مستندهای زیست‌محیطی کمی با این فوریت که «یانونی» دارد، آغاز می‌شوند. حتی تعداد کمتری از آنها هیجانات سیاسی را با شعر بصری تأمل‌برانگیز ترکیب می‌کنند اما ریچارد لادکانی، کارگردان اتریشی، این تعادل را با رویکردی منصفانه در روایت صمیمی خود از جوما شیاپایا، یک فعال شجاع بومی در برزیل و اولین زن منتخب به عنوان رئیس قبیله در یک منطقه از آمازون، برقرار می‌کند.
جوما، شخصیتی خشن که معمولاً صورتش به رنگ معمول قبیله نقاشی شده و سربند پردار دارد، از طریق کلیپ‌های خبری آرشیوی سال ۲۰۰۹ معرفی می‌شود که در آن این نوجوان خندان اما قاطع به آرمان بومیان متعهد می‌شود و ادعا می‌کند که آماده است برای مردمش بمیرد. وی از ۶ سوءقصد نجات می‌یابد. این رئیس قبیله که حالا یک فرد بالغ شده در جریان تظاهراتی در سال ۲۰۲۱ در خارج از کاخ کنگره ملی در برازیلیا تصویر می‌شود؛ تظاهراتی که با آتش گشودن پلیس ضدشورش به معترضان به خشونت کشیده می‌شود. جوما و دوربین هر ۲ به اندازه کافی به هرج و مرج نزدیک هستند تا بتوانند شعله‌های آتش را از نزدیک ببینند. این تنها یکی از چندین صحنه در فیلم «یانونی» است که در روایت خود واقعاً خطرناک به نظر می‌رسد.
لحظات وحشت در کلان‌شهرهای با ابهت، به طرز ماهرانه‌ای با آرامش زمین جنگلی در تضاد تصویر می‌شود. دوربین نه تنها این زیبایی طبیعی را به تصویر می‌کشد، بلکه عملاً با آن یکی می‌شود، در کنار دسته‌های پرندگان بر فراز درختان اوج می‌گیرد و در میان حشرات لانه می‌کند، در حالی که از میان برگ‌های لطیف به سایبان‌های آفتاب‌گیر خیره می‌شود تا از ارتباط مردم با زمین بگوید.
فیلم «یانونی؛ آمازون یک زن است» که محصول اتریش، برزیل، آمریکا، کانادا و آلمان است، فیلم اختتامیه جشنواره ترایبکا امسال هم بود.فیلم اختتامیه این جشنواره «ماناس» به کارگردانی ماریانا برنان خواهد بود که داستان خواهری، تاب‌آوری و قدرت پیوندهای خانوادگی را در طول سختی‌ها در پس‌زمینه شمال شرقی برزیل تصویر می‌کند.هجدهمین دوره جشنواره فیلم برزیل لس‌آنجلس از ۱۳ تا ۱۶ اکتبر (۲۱ تا ۲۴ مهر) در شهر کالوِر برگزار می‌شود.
