روایت داستان «آب تشنه» در ارکستر ملی ایران

شامگاه گذشته ارکستر ملی به رهبری سهراب کاشف ( که مدتهاست به‌عنوان رهبر مهمان ارکستر ملی را هدایت می‌کند) در تالار وحدت به روی صحنه رفت و پوئم سمفونی آب تشنه اثر محمدرضا علیقلی آهنگساز با سابقه و شناخته شده کشورمان که آثار موسیقیایی ماندگار بسیاری را برای فیلمها و مجموعه های تلویزیونی نظیر شهر موشها، دزدعروسکها، بر بال فرشتگان و مجموعه های تلویزیونی نظیر گل پامچال در کار نامه خود دارد را اجرا کرد.

علیقلی؛ آهنگسازی معنویت گرا

علیقلی که بیشتر در میان مردم بواسطه ساخت موسیقی برای فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی نشاخته شده ، هنرمندی است که در عمق وجود خود علاقه غیر قابل انکاری به ساخت آثار موسیقی با تم و هویت معنوی و مذهبی دارد و همین علاقه او در کنار خلاقیت غیر قابل انکارش به تولید اثر ماندگار آوای زمین (۱۳۸۰)، با نوای کاروان (۱۳۹۰) و چند اثر دیگر منجر شده است.

داستان عطش در نغمه های آب تشنه

پوئم سمفونی آب تشنه ساخته محمدرضا علیقلی ترجمان موسیقیایی ذهن زیبایی پرداز او در مواجهه احساسی و اعتقادی با واقعه کربلا اثری است کاملا روایی و همین روایی بودن اثر در ذات خود می‌طلبد که در قسمتهایی شنونده با لحظاتی سکوت مواجه شود.

در ایران شنوندگان موسیقی کلاسیک معمولا در پایان موومان ها یا در مواجهه با پوئم سمفونی ها معمولا برخلاف رویه معمول اقدام به تشویق میکنند و همین امر باعث شد تا شب گذشته سهراب کاشف قبل از آغاز اجرا خطاب به حاضرین در سالن بگوید: این اجرا یک موسیقی برنامه ای یا روایی است که روایتگر یک داستان کلی و یا چندین قصه کوچک باشد که در کنار هم به کلیتی موسیقی تبدیل بشوند پس خواهش می‌کنم در میان اجرا و در زمان سکوتها از تشویق هنرمندان خودداری کنید.

در اجرای شب گذشته ارکستر ملی گروه کر بنیاد رودکی و دانشگاه تهران نیزبه رهبری رازمیک اوحانیان ارکستر ملی ایران را همراهی می‌کرد. خوشبختانه باید اذعان داشت که ضعف عمده اجرایی و نازل بودن کیفیت اجراهای کرو های کر در ایران با تلاش هنرمندان و مخصوصا همت رازمیک اوحانیان چند وقتی است که به مرور در حال محو بوده و در عوض روز به روز شاهد ارتقا کیفیت اجرایی در گروه های کر موسیقی کلاسیک در ایران هستیم هرچند تا رسیدن به نقطه مطلوب هنوز فاصله داریم.