؛ “هومن افاضلی” سرمربی اسبق تیم ملی امید ایران در برنامه سلام صبح  بخیر توضیحاتی درباره حضور بازیکنان خارجی در ایران و همینطور ماجرای قلیان گیت در تیم ملی امید داد؛
ماجرای آوردن بازیکنان بنجل خارجی
آوردن بازیکن خارجی زنجیره ای دارد که یک سری قواعدی داخلش هست. هم زنجیره ما مشکل دارد هم قواعد را رعایت نمی کنیم. این زنجیره تشکیل شده از بازیکن، مدیرهای برنامه که حداقل دو تا هستن چون یکی از بازیکنان خارجی هستند و یکی داخلی پس حداقل دو نفر دخیل هستند، سرمربی تیمی که این بازیکنان را می خواهد و مدیریت باشگاه. وقتی تعداد زیادی آمده اند و آن وظیفه خود را ایفا نمی کنند، یعنی در این زنجیره مشکل و فساد سیستماتیک در این قضیه وجود دارد. نمی توانیم بگوییم همه این مدلی هستند ولی معمولا حداقل دو تا از این ۴ رکن یعنی بازیکن، مدیران برنامه، مدیران باشگاه و سرمربی درگیر این ماجرا هستند. یا مدیر برنامه و مربی یا مدیربرنامه و مدیر درگیر ماجرا هستند و خود بازیکن هم قطعا در جریان ماجراست.
بازیکن خارجی برای چه می آوریم!؟
بازیکن خارجی می آوریم که چیزی که خودمان نداریم برای ما به ارمغان بیاورد و این می تواند دیدگاه بیزنسی داشته باشد مثلا کشورهای حوزه خلیج فارس، لیگ ژاپن، چین، هند، آمریکا و … می روند بازیکنان بزرگ آخر فوتبالی را می آورند و از دو چیز آنها استفاده می کنند؛ یکی از رفتار آنها برای یاد دادن به بازیکنان جوان این لیگ ها که چطور می توانند بازیکن بزرگی باشند هم به لحاظ تمرینی هم به لحاظ شخصیت اجتماعی و بعد دیدگاه بیزنسی به این بازیکن دارند برای اینکه هم می توانند به واسطه این آدم اسپانسر بگیرند، جلب توجه بکنند و این رو تبدیل به پول بکنند. پس ما با این دید می توانیم حضور این بازیکنان را توجیه بکنیم.ما اصلا نمی دانیم که در فوتبال هدفمان چیست. یک سری کشورها مثل انگلیس و آلمان این را کسب و کار می دانند و همه قواعد رو می گذارند که این کسب و کار موفق شود. کسب و کار یعنی سود، یعنی شما باشگاه هایی داشته باشید که این باشگاه ها سود کنند. با این دید شما بازیکن خارجی هم که بیاورید، بازیکنی است که یا باید شرایطی را برای شما فراهم کند که سود مالی بیشتر کنید، موفقیت ورزشی بیاورد که از قبل آنم موفقیت ورزشی شما سود کنید و بتوانید تبدیل به پول کنید یا بتوانید از طریق آن آدم اسپانسر بگیرید. خیلی از بازیکنان ژاپنی و کره ای که به اروپا می روند، همراه اسپانسرهایشان می روند بنابراین آن باشگاه متقاعد می شود که علی رغم اینکه ممکن است بتواند برود از برزیل یک بازیکن بهتر بیاورد، این منطقی است که از همین بازیکن استفاده کند، چون داخلش گردش مالی هست. پس ما اول یا باید کسب و کار ببینیم یا بگوییم فوتبال ما دولتی است و این هزینه ها را می کنیم که تیم ملی بهتری داشته باشیم آن وقت وقتی شما دنبال تیم ملی بهتری هستی باید بازیکنانی را بیاوری که یا کیفیت بالاتری به لیگ ما بدهند که ما بازیکنان دیگر داخلی مان کنار این بازیکنان رشد بکنند و به باشگاه هایمان کمک کنند که موفق تر باشند. ما در این دو دیدگاه تکلیف مان روشن نیست.
علت ناکامی در آسیا
گفت آنجایی که ما رقابت میکنیم با تیم های آسیایی، تا وقتی رقابت مربوط به بازیکنان داخلی ما با بازیکنان داخلی آن کشورهاست، تیم های ما موفق هستند؛ اما به رده های بالا که می رویم رده های حذفی و نیمه نهایی و فینال، بازیکنان خارجی بزرگ تکلیف بازی را مشخص می کنند و ما آنها را نداریم بنابراین ما الان سال هاست که در آسیا موفق نشده ایم.

