استقلال خود را پیدا کرده است و به نظر می رسد در ادامه این روند مدعی قهرمانی دراین فصل از بازی های لیگ برتر شود. اما استقلال برای قهرمانی در لیگ برتر حتما یک تیم خوب روی نیمکت می خواهد. و البته تیم های خوب تر در رده های پایه. بی تعارف هم استقلال و هم پرسپولیس تیم های پایه خود را فراموش کرده اند. شاید به این دلیل که فوتبال ما آنی و نتیجه گرا شده است.

دیدید که به تازگی پرسپولیس با آریا بزرگر مهاجم تیم ملی جوانان قرارداد بست و به زودی تیم استقلال هم دو بازیکن تیم ملی جوانان را در اختیار خواهد گرفت. سوال اینجاست چرا استقلال و پرسپولیس نباید به تیم ملی جوانان بازیکن معرفی کنند و چرا باید برای تکمیل کادر فنی خود نیازمند تیم ملی جوانان باشند.

از بحث خارج نشویم. در بازی دوستانه تیم ملی جوانان با ذخیره های استقلال این تیم ملی جوانان بود که با بهره گیری از بازیکنان زیر ۱۸ سال حریف را با یک گل شکست داد. در حالی که تیم ملی جوانان یک گل دیگر هم توسط آریا برزگر به ثمر رساند که این گل مردود اعلام شد و البته در این بازی تیم ملی جوانان صاحب موقعیت های دیگری هم برای گل زنی شد که در برخی از صحنه ها عجله بازیکنان تیم ملی جوانان در زدن ضربه نهایی و در برخی از صحنه ها درخشش دروازه بان تیم استقلال موجب شد موقعیت ها از دست رود.

در ترکیب تیم استقلال بازیکنانی به میدان آمدند که در خیلی از بازی های استقلال روی نیمکت این تیم می نشنینند. مثل رضا آذری، میلیچ، مرتضی تبریزی، علی دشتی، میلاد باقری … محمد بلبلی بازیکن محروم استقلال هم در این بازی برای تیم آبی ها به میدان آمد. چنین تیمی به تیم ملی جوانان باخت. البته این موضوع به معنی نفی ارزش های فنی بازیکنان تیم ملی جوانان نیست. کما اینکه آنها پیش تر با تیم لیگ برتری پارس جنوبی مساوی کرده بودند و تیم خوب خوشه طلایی در لیگ یک را هم برده بودند.

اما سوال اساسی اینجاست تیمی که یارای عبور از بازیکنان زیر ۱۸ سال را ندارد چگونه می خواهد به استقلال در مسیر قهرمانی در لیگ برتر کمک کند؟ نه فقط در استقلال بلکه در خیلی از تیم ها مربیان بیشتر روی یازده بازیکن اصلی و سه بازیکن ذخیره زوم می شوند و دیگر بازیکنان را برای حضور روی نیمکت در اختیار می گیرند تا لیست خود را پر کنند در حالی که نباید اینطور باشد. بازیکنی که روی نیمکت می نشیند حتی باید قوی تر باشد چرا که به بازی می رود تا در روند آن تغییر ایجاد کند و اگر ضعیف تر از بازیکن حاضر در میدان باشد این اتفاق صورت نخواهد گرفت.

تیم ذخیره های استقلال که در دیدار با تیم ملی جوانان یک بر صفر بازنده شد

از همه مهمتر اگر مربی روی نیمکت هم یک تیم خوب داشته باشد می تواند براحتی با هر ایده ای که دوست دارد و مبتنی بر شرایط حریف بازی کند. یک بار مهاجم سرزن به میدان می فرستد و یک بار مهاجمی که روی زمین خوب به توپ ضربه می زند. پر کردن لیست تنها یک وظیفه نیست. کمک به تیم است برای رسیدن به هدف. همیشه تیمی قهرمان می شود که روی نیمکت هم تیم خوب داشته باشد.

موج جذب بازیکنان پایه دیگر تیم ها هم یکی از ایرادات استقلال است. البته هم چنین پرسپولیس. چرا دیگر تیم های پایه دو باشگاه به تیم بزرگسالان بازیکن معرفی نمی کنند؟ آیا قحطی بازیکن خوب در رده های پایه به وجود آمده است؟ قطعا اینطور نیست. الهیار صیادمنش، امید نورافکن، سردار آزمون و دهها بازیکن دیگر ستاره های اخیر فوتبال پایه بوده اند.

استقلال و پرسپولیس برای معرفی ستاره ها به تیم های اصلی خود باید به معنی واقعی تیم پایه داشته باشند. این دو باشگاه تیم های پایه ای می خواهند که هر سال دو سه بازیکن خوب به تیم بزرگسالان معرفی کنند. هدف تیم های امید استقلال و پرسپولیس و دیگر رده های پایه باید سازندگی و معرفی بازیکن به تیم اصلی باشد در حالی که اکنون هدف آنها این است که در مسابقات باشگاهی تهران صاحب عنوان شوند. نتیجه این می شود که ذخیره های استقلال و جوانان این تیم به تیم ملی جوانان می بازند.

تیم امید استقلال که مربی آن صمد مرفاوی بود و در ترکیب از جباری، خسرو حیدری، آندرانیک تیموریان و … بهره می برد