مهران مدیری میزبان منوچهر والی زاده دوبلور بود.

دربخش ابتدایی والی زاده از شروع فعالیت خود گفت:دوره دبیرستان که بودم، یک خانه جوانان تاسیس شد از همان سن به آن جا رفتم و در گروهی باکارگردانی به نام پرویز غنیمی فرد کار تئاتر آماتور کردم. بعد از مدتی  یک فیلم را در حد یک خط گویندگی کردم. بعد از آن باز هم به کار تئاتر کشیده شدم؛ می‌دانید که تئاتر مادر هنر‌های نمایشی است.

وی ادامه داد: سر لاله‌زار تئاتری به نام تهران بود که سالن تابستانی و زمستانی داشت و من آن جا کار کردم. منصور متین که از هنرپیشه‌های توانمند لاله‌زار بود در آن جا حضور داشت. من در این تئاتر نقش گدا را بازی کردم که در حد یک جمله حرف می‌زد و صدایم در صحنه پخش شد. منصور متین که از اولین دوبلور‌ها و مدیر دوبلاژبود، صدای من را شنید و گفت می‌توانی در حوزه دوبله کار کنی به همین خاطر آقای متین من را به استاد و شخصیت اول دوبله ایران علی کسمایی معرفی کرد که کنار ایشان چند سالی کار کردم و دوبلور حرفه‌ای شدم.

والی زده درباره ازدواج خود گفت:خانم مهین بزرگی یکی از گوینده های قدیمی دوبلاژ بود، ما به ایشان می‌گفتیم مادر دوبله یک مهمانی برگزار کردند و خیلی علاقه داشتند جوانان سر و سامان بگیرند.

در یک مهمانی خانمی را به من معرفی کردند و من به خانم بزرگی گفتم ۵۰ درصد ما درست است. وقتی به آن خانم گفت من از دور لب خوانی کردم که او در جواب گفت:« ۵۰ درصد من هم درست است»، فردای آن شب عقد کردیم.

والی زاده درباره این روز‌های دوبله گفت:شرایط دوبله خوب نیست، البته در گذشته فیلم‌های خوبی داشتیم. در دوره‌ای فیلم‌ها ممنوع شد و شرایط سختی سپری کردیم و در ادامه فیلم‌های چینی و کره‌ای آمد.

وی ادامه داد: وقتی اسم فیلم چینی می‌آید من گریه ام می‌گیرد چراکه فقط صوت است.یک مقدار کار‌ها ضعیف‌تر شد و در کنار آن دستمزد‌ها کمتر است، برای تازه کار‌ها شرایط سخت است.

این دوبلور درباره تاثیرگذارترین افراد در زندگی خود توضیح داد:در درجه اول آقای علی کسمایی است وبعد منوچهر اسماعیلی که کنار دست او نشستم، حتی نشستن پای میکروفن را از او یاد گرفتم. آقای اسماعیلی غیر از اینکه پیشکسوت و سالار دوبله است؛ خیلی با هم دوست هستیم.

مدیری خاطره‌ای از منوچهر اسماعیلی تعریف کرد:من سر فیلم «دیدار» قرار شد خودم در نقش خودم، حرف بزنم، ژرژ پطرسی مدیر دوبله بودند و آقای اسماعیلی آمدند،دوبله بخشی از فیلم را گفتند و رفتند؛ یکی از حیرت انگیز‌ترین چیز‌هایی بود که من دیدم چراکه من نیم رخ ایشان را می‌دیدم که با چه صدایی، عمقی، تکنیکی این کار را در عرض ۲۰ دقیقه انجام دادند و رفتند.

والی زاده درباره دوبله «لوک خوش شانس» نیز توضیح داد: آقای خسروشاهی فیلم‌های بزرگی را دوبله کردند، یک روزی از من خواست که یک نقشی را دوبله کنم. متوجه شدم یک انیمیشن است، من گفتم تیپ سازی بلد نیستم. خسروشاهی گفت با صدای خودت بگو، اما نکته جالب اینجاست که برای  مردم با دوبله لوک خوش شانس بیشتر شناخته شدم. چراکه ۲۶قسمت از کارتون لوک خوش شانس که پخش شد، بسیار سر و صدا کرد. شاید امروز به دوبلور لوک خوش شانس بیشتر معروف هستم تا دوبلور تام کروز!

والی زاده در پاسخ به مدیری درباره اینکه صداتون سرخوش و مثبت است خودتان هم اینگونه هستید، گفت: حقیقتا من هیچ وقت از صدای خودم خوشم نیامد. هر بار که گوش می‌کنم دوست دارم یک بار دیگر دوبله شود. البته من ۶۱ سال است در این حوزه کار می‌کنم و کار دیگری را بلد نیستم.

وی افزود:همیشه همه میگن که همه نقش‌ها را دوست دارم و خاطره دارم، اما اینطور نیست البته روی برخی‌ها حساسیت بیشتری دارم مثلا تام هنکس، ویل اسمیت را بیشتر دوست دارم. تام کروز که جای خود دارد.