“ آلزایمر” شایع ترین نوع “ دمانس” است که بیشتر با عنوان “ زوال عقل” شناخته می شود. این بیماری به طور مزمن و پیش رونده به بافت های مغز و نورون های عصبی آسیب می رساند و عملکرد آن ها را مختل می کند. اگرچه آلزایمر اساسا بیماری سالمندان است اما الزاما پیامد طبیعی افزایش سن نیست. هم اکنون، حدود ۵۰ میلیون نفر در دنیا به این نوع اختلال مغزی مبتلا هستند و آمارها حاکی از آن است که سالانه تقریبا ۱۰میلیون مورد جدید گزارش می شود.علل و علایم ابتلا به « آلزایمر»
هم اکنون تنها « کهن سالی» و « زمینه وراثت» به عنوان مهم ترین عوامل بروز آلزایمر شناخته می شود. البته به نظر می رسد دیگر شاخص های دخیل در سبک زندگی سالم نظیر ابتلا به دیابت، پرفشاری خون، کلسترول بالا، استعمال دخانیات و افسردگی نیز در بروز این بیماری مؤثر باشند.مهم ترین علایم بارز ابتلا به آلزایمر، فراموشی خاطرات نزدیک است. البته هر نوع فراموشی الزاما به معنای آلزایمر نیست و گاهی بدون تحلیل توانایی های شناختی، فرد از به یادآوری اتفاقات اخیر عاجز می شود. در چنین شرایطی حتما نیاز به مراجعه پزشک و بررسی های تکمیلی خواهد بود اما در صورت ابتلا به آلزایمر، معمولا بیماری پیش رونده است و فرد به تدریج از انجام فعالیت های روزمره باز می ماند. همچنین اختلال گفتاری، اختلال درک موقعیت زمانی و مکانی ( اشتباه گرفتن روزهای هفته یا فصول)، ناتوانی در پیداکردن اشیاء، تغییرات شخصیتی نظیر اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، وسواس و… نیز از دیگر شاخص های این بیماری است.
تشخیص و درمان
اگرچه تا به حال هیچ روش درمانی برای بهبود قطعی آلزایمر شناخته نشده است اما متخصصان بر این باورند که مراجعه زودتر به پزشک و تشخیص بیماری در مراحل اولیه می تواند به تاثیر بهتر درمان های موجود کمک کند. معمولا برای بیماران افزون بر درمان های دارویی، درمان های مکمل گفتاردرمانی، فیزیوتراپی و کار درمانی نیز توصیه می شود که به کیفیت زندگی بیمار کمک می کند. همچنین طب سوزنی و درمان های نوروتکنولوژیک نیز به عنوان روش های مؤثری شناخته می شود.
از « آلزایمر» پیشگیری کنیم…
همه متخصصان معتقدند که بهترین روش برای حفظ توانایی های مغز و حافظه، تحریک عملکردهای مغز از طریق فعالیت هایی نظیر مطالعه، حل جدول، یادگیری زبان، نوشتن خاطرات روزانه و… است. چنین فعالیت هایی حتی می تواند درمراحل اولیه بیماری باعث کاهش روند پیشرفت شود.ورزش منظم، نقش مهمی در پیشگیری از آلزایمر دارد. تحقیقات نشان می دهد ورزش ریتم قلب را افزایش می دهد که به اکسیژن رسانی و عملکرد بهتر مغز منجر می شود. سه نوبت فعالیت ۳۰دقیقه ای در هفته توصیه می شود.
تغذیه صحیح پیامدهای افزایش سن بر عملکردهای شناختی مغز را کاهش
می دهد و مانع از وخامت و پیشرفت علایم بیماری می شود. داشتن رژیم مدیترانه ای با گنجاندن مقدار فراوان ماهی، روغن زیتون، میوه ها و سبزیجات، کاهش مصرف چربی های اشباع و گوشت قرمز در نوبت های غذایی می تواند موثر باشد.
تنهایی به عملکرد صحیح مغز آسیب می رساند و پیشرفت بیماری را تسریع می کند. در حالی که روابط اجتماعی تاثیر پیشگیرانه دارد بنابراین افرادی که همواره در طول زندگی ارتباط خوبی با خانواده و دوستان دارند و همچنان به فعالیت های اجتماعی مشغول هستند، کمتر در معرض ابتلا خواهند بود.
خواب کافی به دفع مواد سمی ناشی از فعالیت نورون ها طی مدت بیداری، کمک می کند. در حالی که تجمع این مواد به دلیل بی خوابی های مکرر زمینه ساز جدی آلزایمر خواهد بود.
