مترجمیکی از فیلم‌هایی که در چهل‌وسومین دوره جشنواره فجر مورد توجه قرار گرفته، اولین ساخته محمود کریمی با نام «بچه مردم» است که قصه آن سوژه متفاوت و جدیدی مانند شهدای بی‌سرپرست دارد. علاوه بر واکنش‌های مثبتی که فیلم دریافت کرد، عملکرد بازیگر جوان آن مهبد جهان‌نوش نیز با استقبال مواجه شد. این بازیگر که متولد سال ۸۴ است، پس از تجربه شرکت در کلاس‌های بازیگری وارد عرصه تئاتر شده و تجربه اجرا روی صحنه را دارد. مهبد جهان‌نوش با ایفای نقش در فیلم «پرونده باز است» اثر مرحوم کیومرث پوراحمد وارد سینما شد. این بازیگر جوان در فیلم «غریب» ساخته محمدحسین لطیفی نیز بازی کرده است اما سکانس‌های او از فیلم حذف شد و بازی‌اش در ساخته لطیفی دیده نشد تا این که امسال با «بچه مردم» حضور موفقی در جشنواره داشته است. به همین بهانه، در ادامه مطلب گفت‌وگویی داشتیم با مهبد جهان‌نوش و تجربه بازی در نقش اصلی این فیلم که در ادامه می‌خوانید.
چطور شد که برای بازی در «بچه مردم» انتخاب شدی؟
من به عنوان باریستا مشغول کار در یک کافه بودم که خردادماه امسال فراخوانی منتشر شد، با خودم گفتم این هم مثل بقیه موارد، حتما می‌گویند بزرگتر یا کوچکتر از نقش هستی، صدایت به نقش نمی‌خورد و مناسب نقش نیستی. به همین دلیل تصمیم گرفتم تست ندهم، اما دقیقه نود دوستانم با من تماس گرفتند که برای شرکت در این فراخوان همراه ما بیا و من هم خودم را رساندم. تست دادم و وقتی آمدم بیرون، انرژی خوبی داشتم و احساس می‌کردم که از من خوششان آمده است. شنیده‌ام که از سه هزار نفر تست گرفتند، بعد از یک یا دو هفته، با من تماس گرفتند و گفتند بروم به استودیوی «خندوانه» در باشگاه دیپلمات. تقریبا ۲۰ نفر بودیم و برای هر نقش یک سری گزینه داشتند، دوباره یک هفته مرحله تست را گذراندیم و درنهایت خبر دادند که من انتخاب شدم. آقای محمود کریمی در مصاحبه‌ای گفته‌اند طی یک هفته اول فیلمبرداری هنوز شک داشتند که آیا من می‌توانم نقش را دربیاورم یا نه و اگر نشود بازیگر را عوض کنیم، اما خدا را شکر ایشان کار من را پسندید.
شما چهار شخصیت و رفیق در قصه فیلم، از قبل شناختی نسبت به یکدیگر داشتید؟
خیر هیچ شناختی نداشتیم، اما در چهار ماه پیش‌تولید تمرین می‌کردیم. تمرینات زیادی داشتیم؛ موسیقی کار می‌کردیم، پادکست ضبط می‌کردیم و تمرین بدن و بیان داشتیم. من در بعضی سکانس‌ها خطاطی می‌کنم، به همین دلیل هر شب تمرین خطاطی داشتم.
همبازی شدن با هنرمندانی مانند آقای رضا کیانیان، خانم گوهر خیراندیش و آقای بهروز شعیبی، اتفاق ویژه‌ای بوده است، بابت این موضوع نگران نبودی؟ آن‌ها چقدر کمک کردند که با تسلط بازی کنی؟
کلا شخصیت استرسی ندارم، اما معمولا این اضطراب کمی وجود دارد که مقابل فلان بازیگر درست بازی کنم یا به بازی او لطمه نزنم، مخصوصا از آقای کیانیان خیلی می‌ترسیدم! اما همه بازیگران چهره فیلم بسیار قشنگ و درست با من ارتباط برقرار می‌کردند. خانم خیراندیش از همان روز اول با من مانند بچه خودش رفتار می‌کرد که بتوانم آن حس مادر بودن را از ایشان بگیرم. از تک تک بازیگران، سیامک صفری، گوهر خیراندیش، بهروز شعیبی، حسن معجونی و… درس بازیگری گرفتم. بهروز شعیبی بسیار با اخلاق بود، سیامک صفری با من تمرین می‌کرد و راهنمایی‌های خوبی داشت. گوهر خیراندیش پیشنهادهای درخشانی می‌داد و یک سری کارهای بداهه انجام می‌داد که نقش «مامان مهین» کاملا درآمده و دوست‌داشتنی است. واقعا تجربه خوبی برایم بود.
سکانس‌های بامزه و شوخی‌های فیلم خیلی شیرین از آب درآمده است، خودتان هم پیش‌بینی می‌کردید این اتفاق بیفتد؟
فکر نمی‌کردم سکانس‌های کمدی خودم به شخصه، در فیلم دربیاید و نگران بودم که لوده‌بازی نشود. اما خداراشکر بامزه شده و مردم هم دوست داشتند. جنس کمدی این فیلم با بسیاری از کمدی‌هایی که الان در سینما وجود دارد، متفاوت است. برای آن‌ها احترام قائل هستم، اما جنس کمدی «بچه مردم» وِس اندرسونی است، فانتزی دارد و خاص است.
متولد سال ۸۴ هستی و تجربه‌ای از زمان جنگ نداری، برای ارتباط برقرار کردن با این بخش از فیلم چه کردی؟
ما مستندهای زیادی دیدیم و مقاله می‌خواندیم. شخصیت «ابوالفضل» در میدان جنگ تفنگ دست نمی‌گیرد و نامه‌رسان است. اطلاعات بسیار کمی از نامه‌رسان‌های جنگ وجود داشت، اما تحقیقات زیادی داشتیم و عکس و ویدئوهایی دیدیم که توانستیم آن فضا را درک کنیم. فضای شهرک دفاع مقدس هم خیلی به من کمک کرد. این فیلم برای شهدای پرورشگاه‌ها و شهدای بی‌سرپرست ساخته شده، خیلی خوشحالم که توانستم چنین نقشی را بازی کنم. امیدوارم به درستی به آن‌ها ادای دِین کرده باشم.
این پیش‌بینی وجود دارد که نامزد دریافت سیمرغ شوی و دلهره‌ای وجود دارد، فرض کنیم سیمرغ به تو اهدا شود، چه اتفاقی برایت می‌افتد؟
من هنگام فیلمبرداری اصلا به جایزه فکر نمی‌کردم، چون اصلاً نمی‌دانستم قرار است فیلم در جشنواره فجر حضور داشته باشد. بعد از فیلمبرداری که متوجه شدم فیلم قرار است در جشنواره شرکت کند، تمام این هشت ماه به این موضوع فکر کردم و با خودم می‌گفتم مهبد این امکان وجود دارد. وقتی فیلم‌ها اعلام شد، دیدم بسیاری از ستاره‌های سینمای ایران در فیلم‌ها بازی کردهاند و رقابت به شدت سخت است. بازی همه بازیگران اصلی را در فیلم‌ها دیدم و همه خوب بازی کردهاند. من ۱۰۰ درصد توانم را برای فیلم گذاشتم و خیلی زحمت کشیدم. نتیجه‌اش را دارم در واکنش‌های مردم، منتقدان و اهالی رسانه می‌بینم، اما امیدوارم بتوانم حداقل کاندیدا بشوم.
