روزی که خبر اخراج امید عالیشاه از سوی برانکو ایوانکوویچ منتشر شد، طرفداران پرسپولیس پیش از این که به ناراحت شدن عالیشاه و ترک باشگاه در پایان فصل یا افت روند تیم شان فکر کنند، به این فکر کردند که در طی همه این سال های حضور مرد کروات عالیشاه چندمین نفری است که توسط برانکو کنار گذاشته شده و این اتفاق هم هیچوقت لطمه ای به کسب افتخارات وارد نکرده.
حداقل تا اینجا برانکو سربلند تصمیمات حیاتی بوده که گرفته. با کنار گذاشتن بازیکنانی که برای تیم کوچک ترین حاشیه ای ایجاد کردند نه تنها با بازیکن سالاری مبارزه شده بلکه سایر بازیکنان تیم هم فهمیدند در زمان حضور برانکو نباید رفتار مشابهی داشته باشند.
همه چیز از زمانی شروع شد که رفتار بازیکنان پیش از عالیشاه به رفتن آنها از پرسپولیس منتهی شد. از محسن مسلمان و مهدی طارمی تا رامین رضاییان که هرکدام زمانی آقای پرسپولیس بودند. هرکدام از این سه بازیکن بنا به دلایل خاصی از پرسپولیس رفتند.
جلوتر از همه دلایل اما همه می دانند که دلایل انضباطی قرار دارند. برانکو خیلی وقت ها به خاطر به اثبات رساندن قدرت خودش قید خیلی چیزها را زده. او طی همه این سال های حضورش روی نیمکت پرسپولیس فاصله زیادی از دوران مربی گری اش روی نیمکت تیم ملی گرفته. بیخیال اینکه اسم ها اطراف او چه نقشی بازی می کنند، برانکو هر روز کمتر از قبل دور خودش بازیکن دردسرساز جمع می کند.
پروژه کنار گذاشتن رامین رضاییان از پرسپولیس اولین اقدام برانکو در مقابله با بازیکن سالاری بود. رضاییان نزدیک به یک فصل نیمکت نشین حسین ماهینی بود و دم نزد. هروقت هم که در ترکیب قرار گرفت با همه توانایی خودش برای موفقیت پرسپولیس تلاش کرد تا جایگاه خودش را تثبیت کند.
در این بین فقط یک اقدام تند از رامین کافی بود که برانکو نسبت به او بی اعتماد شود. رضاییان بعد از جدایی از پرسپولیس دوره ای را در اروپا سپری کرد و در حال حاضر هم که فوتبال قطر را برای ماجراجویی خودش انتخاب کرده. با این وجود اما علاقه برای بازگشت به پرسپولیس هیچوقت از رامین دور نیست. این در حالی است که خودش هم خوب می داند تا زمان حضور برانکو جایی در پرسپولیس ندارد.
درست مثل وضعیتی که برای محسن مسلمان به وجود آمده. مسلمان روزی بهترین بازیکن برانکو بود. حتی در زمان حضور سروش رفیعی هم برانکو دلش نمی آمد که محسن را روی نیمکت بنشاند و از هر دوی آنها همزمان استفاده می کرد.
در مقابل مسلمان هم بهترین دوران فوتبالی خودش را سپری می کرد و در قهرمانی های متوالی پرسپولیس یکی از آنهایی بود که بیشترین نقش را داشت. از یک جایی به بعد اما همه چیز عوض شد. با این تفاوت که هیچوقت مثل رضاییان مشخص نشد دلیل اصلی اختلاف برانکو با محسن چه بود.
ضلع سوم این مثلث داستانی کاملا متفاوت دارد. مهدی طارمی؛ مهاجمی که توانایی های فنی او از هیچکس پنهان نیست. ستاره درخشان تیم ملی در جام جهانی و جام ملت ها این روزها برای الغرافه قطر بازی می کند. در حالیکه همه می دانند باشگاه قطری اوج خواسته های مهدی نیست. در این میان بیشتر از دو بازیکن دیگر تا به حال اسم مهدی طارمی به باشگاه پرسپولیس نزدیک شده.
مخصوصا در اولین روزهای باز شدن پنجره نقل و انتقالاتی که بحث کنار گذاشته شدن مهدی از الغرافه مطرح بود. این اتفاق اما نیفتاد. نکته قابل توجه درباره ماجرای طارمی و پرسپولیس این است که آقای گل سابق فوتبال ایران با برانکو کمترین مشکل را دارد. مشکل اصلی او در واقع با هواداران است. مهدی حتی با بازیکنان و هم تیمی های سابقش هم مشکلی ندارد. در صورتی که برانکو هم بارها در مصاحبه هایش اعلام کرده طارمی مقصر اصلی نیست.
حالا اینکه در داستان مربوط به عالیشاه سرنوشت این بازیکن مثل سایر یاغی های زمان حضور برانکو باشد یا خیر سوالی است که برای رسیدن به جوابش باید صبر کنیم. امید فعلا از سوی برانکو بخشیده شده. کاری که حداقل با ۳ بازیکن دیگر حداقل خیلی راحت انجام نشد و این نشان می دهد در بین همه بازیکنان مغضوب برانکو، عالیشاه می تواند کار راحت تری برای ماندن داشته باشد. البته اگر خودش بخواهد.
