محمود پاک‌نیت می‌گوید: به خاطر پایین بودن کیفیت بسیاری از کارهای تلویزیونی، مردم تولیدات شبکه‌های دیگر را به جای تلویزیون می‌بینند.
حجم تولید آثار تلویزیونی در چند سال گذشته افزایش پیدا کرده اما اغلب این تولیدات از کیفیت لازم برخوردار نبوده و در جلب رضایت مردم ناموفق هستند. این در حالی است که همین رسانه در دهه‌های گذشته آثاری را روانه آنتن کرده که همچنان برای مخاطبان جذاب بوده و پخش مجددشان برای آنها به مثابه نوستالژی عمل می‌کند.
محمود پاک‌نیت از جمله بازیگران پرکار تلویزیون به شمار می‌آید که از آغاز فعالیتش در این رسانه چند دهه می‌گذرد. پاک‌نیت که اکنون با مجموعه «حکایت‌های کمال» هرشب ساعت ۲۱:۳۰ میزبان مخاطبان است، در مجموعه‌های موفقی همچون «روزی روزگاری»، «پس از باران»، «شب دهم» و آثار دیگری نیز به ایفای نقش پرداخته است. او معتقد است که در گذشته زمان کافی برای ساخت سریال‌ها به عوامل داده می‌شد، اما اکنون می‌خواهند با سرمایه اندک کاری را تولید کنند. به همین دلیل از زمان تولید اثر کاسته شده و کیفیت آن با مشکل مواجه می‌شود.
بخش‌هایی از گفتگو با محمود پاک‌نیت را بخوانید.
کیفیت سریال‌ها در زمان کنونی را در مقایسه با دوران ساخت سریال‌هایی همچون روزی روزگاری چطور ارزیابی می‌کنید؟
کیفیت یک سریال به موقعیتی که درکار ایجاد می‌شود، مربوط بوده که در واقع کارگردانی، تهیه‌کننده، عوامل تولید و همه موارد دیگر در آن تاثیرگذار هستند. یکی از مهمترین مواردی که همیشه درد ما بوده و آن را به صداوسیما، تهیه‌کنندگان و کسانی که در راس امور تولید کارها هستند می‌گوییم، این است که زمان برای تفکر خوب روی کارها وجود ندارد. مثلا شما فرض کنید، متنی نوشته می‌شود و به سرعت به دست کارگردان رسیده و بعد از دکوپاژ، داغ داغ به بازیگر داده شده و تصویربرداری آغاز می‌شود. یعنی زمان برای تحلیل و فکر کردن به شخصیت و پرداختن به آن و همچنین زمان برای کارگردان که دکوپاژ انجام دهد و تهیه‌کننده که موقعیت و فضا را برای کارگردان و عوامل آماده کند، بسیار کم است. در حالی که ما برای کارهایی که در گذشته انجام می‌دادیم، زمان کافی داشتیم. به عنوان مثال برای مجموعه «روزی روزگاری»، آقای احمدجو دو، سه سال قبل از شروع تصویربرداری، متن آن را نوشته و آماده کرده بود. به نوعی این متن چندین بار توسط آدم‌هایی که اهل فن هستند، خوانده شده بود و نظرهایی درباره آن داده شده و بر اساس آنها مجدد تصحیح شده بود. همچنین ما برای تصویربرداری ۱۶، ۱۷ قسمت، ۶ ماه زمان داشتیم. ولی اکنون در ۶ ماه حداقل باید ۲۶ تا ۳۰ قسمت ساخته شود. یعنی زمان تا این اندازه کم است. به هرحال این موارد در کیفیت یک اثر خیلی تاثیرگذار است.
فکر می‌کنید دلیل این عجله چیست؟
دلیل این موضوع، سرمایه‌گذاری است که انجام می‌دهند. به نوعی پول کمی دارند و می‌خواهند با آن در مدت زمان خیلی کوتاه ۳۰ قسمت کار را جمع کنند. متاسفانه یکی از مواردی که برای افرادی که در راس کار هستند، مهم نیست، کیفیت است. من بارها این موضوع را گفته‌ام؛ اکنون مخصوصا مسئولین صداوسیما به گونه‌ای برخورد می‌کنند که انگار کیفیت اصلا مهم نیست. در واقع به همین دلیل در زمان پخش آثار ما خیلی از تماشاگران تولیدات شبکه‌های دیگر را می‌بینند و کارهای ما را دنبال نمی‌کنند. چراکه وقت برای مردم طلاست. به عنوان مثال فکر کنید من سه ربع تا یک ساعت از زمان زندگی‌ام را بگذارم و به تماشای یک کار هجو بنشینم؛ خب به جای این کار، کانالی را دنبال می‌کنم که حداقل بهتر از این باشد.
این روزها به قدری هم کانال‌های مختلفی وجود دارند که کافی است شما کنترل تلویزیون را دست بگیرید و در کانال‌های مختلف را ببینید و هرکدام که برنامه‌های بهتری داشتند را برای تماشا انتخاب کنید.
این موضوع تا چه اندازه در کار بازیگران تاثیرگذار است؟
خیلی زیاد. وقتی من سر کاری می‌روم، واقعا زمان خواب کمی دارم. چراکه ۵ صبح راه می‌افتیم و بعد از انجام کارهای مختلف، ۸:۳۰ شب به خانه برمی‌گردیم. این زمان من دیگر خسته و خرد هستم ولی تازه باید به کار فردای خود فکر کنم. به نوعی اگر حوصله و تحمل نشستن بعد از ۱۶، ۱۷ ساعت کار را داشته باشم، تازه باید دیالوگ‌های فردا را حفظ کنم. این کار خیلی سخت است. این بوده که آن چیزی که باید دربیاید، درنمی‌آید. بازیگر هم همیشه کمبود خواب و استراحت دارد.
