خسرو سینایی که فعالیت فیلمسازی خود را از سال ۱۳۴۶ آغاز کرده بود، در تمام بیش از نیم قرنی که مشغول به کار بود، فیلم‌های کوتاه، مستند، داستانی بلند زیادی را ساخت که برخی از آن‌ها بیشتر در یادها مانده‌اند و برخی جزو آثار شاخص سینمای ایران شناخته می‌شوند.

این هنرمند که در حوزه‌های دیگری مثل شعر، نقاشی، معماری، موسیقی و هنرهای تجسمی دستی بر آتش داشت، بیش از ۱۰۰ فیلم کوتاه ساخته بود و در میان فیلم‌های مستندش به «کوچه پاییز» درباره ژازه تباتبایی، «گفتگو با سایه» درباره صادق هدایت، «جزیره رنگین» درباره جزیره هرمز و «مرثیه گمشده» درباره مهاجران لهستانی در ایران می‌توان اشاره کرد که البته تعداد این مستندها به حدود ۳۰ اثر می‌رسد.

در میان آثار سینمایی هم «عروس آتش» بیش از همه مشهور و ماندگار شد؛ فیلمی که سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را از هجدهمین جشنواره فیلم فجر برای سینایی به ارمغان آورد. این جایزه اکنون در ویترین متعلق به این فیلمساز در موزه سینما نگهداری می‌شود.

از دیگر جایزه‌ها و لوح‌هایی که این سینماگر در دوران کاری خود گرفته و در حال حاضر در موزه سینما نگهداری می‌شود به جایزه جشنواره فیلم کارلووی‌واری برای فیلم «زنده باد…» می‌توان اشاره کرد. سینایی این جایزه را در سال ۵۹ گرفته و در برخی منابع اینترنتی از ان به عنوان اولین جایزه بین المللی سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی نام برده می‌شود که این موضوع صحت ندارد و این عنوان متعلق به فیلم «کلاغ» ساخته بهرام بیضایی است که جایزه ویژه هیات داوران جشنواره فیلم سه قاره نانت فرانسه را دریافت کرد.

علاوه بر این‌ها نشان لیاقت جمهوری لهستان برای مستند «مرثیه گمشده»،  نشان افتخار جمهوری لهستان و نیز جایزه جشنواره فیلم تهران در سال ۴۸ برای فیلم «آن سوی هیاهو» از دیگر افتخارات این کارگردان است که در ویترینی به نام او حفظ شده است.

خسرو سینایی ۱۱ مرداد ماه بر اثر ابتلا به کرونا در ۸۰ سالگی از دنیا رفت.

انتهای پیام