سرمربی اسبق تیم ملی تنیس، گفت: وضعیت تنیس ایران از نظر کمیت خیلی بهتر از قبل شده و علاقه‌مندان به این رشته چند برابر شده‌اند اما از نظر کیفیت کماکان با مشکلات دست و پنچه نرم می‌کند.
سعید احمدوند در گفتگویی، با اعلام اینکه مدت‌هاست همکاری خاصی با فدراسیون تنیس ندارد، اظهار کرد: تنها هر از گاهی اگر مشکلی باشد با فدراسیون در تماس هستیم اما کلا دنبال کارهای خودم هستم. در حال حاضر نیز یک کتاب برای رشته تنیس به نام”صد نکته برای صد مسابقه” نوشتم که به چاپ رسید و خیلی هم با استقبال عمومی روبرو شد. این کتاب ترجمه نیز شد و قرار است در کشورهای دیگر نیز عرضه شود. اولین ایرانی هستم که کتابی راجع به رشته تنیس نوشته‌ام. البته قبلا ۳ کتاب نیز درباره تنیس به نام‌های” آموزش تنیس حرفه‌ای”، “اوج تنیس” و “بهترین تنیس زندگی‌تان” را ترجمه کرده بودم.
سرمربی اسبق تیم ملی تنیس، درباره وضعیت تنیس ایران، گفت: وضعیت تنیس ایران از نظر کمیت خیلی بهتر از قبل شده و علاقه‌مندان به این رشته چند برابر شده‌اند اما از نظر کیفیت کماکان با مشکلات دست و پنچه نرم می کند. کماکان ما منتظر تک ستاره‌هایی مثل علی یزدانی، کسری رحمانی و سینا مقیمی باید باشیم که شاید هر چند سال یکبار بر اساس استعداد ذاتی و نه کار سیستماتیک ظهور می‌کنند. دلیل اصلی این موضوع نیز این است که راه و مسیری که در تنیس ایران دنبال می‌شود علمی، درست و بر پایه استانداردهای جهانی نیست.
وی خاطرنشان کرد: موفقیت با برد تفاوت دارد و برد بخشی از موفقیت است. مسیر موفقیت از آماده‌سازی درست، مسابقه، ارزیابی و باز هم مسابقه است اما این چرخه در ایران درست اجرا نمی‌شود. ما باید ارزیابی درستی از وضعیتمان داشته باشیم تا بتوانیم با رفع ایرادات به سمت جلو حرکت کنیم. در مجموع مسیر تنیس ایران درست نیست و فدراسیون باید علاوه بر اختصاص بودجه مناسب، شرایطی را فراهم کند که مربیان دوره‌های لازم را پشت سر بگذارند و رشد کنند.
احمدوند درباره اینکه چرا با وجود رشد پر سرعت تنیس در جهان، این رشته چندان در ایران با رشد همراه نبوده است، گفت: در دنیا چیز عجیب و غریبی رخ نمی‌دهد و توجه به جزییات است که باعث شده تنیس ایران از دنیا عقب بماند. مثلا علی یزدانی بازی‌های خیلی خوبی را در تورنمنت صربستان به نمایش گذاشت و اگر ارزیابی خوبی صورت می‌گرفت خیلی راحت می‌توانست به عنوان قهرمانی برسد.
وی در ادامه با بیان اینکه در تنیس حرفه‌ای جهان چیزی به نام حمایت فدراسیون‌ها از تنیسورها بخصوص در سطح حرفه‌ای وجود ندارد، خاطرنشان کرد: همه تنیسورهای حرفه‌ای با هزینه شخصی در مسابقات شرکت می‌کنند اما آن‌ها با حامیان مالی خصوصی قرارداد می‌بندند و مورد حمایت خیلی خوبی قرار می‌گیرند. در ایران شما یا باید از نظر مالی قوی باشید یا بتوانید اسپانسر خوبی پیدا کنید و یا اینکه خیلی استعداد داشته باشید تا مورد حمایت قرار گیرید. در غیر اینصورت فدراسیون باید به ورزشکاران کمک کند.
احمدوند با تاکید بر اینکه مسیر استعدادیابی در تنیس ایران به درستی اجرا نمی‌شود، گفت: استعدادیابی باید بر مبنای کار علمی و اصولی جلو برود و طبق برنامه‌ریزی حرکت کنیم اما در تنیس ایران چنین چیزی وجود ندارد. فدراسیون تنیس ایران تیمی از مربیان را ندارد که با فراگرفتن آموزش‌های لازم به دنبال استعدادیابی باشند. بنابراین استعدادیابی در ایران خیلی سطحی دنبال می‌شود و منسجم نیست. استعدادیابی وجود ندارد مگر اینکه مربیان خودشان استعدادی را معرفی کنند.
سرمربی اسبق تیم ملی تنیس، افزود: یکی از ایرادهای من به فدراسیون تنیس درباره نحوه انتخاب بازیکنان در رده های سنی پایه است. در این رده‌ها مسابقه انتخابی به شکل منسجم و در چند مرحله برگزار نمی‌شود. ممکن است یک مرحله انتخابی بگذارند که خیلی کم است و نمی‌تواند کمک چندانی به تنیس ما داشته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که چرا با وجود ظهور ستاره‌های جوان در سطح جهان، بازیکنان ایرانی نتوانسته‌اند خود را به سطح اول تنیس جهان برسانند، اظهار کرد: سال ۲۰۱۵ زمانیکه با تیم ملی به ترکیه رفتیم یک نوجوان اسپانیایی را دیدیم که از همان موقع به هر تورنمنتی می‌رفت نمایش درخشانی داشت. همان کودک کارلوس آلکاراس اسپانیایی بود که امروز برترین تنیسور جهان است. برخی از بازیکنان استعداد ذاتی دارند. برادر آلکاراس نیز بازیکن خوبی خواهد شد. نکته بعدی این است که تنیس مثل وزنه‌برداری نیست که ما در خانه هم بتوانیم آن را تمرین کنیم. تنیس به صورتی است که اگر می‌خواهید موفق شوید باید از ۵۲ هفته سال ۴۰ هفته مسابقه بدهید. در ایران تنها علی یزدانی است که آن هم به صورت نصفه و نیمه این کار را انجام می‌دهد و تا حدی به صورت درست در مسابقات شرکت می‌کند وگرنه اصولا در ایران چنین چیزی ممکن نیست. تا زمانیکه بازیکنان ما با بازیکنان جهان مسابقه ندهند وضعیت تنیس ما به همین صورت خواهد بود.
احمدوند در پایان در پاسخ به این سوال که خیلی ها تنیس را ورزش بچه پولدارها در ایران می‌دانند، گفت: نه. به اعتقاد من اکثریت مردم توان مالی برای فعالیت در تنیس را دارند. الان چه ورزشی در ایران ارزان است؟ به نظر من تنیس ورزش بچه پولدارها نیست و اکثر ورزشکاران این رشته از قشر متوسط جامعه هستند.
