مهدی امینی‌خواه، بازیگر سینما و تلویزیون گفت: بازیگری انتها ندارد؛ هنرمند شاید در ۸۰ سالگی تازه وارد مرحله جدیدی از کارش شود. من به دنبال فتح قله‌هایی هستم که به نقطه آسایش قلبی‌ام برسم.
این بازیگر در گفت‌وگویی اظهارکرد
رسیدن به قله به نگاه و درک انسان از هدف بستگی دارد؛ آیا پربازدید شدن رسیدن به هدف است، این که کسی را در خیابان ببینند با او عکس و امضا بگیرند و این اسمش چهره شدن است؟ من این مرحله را خیلی وقت است رد کرده‌ام.وی افزود: حتی اگر جایزه گرفتن هدف باشد، در جشنواره‌های متفاوت اعم از فجر و جشنواره‌های داخلی جایزه‌ام را گرفته‌ام؛ اگر قرار بر لوح و تندیس باشد، دیوارهای اتاقم پر از تندیس و لوح است؛ اگر قرار باشد فیلم پرفروشی داشته باشم، رکوردهایی مانند شاخه گلی برای عروس را دارم اما من هم یک نقطه‌هایی در قلبم دارم که هنوز جا دارد و ظرفیتش را هم دارم و می‌توانم فعالیت کنم و باید تلاش و استمرار داشته باشم که شرط اول این شغل است. امینی‌خواه ادامه داد: باید پشتکار داشته باشی؛ این جزء اصلی شغل بازیگری است. هر وقت اینها را کنار بگذاری گویی که کوله‌بار سفر را کنار گذاشته‌ای. همواره این کوله‌بار بر دوشم است و تا جایی که جان در بدن دارم، می‌روم تا قله‌های مدنظرم را فتح کنم.بازیگر سینما و تلویزیون گفت: بازیگر در هر دهه‌ای از سن خود وارد یک مرحله جدید از زندگی هنری خود می‌شود و اینها از همدیگر متفاوت است. در این روند تغییر سنی وجود دارد و در نهایت، فیلمسازی یک قطار در حال حرکت است. این‌گونه نیست که راحت پیاده شوی و تو هم باید با این قطار در حال حرکت باشی.
وی با بیان این‌که «رسیدن، به چگونگی تعریف از رسیدن بستگی دارد» افزود: من از نگاه خودم هنوز دوست دارم بازیگری را ادامه دهم. هر موقع بازیگر فکر کند به انتها رسیده است آن لحظه، لحظه توقف اوست. سینما انتها ندارد؛ اتفاقا تازه در سن ۸۰ سالگی ممکن است بازیگر وارد مرحله جدیدی شود. امینی‌خواه درباره این‌که در سینما تیپ شخصیتی ثابت شده است، گفت: اتفاقا نه؛ من اصلا تیپ نشده‌ام. شاید دو سریال پشت سر هم پخش شده که در هر دوی اینها نقش مشابه بازی کردم وگرنه همیشه سعی کرده‌ام از کلیشه فرار کنم. در کارنامه کاری من در این ۳۰ سال، نقش‌های منفی، مثبت، اکشن، کمدی، تراژدی و… متفاوتی را می‌توانید پیدا‌کنید. وی افزود: قطعا نقش منفی یک دنیایی دارد. نقش مثبت هم همین طور؛ من هر دوی اینها را دوست دارم. در دیگر گونه‌ها از‌جمله اکشن هم سعی کردم بازی کنم. شعار من این است که کلیشه نشوم.بازیگر سینما و تلویزیون گفت: بازی در نقش‌های متفاوت برای بازیگر فرصت مناسبی است؛ وقتی در جایی نقش مثبت و در جای دیگر نقش منفی داری، صدها فرصت به خودت می‌دهی که بتوانی شخصیت‌ها را ایفا کنی که خودت را محک بزنی و دایره کاری‌ات گسترش پیدا کند. بازیگر سینما و تلویزیون اظهار کرد: از دوره‌ای که دانشجو و جوان بودم، از این پلاتو به آن پلاتو می‌رفتم؛ نسبت به زمان دانشجویی‌ام تاکنون می‌توانم بگویم که به آرزویم رسیده‌ام. آن زمان رویای معروف شدن در سینما داشتم؛ من از تئاتر دبیرستان شروع کردم و همان زمان رگه‌هایی از بازیگری را در خودم می‌دیدم.وی گفت: سینما مانند فوتبال است؛ فوتبالیستی که در لیگ برتر بازی می‌کند دوست دارد روزی مانند رونالدو شود. بازیکنی که لیگ پایین‌تر است، می‌خواهد در لیگ برتر بازی کند؛ بازیگران هم برای خود الگوهایی دارند که دوست دارند همانند آنها شوند.
وی با بیان این‌که «رسیدن، به چگونگی تعریف از رسیدن بستگی دارد» افزود: من از نگاه خودم هنوز دوست دارم بازیگری را ادامه دهم. هر موقع بازیگر فکر کند به انتها رسیده است آن لحظه، لحظه توقف اوست. سینما انتها ندارد؛ اتفاقا تازه در سن ۸۰ سالگی ممکن است بازیگر وارد مرحله جدیدی شود. امینی‌خواه درباره این‌که در سینما تیپ شخصیتی ثابت شده است، گفت: اتفاقا نه؛ من اصلا تیپ نشده‌ام. شاید دو سریال پشت سر هم پخش شده که در هر دوی اینها نقش مشابه بازی کردم وگرنه همیشه سعی کرده‌ام از کلیشه فرار کنم. در کارنامه کاری من در این ۳۰ سال، نقش‌های منفی، مثبت، اکشن، کمدی، تراژدی و… متفاوتی را می‌توانید پیدا‌کنید. وی افزود: قطعا نقش منفی یک دنیایی دارد. نقش مثبت هم همین طور؛ من هر دوی اینها را دوست دارم. در دیگر گونه‌ها از‌جمله اکشن هم سعی کردم بازی کنم. شعار من این است که کلیشه نشوم.بازیگر سینما و تلویزیون گفت: بازی در نقش‌های متفاوت برای بازیگر فرصت مناسبی است؛ وقتی در جایی نقش مثبت و در جای دیگر نقش منفی داری، صدها فرصت به خودت می‌دهی که بتوانی شخصیت‌ها را ایفا کنی که خودت را محک بزنی و دایره کاری‌ات گسترش پیدا کند. بازیگر سینما و تلویزیون اظهار کرد: از دوره‌ای که دانشجو و جوان بودم، از این پلاتو به آن پلاتو می‌رفتم؛ نسبت به زمان دانشجویی‌ام تاکنون می‌توانم بگویم که به آرزویم رسیده‌ام. آن زمان رویای معروف شدن در سینما داشتم؛ من از تئاتر دبیرستان شروع کردم و همان زمان رگه‌هایی از بازیگری را در خودم می‌دیدم.وی گفت: سینما مانند فوتبال است؛ فوتبالیستی که در لیگ برتر بازی می‌کند دوست دارد روزی مانند رونالدو شود. بازیکنی که لیگ پایین‌تر است، می‌خواهد در لیگ برتر بازی کند؛ بازیگران هم برای خود الگوهایی دارند که دوست دارند همانند آنها شوند.
