بازی و صفر گل! کارنامه عجیب مهاجمان نوک چند صد میلیاردی استقلال تا این‌جای فصل، شامل ۷ بازی در لیگ برتر، سه بازی در سطح دوم آسیا و یک بازی سوپرجام برابر تراکتور. فصل قبل که استقلال مشکل گلزنی داشت حوالی نیم فصل آزادی، جوما و کوجو به تیم اضافه شدند؛ اما مشکل رفع نشد؛ آزادی ماند تا در شروع این فصل سحرخیزان از لیگ روسیه با رضایتنامه نجومی ۲ میلیون دلاری و دستمزد بالا و نازون از سوپرلیگ ترکیه و بهعنوان مهاجم تیم ملی هائیتی به این تیم اضافه شوند؛ راستی استقلال برای این صفر گل چقدر هزینه کرده است؟
ولخرجی برای هیچ!
مبالغ دقیق رضایت‌نامه‌ها و دستمزد این سه بازیکن مشخص نیست، اما برحسب عادت مدیران استقلال در ولخرجی آن‌هم از جیب هلدینگ خلیج فارس پیش‌بینی میشود اخبار حول این سه بازیکن درست باشد. به‌طور مثال به گزارش یک رسانه ترکیه‌ای، آبی‌پوشان برای دریافت رضایتنامه نازون مبلغ ۸۵۰ هزار یورو به باشگاه کایسری اسپور پرداخت خواهند کرد؛ علاوه بر آن خود نازون هم قراردادی با دستمزد سالانه ۱.۱ میلیون یورو با استقلال امضا کرده، یعنی این مهاجم ناآماده در مجموع حدود ۲ میلیون یورو برای استقلال هزینه داشته است.شرایط برای سحرخیزان عجیب‌تر هم هست، بازیکنی که به لیگ روسیه رفت، آن‌جا فوق‌ستاره نبود اما لااقل بد هم کار نکرد، اما عملکردش در حدی نبود که رسانهها از رضایتنامه ۲ میلیون دلاری و دستمزدی با آپشن‌ها حدود یک میلیون دلار خبر دهند. البته سحرخیزان کم سن و سال است و در صورت درخشش می‌تواند با ترانسفر به اروپا این مبلغ را جبران کند. اما فعلاً که از روسیه هم ضعیف‌تر عمل کرده است.
۶ میلیون دلار ناقابل
آزادی هم رضایتنامه ۲۵۰ هزار دلاری داشته و بعید است خودش هم کمتر از ۵۰ میلیارد بگیرد. با این اوصاف اگر مجموع هزینه او را ۷۵۰ هزار دلار، سحرخیزان را ۳ میلیون دلار و نازون را ۲ میلیون یورو و معادل ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار فرض کنیم در مجموع این ۳ نفر ۶ میلیون دلار ناقابل برای استقلال هزینه داشتند یعنی با دلار حدود ۱۰۸ هزار تومان تقریباً معادل ۶۵۰ میلیارد تومان.
چی شد سقف قرارداد؟
در فوتبال ما قوانینی داریم برای رعایت نشدن، مثل بحث سقف قرارداد، درحال حاضر سقف تیم‌‌هایی که در آسیا حضور ندارند فقط حدود ۴۶۰ میلیارد تومان است که در خیلی از موارد ممکن است کمتر از این عدد هم خرج کنند چون منابعی ندارند. اما سقف استقلال بهعنوان قهرمان جام حذفی و یکی از نماینده‌‌های ما در سطح دوم لیگ قهرمانان آسیا ۶۱۰ میلیارد عنوان شده، درحالی‌‌که واضح است با حضور جنپو، آسانی، منیر الحدادی، نازون و سحرخیزان این سقف نه تنها رعایت نشده بلکه چند برابرش هزینه شده. و افسوس که تمام هزینه‌‌های مدیرانی مثل تاجرنیا منجر به نتایجی عجیب در لیگ و آسیا مثل تلخ‌‌ترین و سنگین‌‌ترین شکست تاریخ باشگاهی و ملی ما شد یعنی باخت ۷ بر یک برابر الوصل.
و اما عجایب جنپو!
فعلاً استقلال با درخشش نفراتی چون آسانی، منیر، حردانی و مهران احمدی از بحران خارج شده؛ اما نتایج فعلی نباید باعث شود عجایب این تیم را در قراردادهای بازیکنانی مثل نازون، سحرخیزان و حتی جنپو که فعلاً یا نیمکت نشین بوده یا مصدوم فراموش کنیم. جنپو هم بنا به ادعای برخی رسانهها با ۴۰۰ هزار دلار بابت رضایتنامه درحالی‌‌که بازیکن آزاد بوده و قراردادی بالای یک میلیون دلار جذب شده، یعنی او حدود ۱۵۰ میلیارد دلار برای آبی‌‌ها هزینه داشته بدون کمترین کارآیی.
آیا اعداد غیرواقعی هستند؟
شاید مدیران استقلال مدعی شوند ارقام قراردادهایی که عنوان میشود درست نیست، اما واقعا می‌‌توانیم بپذیریم بازیکنی مثل آسانی از لیگ کره یا منیر از لالیگا، حتی نازون از سوپرلیگ ترکیه با اعداد معمولی جذب استقلال شدند؟ یا به جز درباره جنپو که تیمش فقط می‌‌خواست او را نداشته باشد، می‌‌توانیم درباره بقیه تیم‌‌ها باور کنیم که بدون دریافت اعداد خوب حاضر به صدور رضایتنامه شدند؟ ناگفته نماند هرچند این مشکلات در استقلال پررنگ‌‌تر است اما پرسپولیس هم در اندازه خودش اشکالات نقل‌‌وانتقالاتی داشته، مثل ثبت قرارداد ۵۰ میلیاردی با بازیکنانی که سن‌‌شان بالاست، فسخ ۴۰۰ هزار دلاری با دورسون و چالش‌‌های جدی پیرامون رضایتنامه فخریان و… همه این‌‌ها ضرورت نظارت جدی‌‌تر بر منابعی را که هلدینگ خلیج فارس یا کنسرسیوم بانکی در اختیار مدیران دو تیم قرار می‌‌دهند پررنگ می‌‌کند.
