از همه مشکلات عبور کنیم. به لحاظ زیرساختی داریم تلاش می کنیم کاری انجام دهیم تا بعد از چهار سال که پایان دوره است، چیزی از خود به جا گذاشته باشیم.
او در پاسخ به این پرسش که با برگزاری اردوی داخلی و یا تمرین در پیست سیمانی می توان فاصله به وجود آمده بین رکابزنان ایران و دیگر کشورها را جبران کرد؟ تصریح کرد: بله نمی‌شود. می توان گلخانه‌ای روی چند نفر کار کرد. البته این مسئله هم تبعاتی دارد و ممکن است بقیه معترض شوند. در بخش پیست مشکلات ما بزرگ است. بخشی از آن به مسائل فنی مربوط می‌شود که درصد آن را زیاد نمی‌بینم چون ابتدا باید پیست چوبی، تجهیزات و مسابقات تدارکاتی به کادرفنی بدهیم.
اسدی در مورد اینکه به مشکلات آگاه بود و رییس فدراسیون شد و الان چه برنامه‌ای برای این مشکلات دارد؟ گفت: ما باید مشکلات را به صورت زیربنایی حل کنیم . کار سخت است اما تلاشمان را می‌کنیم. تا آن زمان که پایه درست شود، باید از پیست‌های چوبی کشورهای دیگر استفاده کنیم. البته در این میان مشکلاتی هم داریم مانند بدهی به اتحادیه جهانی که مربوط به قبل است و اکنون ما داریم تسویه می‌کنیم و هر قسط ۱۰ هزار دلاری که می‌پردازیم اندازه هزینه یک اعزام است.
