مدتی است که تئاتر کشورمان با بحران و مشکلات متعددی روبهرو است اما با این وجود باز هم گروههای جوان، تمام نیرو و انرژی خود را در این مسیر مقدس گذاشته و به سمت جلو در حال حرکت هستند.
اما این روزها تئاتر کشورمان در وضعیت وخیمی است. نه تنها تئاتر کشورمان، بلکه خانواده تئاتر نیز در وضع وخیمی به سر میبرد. اشتیاق، برنامهریزی، چندین ماه تلاش و کوشش تو سرما و گرما و حال نتیجه محصول ما برابر است با بیماری کرونا.
در بیشتر گروههای تئاتری شاهدیم که چطور بازیگران کارگردانها و تمام عوامل از جان خود مایه میگذارند و با تمام سختیها و زجرهایی که سر راهشان قرار دارد میجنگند تا برای مخاطبان حرفی برای گفتن داشته باشند اما آنطور که باید و شاید از آنها حمایت کافی نمیشود.
حتی ما شاهد ضررهای هنگفت مالی نیز هستیم که به هیچ عنوان شاید تا چندین سال جبران نشود. اما این روزها با نا امیدیهایی روبهرو هستیم که باز هم ممکن است تئاتر کشورمان به خطر بیفتد و بیشتر گروهای هنری آن را رها کنند. این روزها درگیر روزهای پایانی پیش تولید نمایش «سوئیت ۲۰۳» بودیم که با این فاجعه روبهرو شدیم. ناگهان مدتی در گذشته خود فرو رفتم که چقدر برای به اجرا بردن این کار تلاش و کوشش کردیم و چه شبهایی که از استرس و نگرانی خواب به چشمانمان ندیدیم اما حال انگار هنوز تکلیفمان مشخص نیست.
قبول اینکه عمر خود را برای کار گذاشتم ولی هنوز معلوم نیست که کِی میتوانم نتیجه کارم را ببینم، مرا آزرده خاطر میکند.
اما من فقط یک چیز را میدانم با وجود تمام عذابها و مشکلات غیرقابل پیش بینی، من از پا نخواهم افتاد و همچنان به راه خود ادامه خواهم داد. تدبیر من این است آنقدر میروم و آنقدر شکست میخورم تا بالاخره موفقیت را در تک تک سلولهای بدن خود حس کنم.
خانواده تئاتر، من میدانم که این روزها مثل همیشه با دل و جان از خود مایه گذاشتهاید چه سختیهایی که بر سر راه خود تحمل کردهاید، اما باز هم تحمل کنید و رهایش نکنید. اگر همدیگر را ترک کنیم دیگر خانوادهای نخواهیم داشت و دیگر مایی وجود نخواهد داشت، چون خانواده خود را ترک کردهایم.
امید به خدا اگر پس از تمام این مشکلات و بیماری جان سالم به در ببریم و سلامت باشیم، بدون شک فرزند تازه متولد شدهام را به نام «سوئیت ۲۰۳» روی صحنه خواهم برد و خودم را آماده میکنم برای روزهای پیشِ رو؛ شاید سختتر یا شاید آسانتر چون من فقط یک چیز را میدانم وقتی در خانوادهای متولد میشوی، نمیتوانی آن را تا آخر عمر سرزنش یا ترک کنی. خوشحالم با تمام سختیها و رنجها، خوشحالم که عضو کوچکی از خانواده تئاتر و هنر کشورم هستم.