این هنرمند در گفتگویی ادامه داد: فیلم‌تئاتر هرچند کیفیت و حس و حال اجرای تئاتر را ندارد اما به عنوان یک منبع اطلاعاتی یا آرشیوی می‌تواند بسیار مفید باشد چراکه تئاتر قابل تکرار نیست.

او که این روزها فیلم دو نمایش‌اش «واقعیت اینه که خورشید دور ما می‌گرده» و «نامه‌هایی به تب» در فیلیمو عرضه شده، افزود: در دوره‌هایی تئاترها عموما با کیفیت خوبی ضبط نمی‌شدند. گاهی هم شاید کارگردان‌ها خواسته‌های نادرستی داشته‌اند، به هر حال از این دوران فیلم‌هایی موجود است فارغ از کیفیتی که دارند.

احصایی خاطرنشان کرد: ای کاش وقتی اجرای نمایش‌ها از سر گرفته شد، برای فیلمبرداری تئاترها سعی نکنیم آن نمایش را تغییر بدهیم بلکه تئاتر را از نگاه تماشاگر ببینیم و ضبط کنیم. حتی اگر بخواهیم گاهی نماهای بسته داشته باشیم اما به سمت تله تئاتر یا فیلم نرویم و فراموش نکنیم مشغول فیلمبرداری از یک تئاتر هستیم.

او با تاکید بر ضرورت فیلمبرداری از نمایش‌های روی صحنه ادامه داد: این اتفاق باید بیفتد چون با پایان یافتن اجرای یک نمایش، آنچه باقی می‌ماند، تعدادی عکس است که هرگز نمی‌تواند گویای حس آن تئاتر باشد. درست است که فیلم‌تئاتر هم در این زمینه کامل نیست ولی تنها امکانی است که برای بقای تئاتر داریم.

احصایی در پاسخ به این پرسش که به دلیل آزادی تماشاگران در انتخاب زاویه دیدشان در یک تئاتر، چگونه می‌توان تئاتر را از نگاه تماشاگر ضبط کرد؟ توضیح داد: درست است که این آزادی وجود دارد ولی به هر حال هنگام تئاتر دیدن، سوژه را می‌نگریم. زمانی که یک اتفاق درست حسی رخ می‌دهد، ما بر آن متمرکز می‌شویم و این اتفاق هنگام ضبط تئاتر باید رعایت شود.

این کارگردان تئاتر اضافه کرد: ضمن اینکه باید نگاه‌مان را در بخش کارگردانی فیلم‌تئاتر درست کنیم و به یاد داشته باشیم قرار نیست فیلمی از آن تئاتر بسازیم. فقط قرار است آن تئاتر را به نحو زیبایی ضبط کنیم. همانطور که در اجرای تئاتر می‌کوشیم اصول درست دیالوگ‌گویی را رعایت کنیم تا دیالوگ بازیگران در میان هم گم نشود و تماشاگر همه دیالوگ‌ها را بدرستی متوجه شود، در تصویربرداری هم باید همین نگاه را داشته باشیم.

احصایی با اشاره به یکسری از نوآوری‌های غیر اصولی و نادرست در ضبط تئاترهای روی صحنه گفت: نباید به این فاز وارد شویم که مثلا دوربین را به سقف ببریم و فیلمبرداری کنیم چون هیچ تماشاگری در تئاتر نمی‌تواند از این زاویه به صحنه بنگرد! بنابراین باید مراقب باشیم که ماهیت تئاتر را با دگرگونی دوربین‌ها یا انتخاب زاویه‌های عجیب و غریب، از بین نبریم بلکه به اصالت تئاتری آن اثر وفادار بمانیم.

این طراح صحنه درباره حضور نمایش‌ها در فضای مجازی گفت: فیلم تئاتر نمی‌تواند جای خالی این هنر را پر کند ولی در این وانفسای خانه‌نشینی گزینه خوبی است چون در این وضعیت کار دیگری از دست‌مان بر نمی‌آید. هر کاری هم که انجام بدهیم، ویژگی تئاتر در رو در رو بودن آن است. با این وصف شاید هر چیزی دیگری را بتوان به فضای آنلاین برد ولی تئاتر را نمی‌توان آنلاین کرد.

او با اشاره به ویژگی‌های منحصر به فرد هنر تئاتر افزود: رو در رو بودن تئاتر همراه با تبادل حسی میان بازیگر و تماشاگر و  تاثیری که تماشاگران بر مود جمع می‌گذارند، درست‌ترین اتفاقی است که در تئاتر رخ می‌دهد. مثلا در تئاترهای کمدی، در بسیاری از مواقع، شروع خنده سالن به دنبال خنده یکی از تماشاگران رخ می‌دهد. پس این هم‌جواری هم دیگر ویژگی مهم تئاتر است که در شکل آنلاین از بین می‌رود. ضمن اینکه ما به هنگام حضور در سالن تئاتر کلیت فضا را می‌بینیم ولی وقتی به فیلم تبدیل شد، چیزی را می‌بینیم که دوربین حکم می‌کند.

سیامک احصایی با اعتقاد بر اینکه ارایه تئاتر در فضای مجازی نمی‌تواند مشکلی از مسایل اقتصادی هنرمندان آن برطرف کند، تصریح کرد: سود فروش فیلم تئاتر آنقدر نیست که چیزی به دست عوامل نمایش برسد بنابراین ازنظر اقتصادی کارگشا نیست ولی به عنوان یک منبع آرشیوی برای بررسی نمایش‌هایی که در گذشته اجرا شده‌اند و برای امور پژوهشی کاربرد بسیار دارد.