به گزارش فرادید، چِی فانی، سخنگوی اداره ملی APSARA، گفته: «کارشناسان معتقدند این مجسمه‌های نگهبان درب، نمونه‌هایی از سبک کِنیانگ (Khneang) هستند که با دوره ساخت و ساز قرن یازدهمی کاخ مطابقت دارد.»
یکی از مجسمه‌های نگهبان درب که در عمق حدودا ۱ متری زمین کشف شد
«انگکور تام» (Angkor Thom) یکی از بزرگترین شهرهای جهان ماقبل مدرن و آخرین پایتخت امپراتوری خمر بود، یک قدرت هندو-بودایی که از حدود ۸۰۲ تا ۱۴۳۱ پس از میلاد در آسیای جنوب شرقی حکومت کرد و در دوران اوج خود کنترل بسیاری از مناطق کامبوج امروزی، تایلند، لائوس و ویتنام جنوبی را در اختیار گرفت. اکنون در پارک باستان‌شناسی آنگکور کامبوج، این مکان در فهرست میراث جهانی یونسکو و یکی از مهم‌ترین مناطق باستان‌شناسی و توریستی آسیای جنوب شرقی است.
این مجسمه‌های ۹۰۰ ساله تزئینات موی صورت منحصر به فردی دارند و اندازه و شکل آن‌ها متفاوت است، برخی از آن‌ها ۹۹ سانتی‌متر و برخی دیگر ۱۰۹ سانتی‌متر هستند.
آن‌ها در عمق ۱.۳ متری یافت شدند. برخی از آن‌ها به خوبی حفظ شده‌اند، اما برخی دیگر ترک خورده یا خراب شده‌اند. عکس‌های مجسمه‌ها، چهره‌هایی را نشان می‌دهند که در مقابل پس‌زمینه‌ای تزئین‌شده به شکل قطره اشک، ایستاده‌اند و برخی از آن‌ها چیزی شبیه عصا در دست راست خود دارند. باستان‌شناسان به اکتشافات جالب در آنگکور تام ادامه می‌دهند. در آگوست امسال، مجسمه نگهبان درب ماسه‌سنگی دیگری در معبد بانتِی پرِی (Banteay Prei)، یک معبد بودایی در پارک باستان‌شناسی انگکور، پیدا شد. ریچارد ویدینگتون در مورد کشف قبلی گفته: «با توجه به اندازه و توپوگرافی پارک باستان‌شناسی انگکور، محققان همچنان مشغول کشف آثار و سازه‌هایی از تمدن خمر هستند.»
سه مجسمه نگهبانان دروازه از جنس ماسه‌سنگ
در دهه‌های اخیر، خمر شاهد بازگردانده شدن آثار باستانی از خارج از کشور بوده که برخی از آن‌ها در دهه ۱۹۷۰ در دوره خشونت و بی‌ثباتی تحت حکومت خمرهای سرخ غارت شده بودند. تلاش کامبوج برای پاکسازی پارک باستان‌شناسی انگکور به تازگی مورد توجه بین‌المللی قرار گرفته، به ویژه زمانی که دولت سال ۲۰۲۲ بیش از ۱۰۰۰۰ خانواده را به اجبار از این مکان دور و جابجا کرد.
