۴ گل در قائمشهر، ۴ گل در شهر قدس و دو گل در سیرجان. پرگل شدن هفته هفتم لیگ برتر مدیون مدعیانی است که آرام آرام روی فرم می‌آیند و به هماهنگی می‌رسند.
انتظار می‌رفت تراکتور مقابل نساجی که این فصل نتایج خوبی گرفته چالش سختی داشته باشد، ولی پس از ۵۰ دقیقه دشوار و نزدیک سرانجام توانست دروازه میزبان را باز کند. این جرقه‌ای برای گل‌های بعدی و برد ۴ بر صفر این تیم شد. تراکتور در شش بازی قبلی تنها ۴ گل زده بود، ولی در این بازی توانست به اندازه بازی‌های قبلی گل بزند و این یعنی بخش هجومی تیم دنیزلی هم به هماهنگی نزدیک می‌شود. نکته دیگر ادامه کلین‌شیت‌های مظاهری است و او برای هفتمین بازی دروازه‌اش را بسته نگه داشت.
استقلال هم مثل تراکتور به برد ۴ بر صفر رسید. چهارمین برد متوالی تیم استراماچونی و البته پرگل‌ترینش (دو برد در لیگ، دو برد در جام حذفی). استقلال بحران را پشت سر گذاشته و آرام آرام در جدول بالا می‌آید. بازیکنان به سیستم ۲-۵-۳ عادت کرده‌اند و با بازگشت فرشید باقری و دیاباته ضعف مهره تیم تا حدودی برطرف شده است. استقلال اگر هفته بعد در تهران پارس جنوبی جم را هم ببرد روحیه خوبی برای هفته‌های پایانی نیم‌فصل پیدا می‌کند که باید با مدعیانی مثل تراکتور، سپاهان و پدیده روبه‌رو شود.
سپاهان هم در سیرجان با دو گل به پیروزی رسید تا با تفاضل گل بهتر از تراکتور همچنان صدرنشین بماند. هرچند میزبان در اولین بازی با مجید جلالی نمایش بدی نداشت، ولی سپاهان با فرصت‌طلبی ستاره‌هایش به پنجمین برد در لیگ برتر رسید. آنها هم مثل تراکتور هنوز گل خورده ندارند و تیم قلعه‌نویی مقتدرانه به مسیرش ادامه می‌دهد.
دیروز شهر خودرو هم ذوب‌آهن را با یک گل شکست داد تا چسبیده به سپاهان و تراکتور حرکت کند. صدر جدول فعلاً در اختیار سه تیم شهرستانی است، ولی پرسپولیس و استقلال به تدریج پیش می‌آیند و امیدوارند که در پایان نیم‌فصل یکی از سه سکوی اول را در اختیار داشته باشند.
بردهای پرگل تراکتور، استقلال و سپاهان را می‌توان نشانه‌ای از اختلاف طبقاتی در لیگ نوزدهم دانست. تیم‌های مدعی از نظر مهره و امکانات دست پری دارند و انتظار می‌رود رقابت قهرمانی در این فصل نزدیک و جذاب باشد. آن سوی طیف لیگ تیم‌هایی هستند که نه از نظر فنی شرایط خوبی دارند نه وضعیت مالی‌شان مناسب چنین مسابقاتی است و هدف‌شان فقط این است که در پایان فصل یکی از دو تیم نگون‌بخت پایین جدول نباشند.
نتایج این هفته می‌تواند به تغییراتی روی نیمکت‌ها هم ختم شود. بگوویچ و ویسی قربانی‌های لیگ تا پیش از هفته هفتم بودند، ولی بعید نیست در روزهای آینده مربیان دیگری هم مجبور به جدایی شوند. قطع همکاری‌های لیگ نوزدهم تنها به دلایل فنی نیست و رد پای مشکلات مالی هم در اختلافات برخی مربیان و باشگاه‌ها دیده می‌شود. عجیب نیست اگر تا نیم‌فصل تعدادی از چهره‌های آشنای نیمکت‌ها که در لیگ نوزدهم سهمی نداشته‌اند، دوباره سوار این چرخ و فلک بشوند و تعدادی از مربیان فعلی به خانه بروند تا دوباره نوبت‌شان شود.
