علیرضا جهانبخش؛افول یک ستاره

 زمان زیادی از روزهایی نمی گذرد که علیرضا جهانبخش مایه فخر و مباهات فوتبال ایران بود. درخشش فوق العاده او در لیگ هلند که منجر به آقای گلی او شد،زمینه را برای انتقالی بزرگ فراهم کرد. جهانبخش که در اوج جوانی تجربه بازی در جام جهانی ۲۰۱۴ را تجربه کرده بود،حالا با پیشنهادی جذاب از لیگ برتر انگلیس مواجه شده بود.پیشنهادی که نه گفتن به آن تقریبا غیرممکن بود و در نهایت علیرضا را راهی برایتون کرد. اوضاع در برایتون چندان بد نبود. جهانبخش کم کم به به ترکیب اصلی تیم اضافه شد و علی رغم این که نتوانسته بود درخشش زمان حضورش در آلکمار را تکرار کند،با این حال اعتماد مربی را پشت خود داشت و توانست بازی های زیادی را در ترکیب تیمش به میدان برود و حضور در مقابل بزرگان لیگ جزیره را تجربه کند.

در فصل جدید اما اوضاع برای جهانبخش اصلا خوب پیش نرفت.سرمربی جدید برایتون گویا چندان به بازی ستاره ایرانی اعتقاد نداشت. جهانبخش که از مهره های اصلی تیم کی روش در جام جهانی ۲۰۱۸ بود،در تفکرات سرمربی تیم باشگاهی اش جایگاه چندانی نداشت و حتی قرار گرفتن در لیست ۱۸ نفره برایتون هم برای او به حسرت تبدیل شده بود. اتفاقی که در نهایت تیم ملی را هم از او گرفت. بازی نکردن با لباس برایتون بهترین بهانه برای مارک ویلموتس بود که نام علیرضا جهانبخش را در فهرست خود ننویسد. ویلموتس در اردوی قبلی تیم ملی برای دو دیدار مقابل کامبوج و بحرین هم جهانبخش را دعوت نکرد و حالا برای دیدار حساس برای عراق باز هم روی نام یکی از سرشناس ترین بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران قلم قرمز کشیده است.

راه حل چیست؟

در این که جهانبخش یکی از برترین استعدادها و ستاره های فوتبال ایران است،تردیدی نیست. او صرفا به فضا و فرصت برای نشان دادن توانایی های بالای خود احتیاج دارد. درست مثل فرصتی که در هلند برای او فراهم بود و در انگلیس فراهم نیست. درست مثل حالتی که سردار آزمون در زنیت سن پترزبورگ دارد و هر هفته با حضور در ترکیب آبی پوشان روسیه، کیفیت خود را به خوبی نشان می دهد. این حالت برای ایرانی های شارلوا مثل کاوه رضایی و علی قلی زاده هم تا حدود زیادی فراهم است و به نظر علیرضا جهانبخش هم باید فکر چنین راه حلی باشد. شاید ترک برایتون در ژانویه و انتخاب تیمی که فرصت بیشتری به او برای بازی بدهد،راه حلی مناسب برای جلوگیری از خاموش شدن یک ستاره باشد.