چراغ سبز مربی مایکل فلپس به شنای ایران

محسن رضوانی رئیس فدراسیون ورزش‌های آبی در نشست خبری روز گذشته خود، از برنامه‌های خلاقانه این فدراسیون برای تحول در ورزش‌های آبی و پرش از جایگاه فعلی و ارتقا تا سطح مدال‌آوری در میادین بین‌المللی خبر داد. فدراسیون ورزش‌های آبی ایران که در گام اول به دنبال کسب موفقیت به‌صورت گلخانه‌ای و سپس اجرای برنامه‌های بلند مدت برای رسیدن به اهداف متعالی است حال به دنبال جذب سرمربی مایکل فلپس برای شنای کشورمان است. رضوانی در ابتدای این نشست ضمن تمجید از موفقیت‌های کشتی و وزنه‌برداری در المپیک ۲۰۲۴ پاریس حرف‌های جالب توجهی زد: «یک المپیک دیگر‌ گذشت و ما باید حسرت مدال‌های ورزش‌های آبی را بخوریم. تلاش و مدال‌آوری کشتی‌گیران و تکواندوکاران را دیدیم و به نظر من موفقیت در بازی‌های المپیک یعنی مدال آوری در رشته‌های پایه، یعنی شنا و دوومیدانی. در المپیکی که گذشت خیلی غصه خوردم که ای کاش می‌توانستیم با موفقیت و کسب مدال شنا، سرمان را بالا بگیریم مثل ژیمناستیک در بازی‌های آسیایی و کسب مدال احسان حدادی در بازی‌های المپیک لندن. البته در المپیک زمانی که محمد علیرضایی در ماده ۱۰۰ متر قورباغه شنا کرد به مدال نزدیک شدیم. قطعا کسب ورودی شنا در المپیک، افتخار به شمار می‌رود اما کسب مدال یک آرزو است و همه باید در این راستا گام برداریم. یک استخر ۲۵ متری استاندارد در کشور نداریم که بتوانیم در ماده مسافت کوتاه مسابقه برگزار کنیم. گره اصلی ساختار درست است و فرزندان این سرزمین باید در همان سنین ابتدایی در مدارس بتوانند به شنا کردن بپردازند.» شاید همین مسئله هم باعث شد تا رضوانی حالا که می‌بیند اصلاحات ساختاری زمان‌بر است، دست به ابتکار دیگری برای رسیدن به موفقیت بزند؛ استفاده از امکانات پیشرفته سایر کشورها. در گام اول این توسعه گلخانه‌ای، رئیس فدراسیون ورزش‌های آبی ایران با باب بومن مربی آمریکایی مایکل فلپس وارد مذاکره شده و در این باره می‌گوید:«برای توسعه شنا و نتیجه‌گیری بهتر با باب بومن مربی مطرح آمریکایی مذاکره داشتیم. او پیش از این مربی مایکل فلپس بوده. هزینه همکاری با چنین مربی ماهیانه ۸۰ هزار دلار است اما با با مذاکرات صورت گرفته این رقم را به ۵۰ هزار دلار رساندیم. ما در ایران ساختار لازم برای همکاری با مربیانی در این سطح را نداریم. بنابراین در برنامه داریم که شناگرانی مانند سامیار عبدلی را عازم کشورهایی با کمپ بین‌المللی معتبر کنیم تا سالانه زیر نظر او تمریناتش را دنبال کُند، صحبت‌های مقدماتی در این خصوص انجام شده است. جایگاه شنای ما فعلا این‌جایی است که می بینید. پس باید ابتدا به صورت گلخانه‌ای به موفقیت برسیم تا بیشتر دیده شویم. اما برای رسیدن به آنچه که دوست داریم در شنای ایران اتفاق بیفتد نیازمند یک طرح ملی هستیم و شنا باید از سنین پایه به مدارس برود. در گام بعدی باید از ریشه کار کنیم و برنامه بلند مدت داشته باشیم.» رضوانی با تاکید بر ناچیز بودن رقم قرارداد شناگران الیت در لیگ برتر می‌گوید: « قرارداد یک شناگر الیت در لیگ برتر شنا معادل ۳۰ تا نهایتا ۴۰ میلیون تومان است حال آن‌که قیمت یک مایوی کربن ۳۰۰ یورو است.»