اختلاف سعید آذری و مسئولان ذوب‌آهن اصفهان از ابتدای فصل عیان بود، مدیرعامل موفق باشگاه ذوب‌آهن که بازنشسته آتش‌نشانی بود نتوانست مجوز حضورش در این تیم را بگیرد و کنار رفت. جدایی چند بازیکن اصلی سبزهای اصفهانی ازجمله رشید مظاهری هم مزید بر علت شد تا اختلافات آذری با مسئولان ذوب‌آهن شدت بگیرد.
همان روزها بحث جدایی علیرضا منصوریان هم مطرح شده بود، سرمربی جوان اصفهانی‌ها مورد حمایت کامل آذری بود و زمزمه‌های جدایی او هم به‌تدریج به گوش رسید. از روز گذشته خبرهایی در برخی رسانه‌ها منتشر شد که نشان می‌داد برخی مخالفان آذری و منصوریان به هدف خود رسیده و موفق شده‌اند علیمنصور را برکنار کنند، هرچند این خبر به سرعت توسط جمشیدی، سخنگوی باشگاه تکذیب شد، اما شنیده‌ها حاکی از افکارسنجی مسئولان باشگاه ذوب‌آهن دارد.
علیمنصور می‌خواهد بماند
علیرضا منصوریان البته عملکرد قابل دفاعی در ذوب‌آهن امسال نداشته، او در لیگ تنها یک پیروزی کسب کرده و ۴ تساوی و ۵ شکست خلاصه‌ای از عملکرد سرمربی پیشین استقلال است. در جام‌حذفی هم با وجود برتری آماری مقابل مس کرمان، با نتیجه چهار بر دو به این تیم باخت و کنار رفت.
شکست عجیب مقابل ماشین‌سازی تبریز با وجود به ثمر رساندن گل در ثانیه ۳۶ بازی توسط ارسلان مطهری، شرایط ذوبی‌ها را حسابی به هم ریخت، همین فشارها باعث شد منصوریان در نشست خبری پس از بازی مقابل ماشین‌سازی با یک خبرنگار تبریزی درگیر شود.
منصوریان تاکنون دوبار به خبر اخراجش واکنش نشان داده، نخستین‌بار وقتی خبر اخراجش را از زبان خبرنگار تبریزی شنید و از او خواست به فکر تیم خودش (به‌زعم منصوریان تیم خبرنگار تبریزی، ماشین‌سازی بود) باشد و دومین‌بار پس از انتشار خبر اخراجش در رسانه‌ها بود که او مصاحبه کرد و گفت با مدیر باشگاه صحبت کرده و مشکلی وجود ندارد. شرایط اما بحرانی‌تر از این حرف‌هاست.
خطر زلاتکو، کربکندی و دیگران
انتشار گزارش‌هایی مبنی‌بر مذاکره ارسلان مطهری و دانیال اسماعیلی‌فر با استقلال و مذاکره یکی از مدیران این تیم با برخی مربیان از دیگر عواملی است که احتمال اخراج منصوریان را قوت می‌بخشد. در این‌باره شنیده‌ایم مسئولان باشگاه مذاکرات موفقی با زلاتکو کرانچار، سرمربی پیشین سپاهان، پرسپولیس و تیم ملی امید داشته و او را راضی به حضور دوباره در اصفهان کرده‌اند. رسول کربکندی هم دیگر گزینه سران این باشگاه است، پیشکسوت و
رئیس سازمان فوتبال ذوب‌آهن در آخرین مصاحبه‌اش به منصوریان تاخت و گفت: «حمایت از منصوریان حدی دارد.» منصور ابراهیم‌زاده هم گزینه دیگری است که با اولین اشاره به ذوب‌آهن بازخواهد گشت. هرچند مذاکره با کرانچار به قدری جدی بوده که نمی‌توان شانس زیادی برای کربکندی و ابراهیم‌زاده قائل شد.
در حسرت یک جام!
هفته دهم لیگ نهم نخستین تجربه منصوریان در اخراج بود، او که سرمربی پاس همدان بود پس از شکست مقابل استیل‌آذین، پرسپولیس، مس کرمان، سپاهان، صبا و راه‌آهن و حضور در رتبه هجدهم لیگ ۱۸ تیمی آن سال‌ها، برکنار شد. نفت دومین تجربه منصوریان بود، او در لیگ چهاردهم روی نیمکت نفت نشست و سومی لیگ را به دست آورد.
نفت که آن روزها بیرانوند، وحید امیری و ارسلان مطهری را در اختیار داشت و لیگ پانزدهم را هم با قدرت شروع کرد، اما مشکلات مالی باعث از دست دادن ستاره‌هایش ازجمله آلویس نانگ (در تراکتور)، لئوناردو پادوانی (در سپاهان)، غلامرضا رضایی (در سایپا) و مهدی مومنی (در استقلال) شد. با این حال منصوریان با نفت به‌عنوان پنجمی لیگ رسید. علیمنصور با این عملکرد راهی استقلال شد و به آرزوی دیرینه خود دست یافت.
او در استقلال خوب شروع نکرد، اما پس از هفته هفتم عملکرد درخشانی را ارائه کرد و درنهایت هم عنوان نایب‌قهرمانی را به دست آورد. در لیگ هفدهم اما منصوریان در ۷ بازی ابتدایی فقط ۵ امتیاز کسب کرد و پس از تساوی مقابل ذوب‌آهن، استعفا کرد تا رکورد طولانی‌ترین کنفرانس مطبوعاتی تاریخ را به نامش بزند.
حضور در ذوب‌آهن، شروع دوباره‌ای برای شماره ۱۰ پیشین استقلال بود، در آرامش اصفهان و زیر سایه حمایت قاطع آذری باعث شد منصوریان راضی‌کننده ظاهر شود و مدعی کسب جام نام بگیرد، اما اوج گرفتن او مصادف با روزهای اوج پرسپولیس و برانکو بود و علیمنصور نتوانست عنوان قهرمانی را کسب کند.
او در لیگ جاری اما مثل فصل دوم حضورش در استقلال، ضعیف و ناتوان ظاهر شد تا جلسات برای برکناری‌اش تشکیل شود. حالا منصوریان یک گام تا اخراج دوباره فاصله دارد، شاید او دوباره همان کلاه معروف «لوزر» (بازنده) را بر سر بگذارد و از اصفهان کوچ کند. کرانچار حالا بیخ گوش اوست.