چرا با خاطیان برخورد نمی شود؟

واقعیت این است که خیلی از این بازیکنانی که به ایران می آیند در اروپا ماهانه بین ۲ تا ۸ هزار یورو حقوق می گیرند. بازیکنی که ۸ هزار یورو حقوق می گیرد و ۴۵ تا ۵۰ درصد مالیات می دهد، آن کیفیت افزوده را برای شما ایجاد نمی کند. وقتی آن بازیکن به ایران می آید بخاطر تبلیغات بیرونی علیه کشور ما و شرایط کشور ما و اینکه از بیرون فکر می کنند شرایط ما خیلی متفاوت است، ما باید مبلغ بیشتری هم به وی بدهیم که راضی شود به ایران بیاید. مثلا یک بازیکنی که قیمتش ۸۰ تا ۱۰۰ هزار دلار است، ما باید به وی ۲۰۰ هزار دلار بدهیم. خود ۲۵۰ هزار دلار اگر همش صرف این بازیکن بشود که با آن زنجیره شاید بخشی از آن هم نشود یعنی کیفیتش از آن ۸ هزار دلار هم کمتر است در ماه، آن هم نمی تواند خیلی به ما ارزش افزوده بدهد. شما برای اینکه بتوانید ارزش افزوده ایجاد کنید باید بروی ۱-۲ میلیون دلار بدهی که تاثیر بگذارد و تفاوت رقم بزند و چون ما الان توانایی پرداخت چنین مبلغی را نداریم، پس بازیکنانی که می آیند آن کیفیت لازم را ندارند.
باشگاهها به جوان‌ها بها می‌دهند؟
شما نمی توانید بگویید که داخل زمین گذاشتن بازیکن جوان یعنی بها دادن به وی. گاهی این برعکس است یعنی وقتی شما جوانی را زودتر از زمانش داخل زمین بگذارید، نه تنها به رشدش کمک نمی کنید بلکه کل فوتبالش را تحت تاثیر قرار می دهید و رشدش را متوقف کنید. طبیعتا هرچیزی از حد بگذرد می تواند آسیب زا باشد. بازی دادن به جوان قواعد دارد. قسمتی از این قواعد اجتماعی است و باید برخی چیزها را به بچه یاد بدهید که وقتی وارد می شود، زود خودش را گم نکند. برخی چیزهای دیگر ورزشی است. این کارها باید در باشگاه انجام شود و در تیم ملی ما فرصت برای این کارها نداریم و زمان محدودی داریم. بازیکنان آنجایی که رشد می کنند داخل خانه و باشگاه شان است و آنجا باید خیلی از مسائل به آنها آموزش داده شود. من باشگاه هایی را می شناسم که با این دیدکه بازیکن جوان شان بتواند برود خارج بازی کند، برای بازیکن کلاس زبان می گذاشتند مثل باشگاه پاس و سایپا. برای اینکه دیدگاه به این سمت می رفت و مدیر این دیدگاه را داشت.
کار سخت تیم ملی امید
خیلی کارشان برای صعود به المپیک سخت است. برای این تیم آرزوی موفقیت می کنم و آقای استیلی از دوستان ۳۰ ساله من است خیلی دوست دارم این تیم موفق شود ولی کارشان خیلی سخت است هم از لحاظ کیفی هم تیمی. باید بپذیریم اگر آنطور که ما دوست داشتیم نشد، بالاخره این هم جزو فوتبال است و این تیم شرایط کاری اش خیلی دشوار است.
قلیان گیت در اردوی تیم ملی امید!
من در آن مقطع که ماجرای قلیان گیت در تیم ملی امید و در کیش پیش آمد، تازه بعنوان مدیر فنی به تیم اضافه شده بودم. در تیم ملی نمی شود آموزش داد. بازیکن در اجتماع آموزش می بیند و اگر جایی بتوان برای او کاری کرد، در مدرسه و خانه و باشگاه است. تیم ملی فقط بهره برداری می کند. من نمی دانستم بازیکنان قلیان می کشند و بعد از اون داستان بود که ماجرا خیلی باز شد. صادقانه صحبت کنیم شما ۱۳ بدر خیابان بروید می بینید از هر ۳ تا خانواده که به طبیعت آمده اند، یکی از آنها قلیان دارند. این بازیکن در همین خانواده ها بزرگ می شوند. یاخانواده های این بازیکنان قلیانی هستند یا آموزش درست به آنها داده نشده است. وقتی بچه ای در خانواده نمی تواند این ها را یاد بگیرد، توقع دارید در تیم ملی این را یاد بگیرد؟ تیم ملی آلمان یکی از معضلاتش در جام جهانی روسیه این بود که بازیکنان در چمدان هایشان در اردو قلیان با خودشان آورده بودند، شما از آلمان منضبط تر ندارید که. بازیکن هم دفاع چلسی بود و آقای “مسعود اوزیل” و شاید چند بازیکن دیگر هم بوده اند. قبول دارم که در آن ماجرا مدیریت درستی صورت نگرفت. بحث مدیریت یک بحث است و بحث اینکه ما اصلا توقع چنین چیزی را داشته باشیم چیز دیگری است. ما اصلا توقع نداشتیم چنین اتفاق بیافتد. اگر این اتفاق سیستماتیک باشد می شود جزو تجربیات تیم های ملی و دیگر وارد چرخه می شود و دیگر ما متوجه می شویم که وقتی به اردو می رویم این را هم مدیریت کنیم.
آخرین خبر از برانکو و تیم ملی
اگر برانکو سرمربی تیم ملی شده بودند که اعلام می شد. آخرین صحبتی که با ایشان داشتم مربوط به ۲ هفته پیش است و ایشان در دیدارشان با سفیر از ایشان سوال شده بود که علاقمند به سرمربیگری تیم ملی هستند یا خیر. ایشان شرایطی دارند و طبیعتا مثل هر مربی دیگری برای اینکه کارشان پیش برود؛ دیگر ما بعد از کی‌روش عادت کردیم شرایط مربیان را، ایشان هم برای خودشان شرایطی دارند که بتوانند موفقیت را برای خودشان به وجود بیاورند.