وقتی در بازی نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ تصمیم گرفت، چیپ بزند و همان تصمیم باعث شد تیم ملی در یکی از بهترین دوران‌هایش از رسیدن به فینال باز بماند، خونسردی وحشتناکش کفر هواداران فوتبال را درآورد. با این حال نمی‌شد کاریش کرد. خونسردی یکی از ویژگی‌های تیپیکال یحیی گل‌محمدی بود و هست. او با همان خونسردی‌اش در دیدار نخست ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ مقابل مکزیک گلزنی کرد و شادی گلش بسیار کنترل شده بود. انگار که در لیگ آزادگان با پیراهن پرسپولیس دروازه یکی از تیم‌های میانه جدول را باز کرده باشد.
یحیی همین خونسردی و طمانینه را به دوران مربیگری‌اش هم آورد. در تمام سال‌هایی که روی نیمکت تیم‌های مختلف لیگ برتر نشسته به یاد نمی‌آوریم او به معنای واقعی کلمه عصبانی شده باشد. تن صدایش همیشه آرام است و انگار برای اینکه حرفی حساب نشده بر زبان نیاورد چند لحظه‌ای قبل از ادای کلمات مکث می‌کند. احتمالا خو گرفتن با همین تیپ شخصیتی است که باعث شده، اهالی فوتبال از نوع زبان و واژگان دو تا از استوری‌های اخیر سرمربی موفق سرخپوشان شگفت‌زده شوند.
حکایت این روزهای یحیی حکایت بخش آغازین یکی از شعرهای معروف مرحوم قیصر امین‌پور است که می‌گوید:«هر کس مرا این روزها می‌بیند از دور می‌گوید: این روزها انگار حال و هوای دیگری داری». یحیی گل‌محمدی در هفته گذشته ابتدا با ادبیاتی تند یک بار به مدیران صداوسیما تاخت و بار دوم به مدیران پرسپولیس. یحیی در واکنش به اظهارات مجری برنامه صبح بخیر ایران و داستان هشتگ بابا مسعود و گالیله نوشت:«ظاهرا برنامه‌های بی‌ارزش و بی‌محتوای صداوسیما تمومی نداره. اراجیف مجریان همچنان ادامه داره اگه نمی‌تونید برخورد کنید، بسپارید به پرسپولیسی‌ها». یحیی در انتهای جمله‌اش ایموجی عصبانیت گذاشت تا نشان بدهد واقعا عصبانی است.
چند روز بعد سرمربی پرسپولیس یک بار دیگر با حالتی برانگیخته به یکی از اتفاقات اطراف باشگاه واکنش نشان داد. بعد از اینکه خبر دعوت از برانکو و کالدرون برای حضور در جشن قهرمانی پرسپولیس منتشر شد، گل‌محمدی در استوری اینستاگرامش نوشت:«به جای این شومن‌بازی‌ها، پولشونو بدید پنجره بسته نشه دعوت پیشکش.» پرسپولیس باید تا تاریخ ۱۶ مرداد مطالبات برانکو را پرداخت کند وگرنه با محرومیت‌های سنگین مواجه می‌شود. این در حالی است که برانکو هر گونه مذاکره یا تغییر شرایط پرداخت مطالباتش را رد کرده است.
این دو استوری یحیی باعث شده او نتواند مثل قیصر امین‌پور مدعی شود:«من مثل هر روزم. با آن نشانی‌های ساده و با همان امضا، همان نام و با همان رفتار معمولی مثل همیشه ساکت و آرام» .عصبانیت یحیی گل‌محمدی را می‌توان از چند منظر بررسی کرد. اول از همه باید به فرسایشی شدن لیگ اشاره کنیم. لیگی که هنوز ۴ هفته از آن باقی است و این یعنی یک ماه دیگر تیم‌ها درگیر مسابقات هستند. لیگی که به خاطر شیوع ویروس کرونا تبدیل به طولانی‌ترین لیگ تاریخ فوتبال ایران شده است.
بدون شک سر و کله زدن با بازیکنان، آنالیز مداوم رقبا، استرس کنار زمین، اخبار و حواشی منتشر شده در رسانه‌ها و چیزهایی از این دست می‌تواند تسلط یک فرد به اعصابش را کاهش دهد حتی اگر این فرد، آدم خونسردی مثل یحیی گل‌محمدی باشد. مساله دوم برمی‌گردد به شرایطی که یحیی و شاگردانش در دو هفته اخیر تجربه کرده‌اند. آنها با اقتدار قهرمان شدند اما از طرف تیم‌های رقیب مدام مورد تخریب قرار گرفته‌اند. بسیاری از پرسپولیسی‌ها در این چند روز به جای اینکه فرصت کنند از قهرمانی‌شان لذت ببرند،مشغول پاسخ دادن به شبهه‌آفرینی‌های رقبا بوده‌اند. هر کدام از اعضای پرسپولیس که در این چند روز در مصاحبه‌های مطبوعاتی و تلویزیونی حاضر شده‌اند، مجبور شدند به سوال «آیا وزیر ورزش در قهرمانی شما نقش داشته» پاسخ بدهند. هر چند همه آنها یک پاسخ مشترک در واکنش به این سوال داشته‌اند اما تکرار بیش از اندازه این سوال بدون شک اعصاب آنها را تحت‌الشعاع قرار داده است.