آسیب به جمجمه می تواند عامل خطر آلزایمر شناخته شود بنابراین مراقبت در زمان دوچرخه سواری، اسکی و… ضرورت دارد.مطالعات بسیاری نشان می دهد؛ عوامل خطر بیماری های قلبی نظیر پرفشاری خون، دیابت، چاقی و… عامل زمینه ای آلزایمر شناخته می شود. در بیشتر موارد، کنترل وضعیت سلامت، تاثیر مثبتی بر کاهش ابتلا به آلزایمر دارد.
هم اکنون تنها « کهن سالی» و « زمینه وراثت» به عنوان مهم ترین عوامل بروز آلزایمر شناخته می شود. البته به نظر می رسد دیگر شاخص های دخیل در سبک زندگی سالم نظیر ابتلا به دیابت، پرفشاری خون، کلسترول بالا، استعمال دخانیات و افسردگی نیز در بروز این بیماری مؤثر باشند.مهم ترین علایم بارز ابتلا به آلزایمر، فراموشی خاطرات نزدیک است. البته هر نوع فراموشی الزاما به معنای آلزایمر نیست و گاهی بدون تحلیل توانایی های شناختی، فرد از به یادآوری اتفاقات اخیر عاجز می شود. در چنین شرایطی حتما نیاز به مراجعه پزشک و بررسی های تکمیلی خواهد بود اما در صورت ابتلا به آلزایمر، معمولا بیماری پیش رونده است و فرد به تدریج از انجام فعالیت های روزمره باز می ماند. همچنین اختلال گفتاری، اختلال درک موقعیت زمانی و مکانی ( اشتباه گرفتن روزهای هفته یا فصول)، ناتوانی در پیداکردن اشیاء، تغییرات شخصیتی نظیر اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، وسواس و… نیز از دیگر شاخص های این بیماری است.
تشخیص و درمان
اگرچه تا به حال هیچ روش درمانی برای بهبود قطعی آلزایمر شناخته نشده است اما متخصصان بر این باورند که مراجعه زودتر به پزشک و تشخیص بیماری در مراحل اولیه می تواند به تاثیر بهتر درمان های موجود کمک کند. معمولا برای بیماران افزون بر درمان های دارویی، درمان های مکمل گفتاردرمانی، فیزیوتراپی و کار درمانی نیز توصیه می شود که به کیفیت زندگی بیمار کمک می کند. همچنین طب سوزنی و درمان های نوروتکنولوژیک نیز به عنوان روش های مؤثری شناخته می شود.
از « آلزایمر» پیشگیری کنیم…
همه متخصصان معتقدند که بهترین روش برای حفظ توانایی های مغز و حافظه، تحریک عملکردهای مغز از طریق فعالیت هایی نظیر مطالعه، حل جدول، یادگیری زبان، نوشتن خاطرات روزانه و… است. چنین فعالیت هایی حتی می تواند درمراحل اولیه بیماری باعث کاهش روند پیشرفت شود.ورزش منظم، نقش مهمی در پیشگیری از آلزایمر دارد. تحقیقات نشان می دهد ورزش ریتم قلب را افزایش می دهد که به اکسیژن رسانی و عملکرد بهتر مغز منجر می شود. سه نوبت فعالیت ۳۰دقیقه ای در هفته توصیه می شود.
تغذیه صحیح پیامدهای افزایش سن بر عملکردهای شناختی مغز را کاهش
می دهد و مانع از وخامت و پیشرفت علایم بیماری می شود. داشتن رژیم مدیترانه ای با گنجاندن مقدار فراوان ماهی، روغن زیتون، میوه ها و سبزیجات، کاهش مصرف چربی های اشباع و گوشت قرمز در نوبت های غذایی می تواند موثر باشد.
تنهایی به عملکرد صحیح مغز آسیب می رساند و پیشرفت بیماری را تسریع می کند. در حالی که روابط اجتماعی تاثیر پیشگیرانه دارد بنابراین افرادی که همواره در طول زندگی ارتباط خوبی با خانواده و دوستان دارند و همچنان به فعالیت های اجتماعی مشغول هستند، کمتر در معرض ابتلا خواهند بود.
خواب کافی به دفع مواد سمی ناشی از فعالیت نورون ها طی مدت بیداری، کمک می کند. در حالی که تجمع این مواد به دلیل بی خوابی های مکرر زمینه ساز جدی آلزایمر خواهد بود.
آسیب به جمجمه می تواند عامل خطر آلزایمر شناخته شود بنابراین مراقبت در زمان دوچرخه سواری، اسکی و… ضرورت دارد.مطالعات بسیاری نشان می دهد؛ عوامل خطر بیماری های قلبی نظیر پرفشاری خون، دیابت، چاقی و… عامل زمینه ای آلزایمر شناخته می شود. در بیشتر موارد، کنترل وضعیت سلامت، تاثیر مثبتی بر کاهش ابتلا به آلزایمر دارد.
