به نظر می‌رسد سازماندهی دفاعی پرسپولیس مشکل دارد و هافبک‌های تدافعی پرسپولیس به نسبت دوران برانکو و حتی کالدرون افت کرده‌اند.

کمال کامیابی‌نیا که فصل را با مصدومیت آغاز کرد هنوز نتوانسته انتظارات را در خط هافبک پرسپولیس برآورده کند. یحیی در ترکیب خود از دو هافبک میانی استفاده می‌کند. نوراللهی، کامیابی‌نیا، بشار رسن و ربیع‌خواه چهار بازیکنی هستند که توانایی بازی در آن پست را دارند. بعد از عملکرد ضعیف کمال در شهرآورد که منجر به تعویض او در نیمه دوم هم شد، ربیع‌خواه در بازی با الدحیل از ابتدا به میدان رفت. ربیع‌خواه هم در آن بازی نتوانست عملکرد قابل قبولی داشته باشد تا در بازی مقابل شارجه دوباره کامیابی‌نیا به ترکیب اصلی پرسپولیس برگردد. کامیابی‌نیا هم از روز‌های خوب خودش بعد از رفع مصدومیت فاصله گرفته است. بشار رسن هم در بازی مقابل الدحیل و در ۱۰ دقیقه پایانی کنار نوراللهی قرار گرفت. تغییری که به تقویت فاز هجومی پرسپولیس کمک کرد و این تیم حملات بیشتری را توانست روی دروازه الدحیل انجام دهد، اما در فاز دفاعی مشکلات به قوت خود باقی است.

انتخاب بازیکنی که زوج نوراللهی در میانه میدان باشد، چالش اصلی این روز‌های یحیی برای خط هافبک پرسپولیس است. هرچند هافبک‌های دفاعی سرحال سال‌های گذشته پرسپولیس نزول کرده‌اند، اما به نظر می‌رسد مشکل اصلی سیستم بازی تیم باشد. گل‌محمدی می‌تواند به جای سیستم ۲-۴-۴ لوزی از سیستم ۲-۴-۴ خطی استفاده کند. در دوران برانکو تیم پرسپولیس از سیستم خطی استفاده کرده و همیشه دو هافبک دفاعی در ترکیب خود داشت.

برانکو پس از آن که در لیگ قهرمانان آسیا ۴ گل از الهلال عربستان خورد تصمیم گرفت روش بازی تیمش را عوض کرده و محتاط‌تر برابر حریفان صف‌آرایی کند. بر همین اساس به یحیی گل‌محمدی پیشنهاد می‌کنیم پس از خوردن ۴ گل در دو بازی متوالی لیگ قهرمانان آسیا هرچه زودتر فکری به حال تیمش کرده و از برانکو الگوبرداری کند.