پرسیدن مدام این سوال از پرسپولیسی‌ها آدم را یاد سکانس‌های بازجویی در فیلم‌ها می‌اندازد که بازجو یک سوال را چندین و چند بار تکرار می‌کند و وقتی متهم جواب می‌دهد:«من قبلا به این سوال پاسخ دادم» بازجو می‌گوید:«هزار بار دیگر هم لازم باشد باید جواب بدهی.» جدا از جو رسانه‌ای و مسائل بیرونی، وضعیت درونی باشگاه پرسپولیس هم حسابی به هم ریخته است و این شاید یحیی را بیش از هر چیز دیگری آزار می‌دهد. همان طور که گفته شد، پرسپولیس باید تا شانزدهم بیش از یک میلیون یورو به برانکو بدهد. در کنار این بدهی سنگین، بدهی بزرگ به کالدرون و چند نفر دیگر هم هست. به اینها باید مساله تمدید قرارداد ستاره‌های پرسپولیس را نیز اضافه کرد.
بازیکنانی که در انتهای فصل، قراردادشان تمام می‌شود و طبق ادعای رسانه‌ها از همین حالا در محاصره دلال‌ها و ایجنت‌ها قرار گرفته‌اند. مدیریت باشگاه پرسپولیس در این شرایط نابسامان کاملا غیرموثر عمل کرده است. مهدی رسول‌پناه به عنوان سکاندار مدیریت پرسپولیس عملا از رفع و رجوع مشکلات ناتوان است. یکی از اقدامات رسول‌پناه که حسابی داد هواداران پرسپولیس را درآورده، تقاضای او از بشار رسن برای کاهش دستمزدش است. رسول‌پناه در حالی که چند ماه قبل به هافبک عراقی تیم قول داده، مطالباتش را پرداخت می‌کند نه تنها این وعده را عملی نکرده بلکه از او خواسته برای تمدید قرارداد تخفیف هم بدهد. گویا دندانپزشک وزیر ورزش حتی با دو عضو دیگر هیات مدیره تیم نیز مشکلاتی دارد. چند روز قبل و بعد از پوکر سرخ‌ها یکی از اعضای هیات مدیره باشگاه پیامی ویدیویی برای تبریک قهرمانی تیم ضبط کرد و می‌خواست آن را در صفحه رسمی اینستاگرام باشگاه منتشر کند اما درخواستش مورد موافقت کارگزار و مدیر پیج قرار نگرفت.
این عضو هیات مدیره در پیامش گفته بود، امیدوار است مشکلات مدیریتی تیم نیز به زودی حل شود. یحیی گل‌محمدی به عنوان یکی از کسانی که از نزدیک شاهد چنین مشکلاتی است، حق دارد عصبانی باشد. او بهتر از هر کس دیگری می‌داند، حفظ ستاره‌های تیم چه تاثیری در روند موفقیتش دارد. او همچنین باید ماه دیگر تیمش را در لیگ قهرمانان آسیا هدایت کند. جایی که پرسپولیسی‌ها کار سختی برای صعود به دور بعد دارند. آخرین نکته‌ای که می‌توان به عنوان دلایل جوش آوردن گل‌محمدی برشمرد، رقص یحیی در مرز باریک برآوردن انتظارات هواداران و پیروی از قواعد بازی است. از یک طرف شاید بتوان گفت گل‌محمدی که طبیعتی آرام دارد تحت تاثیر جو این روزهای فوتبال ایران قرار گرفته و در حال پاسخ دادن به انتظار هواداران است.
هوادارانی که این روزها از پیشکسوتان خود انتظار «دفاع» مقابل هجمه‌ها را دارند. از طرف دیگر گل‌محمدی به خاطر جایگاهش در تیم، خودش را در قبال اتفاقات پیرامونی تیم مسوول می‌داند. او گمان می‌کند در این روزها باید محکم و پرقدرت پشت تیمش و در واقع خودش بایستد وگرنه جریان‌هایی از داخل و خارج باشگاه او را هم مثل بقیه مربیان، چه موفق و چه ناموفق، فراری می‌دهند. یحیی یک بار سابقه چنین برخوردی را داشته است. او یک بار بعد از دست دادن جام حذفی مقابل سپاهان در ضربات پنالتی در حالی که گفته می‌شد مدیریت باشگاه از او حمایت می‌کند، راهی درهای خروج باشگاه شد. یحیی بعد از آن تجربه تلخ و چند سال نشستن روی نیمکت تیم‌های لیگ برتر به خوبی از قواعد بازی در فوتبال ایران آگاه شده است و می‌داند «سر به زیر بودن» و «آرام رفتار کردن» تنها می‌تواند باعث تحرکات بیشتر کسانی باشد که دنبال پیش بردن منافع خودشان در باشگاه هستند.
