«در آغوش درخت» پتانسیل آن را دارد که به عنوان سینمایی که با بهره‌گیری از حال‌وهوای بومی در فضایی غیرآپارتمانی و با نمایش کرامت‌های انسانی ساخته شده، برای معرفی به اسکار مورد توجه قرار گیرد.
«سینما جای گفتن تلخی و سیاهی محض نیست بلکه جای گفتن حرف‌هایی است که دوست داریم جهان به آن تبدیل شود.» این شاید جدی‌ترین جمله‌ای باشد که در چند وقت اخیر در فضای سینمای ایران شنیده‌ایم؛ صحبتی که بابک خواجه‌پاشا کارگردان «در آغوش درخت» در جمع مردم ارومیه مطرح کرد.
شاید «در آغوش درخت» درست‌ترین اسمی بود که می‌شد برای یک اثر سینمایی برگزید؛ معنای آغوش که واضح است اما ترکیب آن با «درخت» که نماد زندگی و مظهر هستی است، ترکیبی متفاوت و معنی‌دار را پدید آورده است. این روزها که سینمای ایران پُر شده از سیاه‌نمایی و فیلم‌های بی‌اصالت، شاهد اثری روی پرده سینماهای سراسر کشور هستیم که اساسا درباره امید است، امید به زندگی و بهبود روابط. اما این امید از کجا نشات می‌گیرد؟ از دغدغه فیلمساز به خلق اثری اخلاق‌مدارانه یا توجه به مضامینی همچون «عشق» و «خانواده»؟
این اثر به نوعی بازنمایی تجربه زیسته در مدیوم سینما نیز محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که فیلمساز حتی اگر این داستان تجربه شخصی خودش نبوده اما کاراکترهای داستان را می‌شناسد، با آن‌ها همدلی برقرار می‌کند و از نزدیک آشناست، می‌داند چگونه حرف می‌زنند و دغدغه‌شان چیست و از این رو متناسب با فضای درام قصه‌اش را تعریف کند. این همان صحنه‌ای است که فیلم‌هایی با محوریت خانواده بدان نیاز دارند؛ صحنه‌هایی که در آن‌ها بتوان حس مخاطب را برانگیخته کرد تا به تبع آن بتوان بر آن‌ها تاثیر گذاشت.
ناگفته نماند که اگر در این روزهای گرم تابستان قصد دارید سفری به منطقه آذربایجان غربی و اطراف ارومیه داشته باشید، می‌توانید با «در آغوش درخت» همراه تا علاوه بر لذت بردن از سرسبزی دیار آذری‌ها، باغ‌های میوه، رودخانه آرام و جاری، با خرده فرهنگ‌ها، تعاملات و مناسبات عامیانه و پاک و زلال مردمش آشنا شوید و یک رمانسِ نرم، لطیف و مستحکم در ضمیرتان نقش ببندد.
همه آنچه برشمرده شد می‌تواند «در آغوش درخت» را یک قدم به عنوان نماینده ایران در یکی از معتبرترین جشنواره‌های دنیا یعنی اسکار ۲۰۲۵ نزدیک کند و پتانسیل آن را دارد که به عنوان نمونه قابل توجهی از سینمایی که با بهره‌گیری از حال و هوای بومی در فضایی غیرآپارتمانی و با نمایش کرامت‌های انسانی، کودکانه و اخلاقی ساخته شده است، مورد توجه قرار گیرد. همانگونه که در بخش مسابقه جشنواره‌های خارجی از جمله بیست‌ونهمین دوره جشنواره تلویزیونی شانگهای چین و همچنین فیلم آغازین جشنواره جهانی فیلم کازان روسیه توانسته است خودی نشان دهد و به زودی نیز در بخش رقابتی جشنواره ایرانیان زوریج و جشنواره کودک شارجه به رقابت خواهد پرداخت.
