ابتدای فصل با آمدن مصطفی دنیزلی به تبریز و نشستن روی نیمکت تراکتور، خیلی‌ها گمان کردند این فصل نوبت درخشش قرمزپوشان خطه آذربایجان است. دنیزلی شناخت خوبی از فوتبال ایران داشت و بازیکنان خوبی هم در اختیارش قرار گرفته بود. مالک متمول تراکتور در ظاهر از هیچ تلاشی برای به نتیجه رساندن تلاش‌های چند سال اخیرش دریغ نکرد. با این حال اوضاع آنچنان که باید و شاید برای این تیم پیش نرفت. دنیزلی در میانه فصل جدا شد و داستان تکراری چند فصل اخیر برای این تیم رقم خورد. داستانی که همیشه آغازش با امید به قهرمانی آغاز شده و انتهایش به امیدواری برای کسب سهمیه رقم خورده است.
در هفته بیست‌وهفتم رقابت‌های لیگ برتر تراکتور میزبان پیکان قعر جدولی بود. شاگردان ساکت الهامی امید داشتند با پیروزی بر تیم فانوس به دست، خودشان را در موقعیت بهتری برای کسب سهمیه قرار دهند. تساوی‌های پیاپی آنها در هفته‌های جاری که اغلب بدون گل رقم خورده بود فشار زیادی به تیم وارد کرده بود. آنها مقابل استقلال و شهر خودرو به تساوی رسیده بودند اما یک برد ارزشمند مقابل سپاهان به دست آورده بودند. تراکتور تا پیش از شروع بازی با ۴۵ امتیاز بین انبوهی از تیم‌های هم‌امتیاز با خودش پشت سر پرسپولیس قرار داشت. سه امتیاز بازی مقابل شاگردان ویسی کمک زیادی به این تیم می‌کرد تا خودش را از جمع سایر مدعیان تا حدودی جدا کند.
با این حال آنچه در یادگار امام تبریز رقم خورد چیزی نبود که هواداران این تیم انتظار داشتند. حملات احساسی و بی‌نتیجه تراکتور در طول ۹۰ دقیقه نتوانست این تیم را به گل برساند. مهاجمین تراکتور از همان چند موقعیت خوبی هم که نصیب‌شان شد، نتوانستند بهره ببرند. البته یک بار هم تیر دروازه مانع از گلزنی میزبان شد. در نهایت بازی با تساوی ناامیدکننده بدون گل به پایان رسید. دو امتیاز از دست رفته این بازی می‌تواند در پایان فصل برای تراکتور بسیار حسرت برانگیز باشد.
جایی در اواخر بازی هنگامی که رضا شکاری دروازه خالی پیکان را نتوانست باز کند، گزارشگر تبریزی گفت از چند وقت پیش همه می‌گویند تراکتور به یک مهاجم تمام‌کننده نیاز دارد. اشاره گزارشگر به این بود که تمام مشکلات تراکتور از همین نداشتن مهاجم شش‌دانگ بوده است. عده کثیری از هواداران تراکتور نیز مثل گزارشگر شهرشان فکر می‌کنند. در حال حاضر بهترین گلزن تراکتوری‌ها احسان حاج‌صفی با ۶ گل زده است که اصلا مهاجم نیست. بعد از او ساسان انصاری مهاجم تیم است که ۵ گل به ثمر رسانده بعد از آن رضا اسدی با ۴ و مسعود شجاعی با ۳ گل بهترین گلزنان تیم‌شان هستند. آماری که اصلا جالب نیست و شاید در نگاه اول ما را به نتیجه‌گیری طرفداران این تیم برساند. اینکه مشکل تراکتور نداشتن مهاجم بزرگ است.
با این حال نگاهی به بازی‌های این تیم نشان می‌دهد شاید بهتر باشد مشکل را در جای دیگری بررسی کنیم. ابتدا باید این سوال را بپرسیم که تراکتور در خلق موقعیت موفق عمل می‌کند یا نه؟ آیا مهاجمینی که بزرگ نیستند و به درد تیم نمی‌خورند آن قدر موقعیت نصیب‌شان می‌شود که بتوانند گلزنی کنند؟ در همین بازی تراکتور و پیکان بسته بازی کردن تیم شاگردان ویسی عملا اجازه هیچ کاری به میزبان نمی‌داد. هافبک‌های تراکتور نمی‌توانستند مهاجمین را در موقعیت گلزنی قرار دهند. ساسان انصاری بارها پشت محوطه صاحب توپ شد و شکاری نیز در تک‌موقعیتش به خاطر اشتباه مدافعین و دروازه‌بان حریف مقابل گل خالی قرار گرفت. البته در آن صحنه خطای هند شکاری هم رخ داد و اگر توپ گل می‌شد احتمالا شاهد یکی از هفته‌های جنجالی فوتبال ایران پیرامون مسائل داوری می‌بودیم.
به هر حال آنچه واضح به نظر می‌رسد، این است که مشکل تیم تبریزی صرفا نداشتن مهاجم تمام‌کننده نیست. عدم توازن در خطوط این تیم و نداشتن نقشه‌های مشخص برای رسیدن به گل مشکلات به مراتب بزرگ‌تری هستند که الهامی باید در سه بازی باقیمانده برطرف کند تا شاید تیمش بتواند سهمیه‌ای که در حال حاضر از نان شب برای تیمش واجب‌تر است به دست آورد. سهمیه‌ای که باید در نبرد با تیم‌های سپاهان و استقلال و شهر خودرو و فولاد به دست بیاید و همین نشان می‌دهد شرایط چقدر سخت و دشوار است. تراکتور در بازی‌های باقیمانده‌اش باید ابتدا مقابل شاهین بوشهر انتهای جدولی به میدان برود، سپس با همشهری‌اش یک بازی جنجالی برگزار کند و در هفته آخر مقابل یکی از مدعیان کسب سهمیه یعنی فولاد حاضر شود.
