آشنایی با تکنولوژی جلوگیری از تصادف خودرو ها

در حالی که تاکنون سیستم موثری برای رانندگی خودکار تولید نشده، اخیراً سیستم‌های کمکی برای رانندگی پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته‌اند. محققان دانشگاه کرنل و دانشگاه استنفورد با استفاده از دوربین‌ها و یک الگوریتم کامپیوتری جدید سیستمی ایجاد کردند که به معنای واقعی کلمه اقدامات راننده را چند ثانیه قبل از آن پیش‌بینی می‌کند. در حال حاضر برخی از خودروهای جدید به سیستم‌های ایمنی مجهز شده‌اند که بر حرکت خودرو نظارت دارند و در صورت تغییر در لاین یا چرخش غیر مطمئن به راننده هشدار می‌دهند، اما این هشدار زمانی صورت می‌گیرد که این عمل اتفاق افتاده و متأسفانه کار از کار گذشته است.

طبق گفته محققان این دو دانشگاه الگوریتم کامپیوتر با مشاهده زبان بدن راننده و با در نظر گرفتن شرایط بیرون خودرو می‌تواند احتمال چرخش یا تغییر لاین و یا حرکت مستفیم را محاسبه کند.اشتوش ساکسنا، استادیار علوم کامپیوتر در دانشگاه کرنل می‌گوید: “در حال حاضر سیستم‌های زیادی موقعیت بیرونی خودرو را مانیتور می‌کند. گام بعدی نظارت بر راننده درون خودرو است.”

ساکسنا به همراه اشش جین، فارغ التحصیل از دانشگاه کرنل، به مدت دو ماه ویدیوی رانندگی ۱۰ راننده و موقعیت جاده را ضبط کردند. کامپیوتر با استفاده از تشخیص چهره و نرم افزار ردیابی، حرکات سر و ارتباط آنها با چرخیدن حین پیچ‌ها و تغییر لاین را شناسایی کرد. در یک تست با داده‌های ویدیویی دیگر، سیستم در ۷۷.۴ درصد موارد حرکات را درست پیش بینی کرد و به طور متوسط ۳.۵۳ قبل از عمل متوجه آن شد که استفاده از این سیستم می‌تواند جان تعداد زیادی از مردم را نجات دهد. البته این سیستم هنوز نیاز به بهینه‌سازی دارد و ردیابی با تغییرات نور یا عبور از کنار درختان و البته با حواس‌پرتی رانندگان توسط سرنشینان خودروی دیگر دچار اختلال می‌شود.

انواع سیستم‌های پیشگیری از تصادف

بعضی سیستم‌ها از یک هشدار صوتی استفاده می‌کنند تا احتمال وقوع تصادف را به راننده هشدار بدهند. این هشدار صوتی فقط به راننده هشدار می‌دهد و او را آماده انجام یک اقدام پیشگیرانه می‌کند.

سیستم‌هایی هم وجود دارند که کنترل قسمت معینی از خودرو را به دست می‌گیرند. سیستم‌های ترمزی هم وجود دارند که با ایجاد فشار اضافی در ترمزها، به راننده کمک می‌کنند در اسرع وقت سرعت خودرو را پایین بیاورد و میزان خسارات ناشی از تصادف را کاهش بدهد.

بعضی از سیستم‌های پیشگیری از تصادف به کمربند‌های ایمنی متصل هستند و پیش از بروز تصادف، به طور اتوماتیک کمربند‌ها را سفت می‌کنند. اغلب به این گونه سیستم‌ها، سیستم سفت کننده کمربند گفته می‌شود. این قبیل سیستم‌ها باید بسیار دقیق تنظیم و نصب بشوند، چون هرگونه عیب و ایراد کوچکی می‌تواند حواس راننده را پرت کند و خودش زمینه‌ساز تصادف بشود؛ به همین خاطر، مهندسان و خودروسازان، سیستم‌های پیشگیری از تصادف را بسیار دقیق تست می‌کنند تا مطمئن شوند هیچ عیب و ایرادی وجود ندارد.

یکی از اولین موارد استفاده از سیستم پیشگیری از تصادف، در سال ۲۰۰۳ بود که کمپانیمرسدس بنز، سیستم Pre-Safe را روی سدان‌های S-Class نصب کرد. در آن زمان، کمپانی مرسدس بنز اعلام کرد:این سدان اولین خودروی دنیاست که مجهز به یک سیستم شگفت‌انگیز است که می‌تواند بروز تصادف را چند ثانیه جلوتر تشخیص بدهد و برای جلوگیری از تصادف کارایی بسیار بالایی دارد. آن سیستم از حسگر‌هایی استفاده می‌کرد که زاویه فرمان و شتاب خودرو را محاسبه می‌کردند، ولی قادر به ارزیابی شرایط محیطی نبودند.

سیستم پیشگیری از تصادف مرسدس بنز می‌توانست کمربند‌ها را پیش از وقوع تصادف سفت کند، به طور اتوماتیک سانروف را بندد و هنگام مانور‌های اضطراری، صندلی‌های خوابیده شده را به حالت اولیه برگرداند. سیستم‌های جدیدتر، مانند سیستم Pre-Collision ساخت کمپانی تویوتا از رادار استفاده می‌کند.

این کمپانی سیستم پیشگیری از تصادفش را در سال ۲۰۰۳ و روی تویوتا پریوس نصب کرد. این سیستم برای تعیین این که چه وقت ترمز کمکی فعال شود و کمربند‌های ایمنی سفت شوند از امواج میلی‌متری رادار استفاده می‌کند. کمپانی تویوتا سیستم تنظیم صندلی‌های عقب هنگام بروز تصادف را هم تعبیه کرده است. اگر بروز تصادف قریب‌الوقوع باشد، صندلی‌های خوابیده شده عقب به طور اتوماتیک به حالت اولیه برمی‌گردند.

کمپانی فورد هم سیستم راداری خودش را به بازار عرضه کرده است. این سیستم روی جدیدترین محصولات این کمپانی مانند فورد Taurus، سدان Lincoln MKS و شاسی‌بلند Lincoln MKT نصب شده است. کمپانی‌های هوندا و نیسان هم سیستم‌های هشدار عبور از خط و پیشگیری از تصادف را روی بسیاری از مدل‌هایی که فقط در ژاپن به فروش می‌رسند نصب کرده‌اند.