سکوت و انفعال باشگاه‌های ایران در برابر قرارداد بازیکنان و مربیان و تغییرات احتمالی ناشی از وضعیت فعلی، باعث نشده که تصمیم‌گیری در این رابطه به کلی فراموش شود. فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها می‌دانند که چاره‌ای ندارند جز اینکه درباره مبلغ قراردادها و چگونگی آنها با توجه به شرایط ناشی از شیوع کرونا تصمیم‌گیری کنند.

حتی اگر باشگاه‌ها به خاطر سال‌ها بی‌تعهدی در این قراردادها و ترس از اعتراض بازیکنان، توانایی اعمال نظر در این رابطه را نداشته باشند. جلسات اخیر مهدی محمدنبی، دبیرکل فدراسیون فوتبال با مدیران عامل باشگاه‌ها و مدیران حاضر در فدراسیون فوتبال اما با محوریت بررسی دستورالعمل‌های فیفا تشکیل می‌شود. دستورالعمل‌هایی که ضمانت اجرایی چندانی در ایران ندارند.

تغییر تاریخ قرارداد بازیکنان

آنچه درباره قرارداد بازیکنان حائز اهمیت است شامل سه بند اصلی می‌شود. به طور کلی درباره قرارداد بازیکنان به این شکل عمل می‌شود که اگر تاریخ پایان قرارداد بازیکنی، همزمان با تاریخ پایان لیگ فعلی باشد، در شرایط فعلی پایان قرارداد او به تاریخ جدیدی موکول می‌شود که برای پایان لیگ مشخص می‌شود. در صورتی هم که تاریخ پایان قرارداد همزمان با شروع لیگ جدید باشد، به همین ترتیب پایان قرارداد بازیکن به تاریخ جدید شروع لیگ بعدی موکول می‌شود. اگر هم دو لیگ در شرایطی همپوشانی پیدا کنند، اولویت با باشگاه قبلی است و باشگاه قبلی بازیکن می‌تواند در رقابت‌ها از او استفاده کند. به این ترتیب هر تصمیم‌گیری درباره قرارداد بازیکن، به تعیین تکلیف درباره لیگ بستگی دارد. موضوعی که هنوز تکلیف آن در ایران نامشخص است و البته در جلساتی که با مدیران باشگاه‌ها برگزار می‌شود، سعی بر آن است که درباره این موضوع هم تصمیم‌گیری شود.

اگر باشگاهی یکطرفه تصمیم بگیرد

همیشه اوضاع آنطور که پیش‌بینی می‌کنیم پیش نمی‌رود و مشکلات درست از همین جا شروع خواهد شد. فیفا این موضوع را پیش‌بینی کرده است. یعنی وقتی تصمیم یکطرفه‌ای بدون توافق گرفته می‌شود. فیفا این موضوع را تنها در صورتی بدون مشکل دانسته که قانون ملی باشد یا براساس حسن نیت و متناسب اتخاذ شده باشد. در تصمیم‌های احتمالی باشگاه‌ها درباره کاهش مبلغ قرارداد بازیکنان و مربیان یا دیگر تصمیم‌های احتمالی، فیفا وضعیت اقتصادی باشگاه، درآمد خالص بازیکن یا افراد تحت استخدام و عمومیت تصمیم اتخاد شده برای افراد تحت استخدام باشگاه را در نظر می‌گیرد. آیا باشگاه‌های ایران می‌توانند با تکیه بر شرایط مالی نامناسب خود از این اصل استفاده کنند؟ بخصوص که در ادامه درباره لزوم تسویه حساب باشگاه‌ها هم به مواردی اشاره شده است.

شرط لازم برای توافق درباره تعویق تعهدات

فیفا در دستورالعمل خود شرط لازم برای تعویق در عمل به توافقات بین باشگاه‌ها و افراد تحت استخدام را این‌طور بیان کرده که پوشش بیمه‌ای مناسب برای طرفین برقرار باشد و ترتیبات حمایتی به عنوان جایگزین مناسب درآمدی برای افراد تحت استخدام در طول دوره فراهم شود. کدام یک از باشگاه‌های ایرانی اما از این پوشش بیمه‌ای برخوردار هستند؟ پوشش بیمه‌ای برای افراد تحت استخدام باشگاه‌ها تا چه اندازه جدی گرفته شده است که حالا در زمان مورد نیاز از آن بهره‌برداری شود؟ در چنین شرایطی اگر باشگاه به تعهدات خود عمل نکند، افراد تحت استخدام می‌توانند بابت تعویق در پرداخت‌ها از باشگاه خود شکایت کنند؟

فدراسیون باید چه کند؟

براساس تغییرات اعمال شده در قوانین فیفا در دوره شیوع ویروس کرونا، فدراسیون‌ها می‌توانند تغییرات مورد نظر خود را درباره دوره‌های ثبت‌نام خود در TMS تا زمان شروع دوره اعمال کنند. پیش از این، این تغییرات از ۱۲ ماه قبل اعمال می‌شد. در همین راستا فدراسیون فوتبال باید درباره تمامی موارد مثل پایان لیگ کنونی و تغییر در تاریخ دوره‌های نقل و انتقالاتی تصمیم بگیرد و فیفا را در جریان این تغییرات قرار دهد. فدراسیون‌ها حتی درباره انتشار داده‌های واسطه‌ای سالانه هم باید اقدام کنند